| dbo:abstract
|
- La Teoria de la selecció clonal és una teoria científica en la immunologia que explica les funcions de les cèl·lules (limfòcits) del sistema immunitari en resposta a antígens específics que envaeixin el cos. Aquest concepte va ser introduït pel doctor australià Frank Macfarlane Burnet l'any 1957 en un intent d'explicar la formació d'una gran diversitat d'anticossos durant la iniciació de la resposta immune. Aquesta teoria ha esdevingut un model àmpliament acceptat per a com respon el sistema immunitari a una infecció i de com certs tipus de cèl·lules b i limfòcits T es seleccionen per a destruir antígens específics. Aquest teoria estableix que en un grup preexistent de limfòcits (específicament cèl·lules B) un antigen específic només activa (és a dir selecciona) la seva cèl·lula contra-específica, per tant, aquesta cèl·lula en particular és induïda per a multiplicar-se (produint els seus clons genètics) per a la producció d'anticossos. De forma resumida aquesta teoria explica el mecanisme per a la generació d'una gran diversitat d'especificitat d'anticossos. La primera evidència experimental va tenir lloc l'any 1958 quan i Joshua Lederberg van demostrar que una cèl·lula B sempre produeix un sol anticòs. Aquesta idea es va convertir en el fonament de la immunologia molecular, especialment la immunologia adaptativa. (ca)
- Klonální selekční teorie je vědecká teorie v imunologii, která objasňuje úlohu buněk imunitního systému (lymfocytů) při reakci na specifické antigeny, které napadají organismus. Tato teorie byla uvedena v roce 1957 australským lékařem Frankem Macfarlanem Burnetem, jako vysvětlení utváření diverzity protilátek při zahájení imunitní odpovědi. Teorie se stala obecně uznávaným modelem pro vysvětlení, jak imunitní systém odpovídá na infekci a jakým způsobem jsou vybírány určité druhy B lymfocytů a T lymfocytů ke zničení specifických antigenů. Teorie uvádí, že specifický antigen aktivuje již existující lymfocyty (konkrétně B buňky) tak, aby došlo ke znásobení tvorby protilátek a tím vysvětluje generování rozmanitosti specificity protilátek. První experimentální důkaz pochází z roku 1958, kdy a Joshua Lederberg předvedli, že jedna B buňka produkuje vždy pouze jednu protilátku. Následně se stala tato myšlenka základem molekulární imunologie, především adaptivní imunity. (cs)
- Die Klon-Selektionstheorie (engl. clonal selection theory) beschreibt in der Immunologie das Phänomen, dass alle Zellen, die spezielle Antikörper produzieren können (B-Lymphozyt), wie auch ihre korrespondierenden Zellen (T-Lymphozyt), Klone einer gemeinsamen Mutterzelle sind. Durch einen Kontakt mit einem bestimmten Antigen wird aus der angeborenen Vielzahl dieser immunologischen Mutterzellen (Vorläuferzellen) erst derjenige Klon zur Vermehrung angeregt, der das Epitop des Antigens durch einen passenden Rezeptor binden kann. Dieses selektive Signal zur sogenannten B-Zell-Proliferation geschieht auf molekularer Ebene dadurch, dass ein T-Lymphozyt nach dem Schlüssel-Schloss-Prinzip an ein MHC-Protein (Klasse I oder Klasse II) eines Makrophagen oder B-Lymphozyten bindet, der das Antigen nach Aufnahme und Aufbereitung präsentiert. Nach dieser Bindung und der Ausschüttung von Interleukin-2 durch die T-Zelle beginnt die Antigenpräsentierende Zelle (B-Lymphozyt oder Makrophage) sich zunächst ungehemmt zu teilen. Die Nachkommenzellen dieser ursprünglich Antigen-bindenden Zelle stellen somit eine klonale Population dar. Während der Teilung differenzieren sie sich in Antikörper-produzierende Zellen (Plasmazellen) und Gedächtniszellen. Theoretisch besitzt jeder Mensch etwa 1012 Varianten der zur Antigenerkennung fähigen Vorläuferzellen und kann damit theoretisch auch diese (und nur diese) Anzahl unterschiedlicher Antikörper bilden. Dieser angeborene Besatz bildet das sogenannte präimmune Antikörperrepertoire. Die unterschiedliche Ausprägung dieser Varianten bei verschiedenen Individuen erklärt auch, dass bei einer Epidemie