| dbo:abstract
|
- الداخليانية والخارجيانية طريقتان متناقضتان في تفسير موضوعات مختلفة في مجالات عديدة من الفلسفة. ويشمل ذلك الدافعية البشرية والمعرفة والتسويغ والمعنى والحقيقة. ينشأ التمايز في العديد من مجالات الجدل بمعانٍ متشابهة، ولكن متمايزة. وترى الداخلية أنه لا توجد حقيقة بشأن العالم تقدم أسبابًا للفعل بشكل مستقل عن المعتقدات والرغبات. والخارجية هي الأطروحة التي تحدد الأسباب بالملامح الموضوعية للعالم. (ar)
- Die Begriffe Externalismus und Internalismus sind philosophische Fachbegriffe, die aus den englischen Begriffen externalism und internalism in das Deutsche übertragen worden sind. Sie haben je nach Teilgebiet der Philosophie eine eigenständige Bedeutung. Ihre Anwendung findet sich in der Ethik, in der Wissenschaftstheorie, in der Erkenntnistheorie, in der Sprachphilosophie bzw. Semantik sowie in der Philosophie des Geistes. Die Begriffe treten jeweils als Paar auf, mit dem gegensätzliche philosophische Positionen gekennzeichnet werden. Beim Externalismus erhält die jeweils diskutierte Erklärung eines Sachverhalts eine Information oder einen Impuls, der von außen kommt, also nicht in dem Sachverhalt selbst liegt. Umgekehrt bezeichnet der Internalismus etwas, was in der Sache oder dem Untersuchungsgegenstand selbst liegt. (de)
- Internalism and externalism are 2 opposite ways of integration of explaining various subjects in several areas of philosophy. These include human motivation, knowledge, justification, meaning, and truth. The distinction arises in many areas of debate with similar but distinct meanings. Internal–external distinction is a distinction used in philosophy to divide an ontology into two parts: an internal part concerning observation related to philosophy, and an external part concerning question related to philosophy. Internalism is the thesis that no fact about the world can provide reasons for action independently of desires and beliefs. Externalism is the thesis that reasons are to be identified with objective features of the world. (en)
- Uno de los temas que debe estudiarse en torno a los posibles usos de la historia de las matemáticas en su enseñanza aprendizaje es la polémica que se dio hace algunos años en torno a la metodología de la historia de la ciencia.El internalismo y el externalismo son dos posturas teóricas enfrentadas tanto en filosofía (filosofía moral y epistemología) como en biología teórica. El internalismo asume que la génesis y la validación de los conocimientos no están influenciados por factores externos y su estudio es de competencia de la historia y la filosofía de las ideas: la sociología y la psicología tienen muy poco que ver en el desarrollo de la ciencia. Los elementos que se tienden a enfatizar son los teóricos en sí mismos: la racionalidad y la lógica. El externalismo asume la posición opuesta. Su interés debe dirigirse hacia la estructura u organización de la ciencia: ciencia y tecnología, responsabilidad social de la ciencia, política científica, gobierno y ciencia, etc. Es decir, se da un énfasis a los factores psicosociales, políticos, orgánico-administrativos, etc., en detrimento generalmente de elementos lógico-deductivos de la ciencia. El externalismo encuentra sus raíces en tendencias teóricas que van de la fenomenología y la sociología descriptiva hasta el marxismo. (es)
- L’externalisme est une théorie épistémologique qui s'oppose à la théorie internaliste. Elle affirme la prééminence des facteurs externes dans la détermination de l'évolution et de l'élaboration de la Science. En épistémologie, l'opposition entre externalisme et internalisme revêt une importance capitale. On la retrouve dans de nombreux débats qui sont propres à cette discipline. Elle présente également un intérêt majeur pour la sociologie de la connaissance et la sociologie des sciences. (fr)
