Barend du Plessis

Barend Jacobus du Plessis (19 Januarie 1940, Johannesburg, Suid-Afrika) is ’n Suid-Afrikaanse oud-politikus en oud-lid van die Nasionale Party, asook eertydse Minister van Finansies vanaf 1984 tot 1992.

Barend Jacobus du Plessis
Minister van Finansies
Ampstermyn 1984 – 1992
President	P.W. Botha/F.W. de Klerk
Voorafgegaan deur	Owen Horwood
Opgevolg deur	Derek Keys
Minister van Onderwys en Opleiding
Ampstermyn 23 November 1983 – 1984
President	Marais Viljoen
Eerste minister	P.W. Botha
Persoonlike besonderhede
Gebore	19 Januarie 1940 (1940-01-19) Johannesburg
Politieke party	Nasionale Party

Sy ouers was Jan Hendrik en Martie du Plessis. Hy was met Antoinette (née Van den Berg) getroud, maar is later geskei, hulle het saam vier kinders. Die sakeleier Attie du Plessis is sy broer.

Skolastiese opleiding

Hy word groot in Boksburg waar hy sy skolastiese opleiding begin aan die Laerskool Baanbreker en matrikuleer in 1956 aan die Hoërskool Voortrekker. Hy verwerf die graad B.Sc. in 1960 aan die Potchefstroomse Universiteit vir Christelike Hoër Onderwys en voltooi ook sy Transvaalse Hoëronderwysdiploma in 1961. Gedurende sy studies het hy ’n aktiewe rol gespeel in die Transvaalse Onderwysopleidingskollege-unie. Alhoewel die organisasie hoofsaaklik handel oor studente- en opleidingsaangeleenthede, kan dit gesien word as sy eerste treë in die politieke arena. Hy word verkies as voorsitter van die studenteraad, wat hom in staat gestel het om oorsee te reis na lande soos Holland, Duitsland en België waar hy ander studenteleiers ontmoet het.

Van onderwys tot finansies

In 1962 begin hy as wiskundeonderwyser by die Hoër Seunskool Helpmekaar in Johannesburg, asook die Johannesburg Tegniese Kollege. Later word hy aangestel as administratiewe beampte van die Hoofingenieur by die Suid-Afrikaanse Uitsaaikorporasie (SAUK). Hy word bevorder na die nuwe dataverwerkingseenheid waar hy opleiding ontvang in rekenaartegnologie. Hy word verder bevorder en verplaas na die kantoor van die Direkteur-generaal as administratiewe sekretaris. Na sy bedanking by die SAUK in 1968, werk hy by die internasionale rekenaarmaatskappy IBM tot 1974. Hier ontvang hy opleiding in banksake en finansies. Hy studeer ook by die IBM Gegradueerde Skool in Banksake in Princeton in die Verenigde State van Amerika.

Politieke loopbaan

Du Plessis se vader was ’n aktiewe lid van die Nasionale Party en politieke belangstelling was deel van sy lewe van jongs af. Hy werk vir die Nasionale Party gedurende verkiesings en die Republiek-referendum. In 1966 word hy ’n amptelike lid van die Nasionale Party. Nadat hy sy eerste stap in gemeenskapsdiens betree in 1972 as verkose beampte tot die Roodepoort Stadsraad, gaan hy met rasse skrede vooruit en word in 1974 as onderburgemeester verkies. Hy staan as NP-kandidaat in Florida in dieselfde jaar en raap die setel weg van die Verenigde Party. Gedurende hierdie tydperk bly hy ’n werknemer by IBM.

In sy hoedanigheid as kabinetsminister dien hy as lid van die Verkose Komitee oor Openbare Rekeninge vanaf 1976 tot 1981. Hy word ook verkies tot sekretaris van die Nasionale Party se Studiegroep oor Finansies van 1979 tot 1981. Hy was ook die inligtingsbeampte vir die Nasionale Party vanaf 1977 en 1981. In 1982 word hy verkies tot voorsitter van die komitee wat die Suid-Afrikaanse Uitsaaiwese bestudeer het, maar hy bly geïnteresseerd in finansies en ekonomie en word uiteindelik verkies tot adjunkminister van Buitelandse sake en Inligting. Tot en met hierdie aanstelling het hy as direkteur van 12 maatskappye gedien.

As adjunkminister was hy gemoeid met die Regering se verhouding met die pers. In sy eerste paar weke maak hy 'n kontroversiële stelling aangaande die SAUK se uitsaai van Konserwatiewe Party-propaganda en die te kort verslagdoening oor regeringsake. Hy was ook teenwoordig, tesame met minister Pik Botha, die minister van Buitelandse Sake, tydens die onderhandelinge met Angolese leiers te Ilha do Sal.

Op 23 November 1983 word hy aangestel as die Minister van Opvoeding en Opleiding. Hier het hy te doen gekry met die skoolboikotte in Atteridgeville, Pretoria waar hy persoonlik met die studenteleiers onderhandel het om na hulle probleme te luister. In ’n poging om die spanning te verlig na die dood van ’n leerling gedurende polisieaksie, het hy met Biskop Desmond Tutu beraadslaag maar teen Mei 1984 is ses skole van Atteridgeville en Saulsville gesluit. Hy poog om die rol van die swart gemeenskap by skole te herorganiseer en wys daarop dat enige ouer of student ’n direkte kommunikasie met hom as Minister het.

In 1984, gedurende die begrotingsrede van sy departement in die Parlement het senior swart onderwysers die debat bygewoon. Hy verklaar dan ook dat daar voortaan geen rassebeperkings in die Departement van Onderwys sal wees nie.

Barend du Plessis word aangestel as die Minister van Finansies in Augustus 1984. Hy volg dr. Owen Horwood op en neem die uiters komplekse portfolio op. Suid-Afrika was in finansiële moeilikheid as gevolg van verskeie faktore waaronder die daling in die goudprys. Die rand/dollar-wisselkoers was ook op ’n laagtepunt en die land was in ’n algemene droogte gehul. Uitvoere was besig om te daal. In 1985 sit hy met die dilemma om Suid-Afrikaanse internasionale krediet te herstruktureer aangesien buitelandse banke hulle korttermynkrediet aan Suid-Afrika ingetrek het. Hy dien as Minister van Finansies in die laaste deel van P.W. Botha se kabinet en in die eerste deel van F.W. de Klerk se administrasie. Hy word later die voorsitter van die Nasionale Party se Federale Inligtingskomitee en lid van die Uitvoerende Komitee van die Nasionale Party in Transvaal.