immer ein statistischer Prozentsatz an Infizierten eine effiziente Immunität gegen den Erreger hat, da diese zufällig über die entsprechenden zellulären Klone verfügen. Die Vielzahl unterschiedlicher Mutterzellen übersteigt bei weitem die Anzahl sämtlicher vorhandener Gene von ca. 20.000 bis 24.000 im menschlichen Genom. Die Variationen der Antikörper-Spezifität geschieht durch sogenannte somatische Mutation bzw. intramolekulare Rekombination, dabei werden verschiedene Gene für die Proteinketten der Antikörper neu kombiniert und für den variablen Teil existiert ein sog. gestückeltes Gen, wobei einige hundert Genfragmente an verschiedenen Orten im Genom variabel aneinandergekettet, kombiniert und mit verschiedenen Leserastern abgelesen werden (Frameshift). Die Klon-Selektionstheorie wurde 1957 von Frank Macfarlane Burnet durch Verschmelzung der Seitenkettentheorie von Paul Ehrlich und der Jerne-Theorie entwickelt. Sie wird oft umgangssprachlich unkorrekt als „Klonale Selektion“ bezeichnet. (de)
- In immunology, clonal selection theory explains the functions of cells of the immune system (lymphocytes) in response to specific antigens invading the body. The concept was introduced by Australian doctor Frank Macfarlane Burnet in 1957, in an attempt to explain the great diversity of antibodies formed during initiation of the immune response. The theory has become the widely accepted model for how the human immune system responds to infection and how certain types of B and T lymphocytes are selected for destruction of specific antigens. The theory states that in a pre-existing group of lymphocytes (specifically B cells), a specific antigen activates (i.e. selects) only its counter-specific cell, which then induces that particular cell to multiply, producing identical clones for antibody production. This activation occurs in secondary lymphoid organs such as the spleen and the lymph nodes. In short, the theory is an explanation of the mechanism for the generation of diversity of antibody specificity. The first experimental evidence came in 1958, when Gustav Nossal and Joshua Lederberg showed that one B cell always produces only one antibody. The idea turned out to be the foundation of molecular immunology, especially in adaptive immunity. (en)
- La teoría de la selección clonal postula que cada antígeno estimulará a aquel linfocito o grupo de linfocitos que poseen en su membrana receptores capaces de reconocer y unirse específicamente a él y que como consecuencia se producirá su proliferación y diferenciación en células con las mismas características de reconocimiento que los linfocitos originales. (es)
- La sélection clonale est une théorie scientifique en immunologie qui explique les fonctions des cellules du système immunitaire (lymphocytes) en réponse à des antigènes envahissant le corps. Elle rend compte du mécanisme de sélection des acteurs capables de s'attaquer spécifiquement à l'antigène correspondant à un épitope particulier. Par exemple, les lymphocytes T. Les acteurs ainsi sélectionnés subissent ensuite une phase de prolifération durant laquelle ils se répliquent à l'identique, menant à la formation d'une population cellulaire dirigée contre l'antigène initialement repéré. (fr)
- 클론 선택 가설(Clonal selection hypothesis, Clonal selection theory)은 널리 받아들여져가고 있는 모델로, 면역계가 어떻게 감염에 대응하고, B와 T 림프구중 몸에 침입한 항원을 파괴하는 종류만 선택적으로 증식되는지 설명한다. (ko)
- クローン選択説（-せんたくせつ、英:clonal selection theory）とは、1957年にBurnetが提唱した抗体の産生機構についての説。鋳型説に変わって登場した。感染の事前に、あらゆる抗原に対して特異的に反応する抗体を産生するB細胞クローンが獲得的に存在し、抗原が体内に侵入すると特異的に反応するB細胞は急激に増殖し、抗体を産生する形質細胞へ成熟する、という考え方。現在、この考えは基本的に正しいと考えられている。 (ja)