- Internalism och externalism är standardbegrepp inom filosofisk diskurs som blivit centrala inom flera viktiga diskussioner. Distinktionen återfinns i diverse områden och har snarlika, men inte identiska, betydelser. Internalism syftar inom moralfilosofin på teorin som innebär att värden per definition är sammankopplade med motivation. Man menar att det finns en intern förbindelse mellan övertygelsen "x är gott" och motivationen att handla i enlighet med x. Man förkastar alltså möjligheten att en person å ena sidan värderar en handling och är fullt kapabel att utföra den och å andra sidan inte bryr sig om att utföra den (även om det är möjligt att personen i slutändan inte handlar i enlighet med den). Externalism syftar inom moralfilosofin på teorin som innebär att det inte finns någon nödvändig koppling mellan värde[förklaring behövs] och motivation. Det att man handlar i enlighet med ett värde kan exempelvis snarare bero på att man uppfostrats till att göra det som anses vara värdefullt. Inom kunskapsteorin har begreppsparet två olika betydelser vardera. Internalism vad gäller rättfärdigande av kunskap innebär att alla faktorer som krävs för att en trosuppfattning ska vara rättfärdigad måste vara kognitivt åtkomliga för subjektet, det vill säga interna. Externalism vad gäller rättfärdigande av kunskap innebär att åtminstone vissa av de faktorer som utgör rättfärdigandet av kunskapen är externa i förhållande till personens medvetande. Internalism vad gäller kunskap innebär att en rättfärdigad och sann trosföreställning räknas som kunskap endast om personen vet eller har en rättfärdigad tro att hennes trosföreställning är rättfärdigad. Även externalism vad gäller kunskap hävdar att en trosföreställning måste vara rättfärdigad för att utgöra kunskap, men skiljer sig från internalism på så sätt att subjektet inte behöver veta eller ha rättfärdigad tro om att den är rättfärdigad. Det går inte att inta båda ståndpunkterna internalism och externalism vad gäller rättfärdigande ensamt, eller vad gäller kunskap ensamt. Däremot är det inte direkt motsägelsefullt att försvara internalism vad gäller rättfärdigande och externalism vad gäller kunskap. Den vanligaste formen av externalism (i båda varianter) är reliabilism. Internalism och externalism figurerar även som begrepp inom bland annat medvetandefilosofin och semantiken. (sv)
- Em filosofia da mente, externalismo é a tese que a identidade do conteúdo mental é relativa a objetos exteriores à mente. De acordo com o , a posição em relação à qual o externalismo se opõe, as propriedades mentais são supervenientes às propriedades intrínsecas do sujeito. Segundo o externalismo, dois indivíduos podem ser idênticos nas propriedades intrínsecas relevantes e ter propriedades mentais com conteúdos distintos. Nos debates acerca do externalismo, há (1) os que o veem como uma teoria sobre a correta determinação dos pensamentos de um sujeito e (2) os que o veem como uma resposta à questão: Propriedades mentais são sobrevém a propriedades físicas? Para os internalistas a resposta é Sim, isto é, a determinação das propriedades físicas de um indivíduo é suficiente para a determinação das suas propriedades mentais. Para os externalistas a resposta é Não, isto é, para determinar as propriedades mentais do indivíduo é preciso considerar propriedades do seu entorno. (pt)
- Интернализм (от лат. internus — внутренний) — методологическое направление в истории и философии науки, признающее движущей силой развития науки внутренние, интеллектуальные (философские, собственно научные) факторы. Возник в конце 1930-х годов как реакция на экстернализм. Интернализм рассматривает в качестве основной движущей силы развития науки внутренние факторы: объективную логику возникновения и решения проблем, эволюцию интеллектуальных традиций и исследовательских программ. Данное течение представлено в трудах историков науки А. Койре, А. Р. Холла, Г. Герлака и др. (ru)
- Інтерналізм — методологічний напрям в історії і філософії науки, що визнає рушійною силою розвитку науки внутрішні, інтелектуальні (філософські, власне наукові) фактори. Виник у кінці 1930-х років, як реакція на екстерналізм. Інтерналізм розглядає в якості основної рушійної сили розвитку науки внутрішні чинники: об'єктивну логіку виникнення і вирішення проблем, еволюцію інтелектуальних традицій і дослідницьких програм. Даний напрям представлено в працях істориків науки А. Койре, А. Р. Холла, Г. Герлака та ін. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- الداخليانية والخارجيانية طريقتان متناقضتان في تفسير موضوعات مختلفة في مجالات عديدة من الفلسفة. ويشمل ذلك الدافعية البشرية والمعرفة والتسويغ والمعنى والحقيقة. ينشأ التمايز في العديد من مجالات الجدل بمعانٍ متشابهة، ولكن متمايزة. وترى الداخلية أنه لا توجد حقيقة بشأن العالم تقدم أسبابًا للفعل بشكل مستقل عن المعتقدات والرغبات. والخارجية هي الأطروحة التي تحدد الأسباب بالملامح الموضوعية للعالم. (ar)
