Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                

Dr Karlmann I. (* 751; † 4. Dezember 771 z Samoussy in dr Picardie (im hütige Departement Aisne); z Reims begrabe, im 13. Johrhundert noch St. Denis überfüehrt), dr Sohn vom Pippin em Jüngere und dr Brueder vom Karl em Grosse, isch vo 768 bis 771 König vo de Franke gsi.

Karlmann I.
König vo de Franke

Im Karlmann si Grab (hinder däm vo dr Irmintrude z Saint Denis)
Regierigsziit 768-771
Titel Herzog vo Aquitanie
Uf d Wält cho 751
Gstorbe 4. Dezember 771
Dodesort Samoussy
Begrabe Reims, spöter Saint Denis
Vorgänger Pippin III.
Dronfolg Dr Karl dr Gross het s Riich anektiert
Nochfolger Karl dr Gross
Verhürotet mit Gerberga

Dr Karlmann isch 754 vom Papst Stephan II. in dr Abtei Saint-Denis zum König gsalbt worde und het noch em Pippin siim Dod am 9. Oktober 768 dr südöstlig Deil vom Frankeriich—vo Burgund und Aquitanie bis Alemannie—vo Soissons us beherrscht. Er isch nit guet uscho mit siim Halbbrueder Karl und das het s Regiere vom Riich schwiirig gmacht. Aquitanie het nämlig beidne ghört und wo dr Pippin gstorbe isch, isch dört en Ufstand usbroche. Dr Karl isch 769 mit ere Armee dört ane zoge, dr Karlmann isch mit siiner eigene Armee au cho, D Brüeder hai aber z Moncontour bi Poitiers ghändlet, und dr Karlmann het sich zruggzoge.[1] Dr Karl het dr Ufstand elei zsämmegschlage, für em Karlmann siim Ruef bi de Franke isch si Rückzug nit guet gsi.[2] D Mueter, d Bertrada, het zwüsche de zwei müesse Friide stifte. Si het aber dr Karl vorzoge und mit ihm Bündnis blant für en Usenandersetzig mit em Karlmann: Dr Karl het sich mit em Langobardekönig Desiderius verschwögeret, won er däm si Dochder, wo villicht Gerperga gheisse het, ghürotet het. Au mit eme andere Nochber vom Karlmann, em Tassilo III. vo Bayre isch er befründet gsi. Er het d Understützig vom Papst, wo nit uf guetem Fuess mit de Langobarde gstanden isch, brobiert überzcho, won er dr Desiderius drzue brocht het, em Papst e baar Territorie abzdräte. So isch dr Karlmann vo Allierte vom Karl iikreist gsi. Er het im Papst e Bündnis gege d Langobarde vorgschlage, aber dr Primicerius, dr Christoph wo ihn drbi understützt het, isch vom Desiderius ermordet worde. Im Karlmann si Situation het sich erst besseret, wo dr Karl si langobardischi Frau verstosse het, und deren ihre Vater, dr Desiderius, het sich em Karlmann agnöcheret.[3]

Dr Dod vom Karlmann und s Schiggsal vo siine Chinder

ändere

Dr Karlmann isch am 4. Dezember 771 in siim Palast z Samoussy gstorbe, wohrschiinlig isch s e natürlige Dod gsi. Är und si Brueder si nooch am ene Chrieg gsi und si Dod het dr Friide grettet, nit aber s Erb vom Karlmann siim eltist Bueb, em Pippin. D Witwe vom Karlmann, d Geberga, het dänggt, ass si für ihre Sohn wurd regiere bis zu däm siiner Mündikeit, aber im Karlmann siini wichdigste Understützer, si Cousin Adalhard, dr Abt Fulrad vo Saint Denis, und dr Graf Warin hai dr Karl drum bittet, siim Brueder siis Gebiet z annektiere. D Geberga isch mit ihre Chinder zum Desiderius gflüchtet. Wo dä alles gmacht het, für zum d Rächt vom Karlmann siine Chinder z schütze, het dr Karl siis Riich eroberet. Dr Desiderius und si Familie si in fränkischi Chlöster verbannt worde, vom Schiggsal vo dr Geberga und ihre Chinder noch 772 weiss me nüt.

Familie

ändere

Dr Karlmann isch mit dr adlige Gerberga, mögligerwiis ere Dochder vom Langobardekönig Desiderius, verhürotet gsi.[4] Mit ihr het er zwei Chinder, dr Pippin, wo für s Johr 770 bezüügt isch, und en anders Chind, villicht e Syagrius[5] oder e Maitli, d Ida vo Herzfeld, wo heilig gsproche worden isch.[6]

Fuessnote

ändere
  1. Roger Collins, Medieval Europe
  2. McKitterick, Rosamond, The Frankish Kingdoms under the Carolingians, p.64
  3. Rosamond McKitterick, The Frankish Kingdoms under the Carolingians, 65
  4. Archivierte Kopie. Archiviert vom Original am 24. August 2011; abgruefen am 22. August 2018. uf dr Websiite «Italy, emperors and kings» vo dr Foundation for Medieval Genealogy
  5. Pierre-Denis, Comte de Peyronnet, Histoire des Francs (1846) S.198
  6. Rheinische Vierteljahrsblätter, 38, 1974, Seiten 92 ff. [147 ff.]


Noch em Ardikel Karlmann I. uf dr dütsche, em Ardikel Carloman Ier uf dr französische und em Ardikel Carloman I uf dr änglische Wikipedia