- Selekcja klonalna lub inaczej teoria selekcji klonalnej – proces, dzięki któremu odpowiedź odpornościowa limfocytów B jest swoista. Termin ten odnosi się także do limfocytów T. Opisanie w 1958 roku teorii selekcji klonalnej przez Franka Burneta i współpracowników stało się jednym z kamieni milowych immunologii. W roku 1960 Frank Macfarlane Burnet i Peter Medawar zostali nagrodzeni Nagrodą Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny. Kontynuatorzy ich badań, Niels K. Jerne, Georges J.F. Köhler i César Milstein, otrzymali Nagrodę Nobla w roku 1984. Żeby zrozumieć jak dochodzi do selekcji klonalnej, należy uświadomić sobie, że w naszym organizmie występuje olbrzymia liczba limfocytów (według większości szacunków ok. bilion). Każdy z nich może nosić na swojej powierzchni unikatowy receptor mogący rozpoznawać antygen. W związku z tym, w przypadku wniknięcia do organizmu patogenu należy liczyć się z tym, że tylko znikoma część limfocytów będzie w stanie ten patogen rozpoznać. Gdyby taki stan rzeczy miał się utrzymywać, doszłoby do śmierci organizmu, zanim te nieliczne limfocyty byłyby w stanie wyprodukować przeciwciała przeciwko patogenowi i ograniczyć jego rozwój. Z drugiej strony, gdyby wszystkie limfocyty w organizmie uległy aktywacji, organizm nie mógłby dostarczyć związków i energii niezbędnych do syntezy białek. Takie wyjście także skazywałoby go na przegraną, tym bardziej, że zapanowanie nad bilionem komórek też nie byłoby łatwe. Tutaj właśnie uwidacznia się sens selekcji klonalnej. Selekcja klonalna polega na tym, że aktywacji ulegają tylko te limfocyty, które mogą rozpoznać dany antygen. Rezultatem tej aktywacji jest nie tylko wydzielanie przeciwciał czy funkcjonowanie limfocytów T rozpoznających ten antygen, ale także wejście komórek w serię podziałów mitotycznych, co powoduje zwiększenie ich liczby. W ten sposób wystarczająco szybko dochodzi do wytworzenia swoistej odporności na patogen. Gdy zostanie on wyeliminowany, aktywowane komórki ulegają apoptozie, a jedynie nieliczne przeżywają jako komórki warunkujące pamięć immunologiczną. Dzięki temu, że komórki pamięci są liczniejsze niż przed odpowiedzią i łatwiej podlegają aktywacji, kolejna odpowiedź (odpowiedź wtórna) jest szybsza i bardziej skuteczna. (pl)
- A hipótese da selecção clonal tornou-se o modelo universalmente aceite sobre a forma como o sistema imunitário responde a uma infecção e como determinados tipos de linfócito s B e T são seleccionados para a destruição de antigénios invasores específicos. (pt)
- Klonselektionsteorin (clonal selection theory) är teorin att kloner bildas slumpvis och sedan selekteras. Om en ny antigen dyker upp finns det med säkerhet någon klon av B-celler som tillverkar antikroppar som passar någorlunda till just denna antigen. Då sker följande: B-cellerna stimuleras till celldelning och tillväxt, klonen expanderar. Beroende på omständigheterna skiftar klonen klass från IgM till IgG, IgE eller IgA, s.k. class shift. Under expansionen sker smärre mutationer och de antikroppar som binder ännu bättre till antigenet stimuleras ännu mer. Affiniteten ökar alltså, detta kallas för affinitetsmognad. Då klonen expanderat tillräckligt skiftar den från membranbundna till sekretoriska antikroppar. B-cellerna bli plasmaceller och producerar stora mängder antikroppar. För att allt detta ska fungera fordras närvaro av vissa cytokiner som kommer från T-hjälparceller. (sv)
- Клонально-селективная теория, теория Бёрнета — теория, согласно которой в организме возникают клоны клеток, иммунокомпетентных в отношении различных антигенов; антиген избирательно контактирует с соответствующим клоном, стимулируя выработку им антител. Данная теория была разработана Фрэнком Бёрнетом (1899—1985) для объяснения функционирования иммунной системы. (ru)
- 克隆選擇理论（Clonal selection theory ）又称株落选择学说，是免疫学中的一个科學理论，它解释了免疫系统细胞（淋巴细胞）对侵入人体的特定抗原所作出反应的功能。该概念是由澳大利亚医生弗兰克·麦克法兰·伯内特（Frank Macfarlane Burnet）在1957年所提出，其试图解释在免疫反应启动过程中抗体的多样性的形成。 该理论已成为人类免疫系统如何应对感染以及特定类型的B淋巴细胞和T淋巴细胞如何被选择用于破坏特定抗原的公认模型。 该理论指出，在预先存在的淋巴细胞群（特别是B细胞）中，每个淋巴细胞只具有对于某特定抗原专一的受器；而且仅此特定的抗原可激活（即选择）其逆向专一性淋巴细胞，从而诱导此特定淋巴细胞增殖（产生其克隆），並进行专一抗体生产。这种激活发生在如脾脏和淋巴结等继发性淋巴器官之中。简而言之，该理论解释了抗体专一性的多样化生产机制：淋巴细胞在接触抗原前，早已具专一性的受器，接着才靠外来抗原的选择，使其活化、增殖、生产抗体。 第一个实验证据出现在1958年，当时古斯塔夫·诺萨尔（Gustav Nossal）和约书亚·莱德伯格（Joshua Lederberg）表明，一个B细胞永远只产生一种抗体。这个理论成为了分子免疫学的基础，特别是在适应性免疫方面。 右圖可見6個階段： 1.