- L’externalisme est une théorie épistémologique qui s'oppose à la théorie internaliste. Elle affirme la prééminence des facteurs externes dans la détermination de l'évolution et de l'élaboration de la Science. En épistémologie, l'opposition entre externalisme et internalisme revêt une importance capitale. On la retrouve dans de nombreux débats qui sont propres à cette discipline. Elle présente également un intérêt majeur pour la sociologie de la connaissance et la sociologie des sciences. (fr)
- Интернализм (от лат. internus — внутренний) — методологическое направление в истории и философии науки, признающее движущей силой развития науки внутренние, интеллектуальные (философские, собственно научные) факторы. Возник в конце 1930-х годов как реакция на экстернализм. Интернализм рассматривает в качестве основной движущей силы развития науки внутренние факторы: объективную логику возникновения и решения проблем, эволюцию интеллектуальных традиций и исследовательских программ. Данное течение представлено в трудах историков науки А. Койре, А. Р. Холла, Г. Герлака и др. (ru)
- Інтерналізм — методологічний напрям в історії і філософії науки, що визнає рушійною силою розвитку науки внутрішні, інтелектуальні (філософські, власне наукові) фактори. Виник у кінці 1930-х років, як реакція на екстерналізм. Інтерналізм розглядає в якості основної рушійної сили розвитку науки внутрішні чинники: об'єктивну логіку виникнення і вирішення проблем, еволюцію інтелектуальних традицій і дослідницьких програм. Даний напрям представлено в працях істориків науки А. Койре, А. Р. Холла, Г. Герлака та ін. (uk)
- Die Begriffe Externalismus und Internalismus sind philosophische Fachbegriffe, die aus den englischen Begriffen externalism und internalism in das Deutsche übertragen worden sind. Sie haben je nach Teilgebiet der Philosophie eine eigenständige Bedeutung. Ihre Anwendung findet sich in der Ethik, in der Wissenschaftstheorie, in der Erkenntnistheorie, in der Sprachphilosophie bzw. Semantik sowie in der Philosophie des Geistes. Die Begriffe treten jeweils als Paar auf, mit dem gegensätzliche philosophische Positionen gekennzeichnet werden. Beim Externalismus erhält die jeweils diskutierte Erklärung eines Sachverhalts eine Information oder einen Impuls, der von außen kommt, also nicht in dem Sachverhalt selbst liegt. Umgekehrt bezeichnet der Internalismus etwas, was in der Sache oder dem Unters (de)
- Uno de los temas que debe estudiarse en torno a los posibles usos de la historia de las matemáticas en su enseñanza aprendizaje es la polémica que se dio hace algunos años en torno a la metodología de la historia de la ciencia.El internalismo y el externalismo son dos posturas teóricas enfrentadas tanto en filosofía (filosofía moral y epistemología) como en biología teórica. El internalismo asume que la génesis y la validación de los conocimientos no están influenciados por factores externos y su estudio es de competencia de la historia y la filosofía de las ideas: la sociología y la psicología tienen muy poco que ver en el desarrollo de la ciencia. Los elementos que se tienden a enfatizar son los teóricos en sí mismos: la racionalidad y la lógica. El externalismo asume la posición opuesta (es)
- Internalism and externalism are 2 opposite ways of integration of explaining various subjects in several areas of philosophy. These include human motivation, knowledge, justification, meaning, and truth. The distinction arises in many areas of debate with similar but distinct meanings. Internal–external distinction is a distinction used in philosophy to divide an ontology into two parts: an internal part concerning observation related to philosophy, and an external part concerning question related to philosophy. (en)
- Em filosofia da mente, externalismo é a tese que a identidade do conteúdo mental é relativa a objetos exteriores à mente. De acordo com o , a posição em relação à qual o externalismo se opõe, as propriedades mentais são supervenientes às propriedades intrínsecas do sujeito. Segundo o externalismo, dois indivíduos podem ser idênticos nas propriedades intrínsecas relevantes e ter propriedades mentais com conteúdos distintos. (pt)
- Internalism och externalism är standardbegrepp inom filosofisk diskurs som blivit centrala inom flera viktiga diskussioner. Distinktionen återfinns i diverse områden och har snarlika, men inte identiska, betydelser. Internalism och externalism figurerar även som begrepp inom bland annat medvetandefilosofin och semantiken. (sv)
|