* 造血幹細胞：可分化成未成熟淋巴細胞。 2.
* 未成熟的淋巴細胞：這些細胞擁有許多不同抗原的受體。 3.
* 如果未成熟的淋巴細胞擁有的受體可與來自自身的抗原結合，則這些細胞將被移除。 4.
* 形成已成熟但未活化的淋巴細胞。 5.
* 當特定的外來抗原出現時這些細胞會被活化。 6.
* 活化的淋巴細胞會自我複製，产生一群“无性繁殖的纯系株落”，即“克隆”。 (zh)
- Клонально-селекційна теорія (або теорія Бернета) — теорія, згідно з якою в організмі виникають клони клітин, іммунокомпетентних відносно різних антигенів; антиген вибірково контактує з відповідним клоном, стимулюючи вироблення їм антитіл.Дана теорія була розроблена Франком Бернете (Frank MacFarlane Burnet, 1899—1985) для пояснення функціонування імунної системи. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- La teoría de la selección clonal postula que cada antígeno estimulará a aquel linfocito o grupo de linfocitos que poseen en su membrana receptores capaces de reconocer y unirse específicamente a él y que como consecuencia se producirá su proliferación y diferenciación en células con las mismas características de reconocimiento que los linfocitos originales. (es)
- La sélection clonale est une théorie scientifique en immunologie qui explique les fonctions des cellules du système immunitaire (lymphocytes) en réponse à des antigènes envahissant le corps. Elle rend compte du mécanisme de sélection des acteurs capables de s'attaquer spécifiquement à l'antigène correspondant à un épitope particulier. Par exemple, les lymphocytes T. Les acteurs ainsi sélectionnés subissent ensuite une phase de prolifération durant laquelle ils se répliquent à l'identique, menant à la formation d'une population cellulaire dirigée contre l'antigène initialement repéré. (fr)
- 클론 선택 가설(Clonal selection hypothesis, Clonal selection theory)은 널리 받아들여져가고 있는 모델로, 면역계가 어떻게 감염에 대응하고, B와 T 림프구중 몸에 침입한 항원을 파괴하는 종류만 선택적으로 증식되는지 설명한다. (ko)
- クローン選択説（-せんたくせつ、英:clonal selection theory）とは、1957年にBurnetが提唱した抗体の産生機構についての説。鋳型説に変わって登場した。感染の事前に、あらゆる抗原に対して特異的に反応する抗体を産生するB細胞クローンが獲得的に存在し、抗原が体内に侵入すると特異的に反応するB細胞は急激に増殖し、抗体を産生する形質細胞へ成熟する、という考え方。現在、この考えは基本的に正しいと考えられている。 (ja)
- A hipótese da selecção clonal tornou-se o modelo universalmente aceite sobre a forma como o sistema imunitário responde a uma infecção e como determinados tipos de linfócito s B e T são seleccionados para a destruição de antigénios invasores específicos. (pt)
- Клонально-селективная теория, теория Бёрнета — теория, согласно которой в организме возникают клоны клеток, иммунокомпетентных в отношении различных антигенов; антиген избирательно контактирует с соответствующим клоном, стимулируя выработку им антител. Данная теория была разработана Фрэнком Бёрнетом (1899—1985) для объяснения функционирования иммунной системы. (ru)
- Клонально-селекційна теорія (або теорія Бернета) — теорія, згідно з якою в організмі виникають клони клітин, іммунокомпетентних відносно різних антигенів; антиген вибірково контактує з відповідним клоном, стимулюючи вироблення їм антитіл.Дана теорія була розроблена Франком Бернете (Frank MacFarlane Burnet, 1899—1985) для пояснення функціонування імунної системи. (uk)
- La Teoria de la selecció clonal és una teoria científica en la immunologia que explica les funcions de les cèl·lules (limfòcits) del sistema immunitari en resposta a antígens específics que envaeixin el cos. Aquest concepte va ser introduït pel doctor australià Frank Macfarlane Burnet l'any 1957 en un intent d'explicar la formació d'una gran diversitat d'anticossos durant la iniciació de la resposta immune. Aquesta teoria ha esdevingut un model àmpliament acceptat per a com respon el sistema immunitari a una infecció i de com certs tipus de cèl·lules b i limfòcits T es seleccionen per a destruir antígens específics. (ca)
- Klonální selekční teorie je vědecká teorie v imunologii, která objasňuje úlohu buněk imunitního systému (lymfocytů) při reakci na specifické antigeny, které napadají organismus. Tato teorie byla uvedena v roce 1957 australským lékařem Frankem Macfarlanem Burnetem, jako vysvětlení utváření diverzity protilátek při zahájení imunitní odpovědi. Teorie se stala obecně uznávaným modelem pro vysvětlení, jak imunitní systém odpovídá na infekci a jakým způsobem jsou vybírány určité druhy B lymfocytů a T lymfocytů ke zničení specifických antigenů. (cs)
- Die Klon-Selektionstheorie (engl. clonal selection theory) beschreibt in der Immunologie das Phänomen, dass alle Zellen, die spezielle Antikörper produzieren können (B-Lymphozyt), wie auch ihre korrespondierenden Zellen (T-Lymphozyt), Klone einer gemeinsamen Mutterzelle sind. Die Klon-Selektionstheorie wurde 1957 von Frank Macfarlane Burnet durch Verschmelzung der Seitenkettentheorie von Paul Ehrlich und der Jerne-Theorie entwickelt. Sie wird oft umgangssprachlich unkorrekt als „Klonale Selektion“ bezeichnet. (de)
- In immunology, clonal selection theory explains the functions of cells of the immune system (lymphocytes) in response to specific antigens invading the body. The concept was introduced by Australian doctor Frank Macfarlane Burnet in 1957, in an attempt to explain the great diversity of antibodies formed during initiation of the immune response. The theory has become the widely accepted model for how the human immune system responds to infection and how certain types of B and T lymphocytes are selected for destruction of specific antigens. (en)
- Selekcja klonalna lub inaczej teoria selekcji klonalnej – proces, dzięki któremu odpowiedź odpornościowa limfocytów B jest swoista. Termin ten odnosi się także do limfocytów T. Opisanie w 1958 roku teorii selekcji klonalnej przez Franka Burneta i współpracowników stało się jednym z kamieni milowych immunologii. W roku 1960 Frank Macfarlane Burnet i Peter Medawar zostali nagrodzeni Nagrodą Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny. Kontynuatorzy ich badań, Niels K. Jerne, Georges J.F. Köhler i César Milstein, otrzymali Nagrodę Nobla w roku 1984. (pl)
- Klonselektionsteorin (clonal selection theory) är teorin att kloner bildas slumpvis och sedan selekteras. Om en ny antigen dyker upp finns det med säkerhet någon klon av B-celler som tillverkar antikroppar som passar någorlunda till just denna antigen. Då sker följande: B-cellerna stimuleras till celldelning och tillväxt, klonen expanderar. Beroende på omständigheterna skiftar klonen klass från IgM till IgG, IgE eller IgA, s.k. class shift. För att allt detta ska fungera fordras närvaro av vissa cytokiner som kommer från T-hjälparceller. (sv)
- 克隆選擇理论（Clonal selection theory ）又称株落选择学说，是免疫学中的一个科學理论，它解释了免疫系统细胞（淋巴细胞）对侵入人体的特定抗原所作出反应的功能。该概念是由澳大利亚医生弗兰克·麦克法兰·伯内特（Frank Macfarlane Burnet）在1957年所提出，其试图解释在免疫反应启动过程中抗体的多样性的形成。 该理论已成为人类免疫系统如何应对感染以及特定类型的B淋巴细胞和T淋巴细胞如何被选择用于破坏特定抗原的公认模型。 该理论指出，在预先存在的淋巴细胞群（特别是B细胞）中，每个淋巴细胞只具有对于某特定抗原专一的受器；而且仅此特定的抗原可激活（即选择）其逆向专一性淋巴细胞，从而诱导此特定淋巴细胞增殖（产生其克隆），並进行专一抗体生产。这种激活发生在如脾脏和淋巴结等继发性淋巴器官之中。简而言之，该理论解释了抗体专一性的多样化生产机制：淋巴细胞在接触抗原前，早已具专一性的受器，接着才靠外来抗原的选择，使其活化、增殖、生产抗体。 第一个实验证据出现在1958年，当时古斯塔夫·诺萨尔（Gustav Nossal）和约书亚·莱德伯格（Joshua Lederberg）表明，一个B细胞永远只产生一种抗体。这个理论成为了分子免疫学的基础，特别是在适应性免疫方面。 右圖可見6個階段： (zh)
|
