ৰাহুল গান্ধী
 |
ৰাহুল গান্ধী | |
|---|---|
| লোকসভাৰ সদস্য, লোকসভা | |
পদাধিকাৰ | |
| কাৰ্যভাৰ গ্ৰহণ ৭ আগষ্ট ২০২৩[1] | |
| পূৰ্বসূৰী | Himself |
| সমষ্টি | Wayanad, কেৰেলা |
| কাৰ্যকাল ২৩ মে' ২০১৯ – ২৩ মাৰ্চ ২০২৩ [9] | |
| পূৰ্বসূৰী | M. I. Shanavas |
| উত্তৰসূৰী | Himself |
| সমষ্টি | Wayanad, Kerala |
| কাৰ্যকাল ১৭ মে' ২০০৪ – ২৩ মে' ২০১৯ | |
| পূৰ্বসূৰী | চোনীয়া গান্ধী |
| উত্তৰসূৰী | স্মৃতি ইৰাণী |
| সমষ্টি | Amethi, উত্তৰ প্ৰদেশ |
| President of the Indian National Congress | |
| কাৰ্যকাল 16 December 2017 – 10 August 2019 | |
| পূৰ্বসূৰী | Sonia Gandhi |
| উত্তৰসূৰী | Sonia Gandhi |
| Vice-President of the Indian National Congress | |
| কাৰ্যকাল 19 January 2013 – 16 December 2017 | |
| ৰাষ্ট্ৰপতি | Sonia Gandhi |
| পূৰ্বসূৰী | Position established |
| উত্তৰসূৰী | Position abolished |
| General Secretary of Indian National Congress | |
| কাৰ্যকাল 25 September 2007 – 19 January 2013 | |
| ৰাষ্ট্ৰপতি | Sonia Gandhi |
| Chair of Indian Youth Congress | |
পদাধিকাৰ | |
| কাৰ্যভাৰ গ্ৰহণ 25 September 2007 | |
| পূৰ্বসূৰী | Position established |
| Chair of National Students' Union of India | |
পদাধিকাৰ | |
| কাৰ্যভাৰ গ্ৰহণ 25 September 2007 | |
| পূৰ্বসূৰী | Position established |
| ব্যক্তিগত তথ্য | |
| জন্ম | Rahul Rajiv Gandhi ১৯ জুন, ১৯৭০ (৫৪ বছৰ) New Delhi, India |
| ৰাজনৈতিক দল | ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছ (since 2004) |
| পিতৃ-মাতৃ | Rajiv Gandhi (father) Sonia Gandhi (mother) |
| সম্বন্ধীয় | Priyanka Gandhi (sister) Nehru–Gandhi family |
| শিক্ষানুষ্ঠান | Trinity College, Cambridge (MPhil) |
| স্বাক্ষৰ |  |
| ৱেবছাইট | Official website |
ৰাহুল ৰাজীৱ গান্ধী (English: Rahul Rajiv Gandhi); জন্মঃ ১৯ জুন ১৯৭০) এগৰাকী ভাৰতীয় ৰাজনীতিবিদ আৰু ভাৰতীয় সংসদৰ সদস্য, যি লোকসভাত কেৰালাৰ ৱাইনাড সমষ্টিক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। ইয়াৰ পূৰ্বে তেওঁ উত্তৰ প্ৰদেশৰ আমেথি সমষ্টিক প্ৰতিনিধিত্ব কৰিছিল। তেওঁ প্ৰধান বিৰোধী দল ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছৰ সদস্য আৰু ২০১৭ চনৰ ডিচেম্বৰৰ পৰা ২০১৯ চনৰ জুলাইলৈকে দলটোৰ সভাপতি আছিল। বৰ্তমান লোকসভা সংসদৰ বিপৰীত দলৰ নেতা ২০২৪ চন। তেওঁ ভাৰতীয় যুৱ কংগ্ৰেছ, ভাৰতীয় জাতীয় ছাত্ৰ সন্থাৰ অধ্যক্ষ আৰু ৰাজীৱ গান্ধী ফাউণ্ডেশ্যন আৰু ৰাজীৱ গান্ধী চেৰিটেবল ট্ৰাষ্টৰ ন্যাসী। তেওঁ ভাৰতৰ প্ৰাক্তন প্ৰধানমন্ত্ৰী ৰাজীৱ গান্ধীৰ পুত্ৰ।
নতুন দিল্লীত জন্মগ্ৰহণ কৰা ৰাহুল গান্ধীয়ে তেওঁৰ শৈশৱকাল দিল্লী আৰু ডেৰাডুনৰ মাজত অতিবাহিত কৰিছিল আৰু তেওঁৰ শৈশৱ আৰু প্ৰাৰম্ভিক যৌৱনৰ বেছিভাগ সময় ৰাজহুৱা ক্ষেত্ৰৰ পৰা আঁতৰি আছিল। তেওঁ নতুন দিল্লীত প্ৰাথমিক শিক্ষা গ্ৰহণ কৰে আৰু তাৰ পাছত ডেৰাডুনৰ দ্য ডুন স্কুলত শিক্ষা গ্ৰহণ কৰে। কিন্তু নিৰাপত্তাজনিত কাৰণত পাছলৈ তেওঁক ঘৰুৱা শিক্ষা প্ৰদান কৰা হয়। ৰাহুল গান্ধীয়ে হাৰ্ভাৰ্ড বিশ্ববিদ্যালয়লৈ যোৱাৰ পূৰ্বে ছেইণ্ট ষ্টিফেন কলেজত স্নাতক ডিগ্ৰী আৰম্ভ কৰিছিল। পৰৱৰ্তী বছৰত তেওঁৰ পিতৃৰ হত্যাৰ পাছত নিৰাপত্তাজনিত বিপদৰ বাবে তেওঁ ১৯৯৪ চনত ডিগ্ৰী সম্পূৰ্ণ কৰি ফ্লৰিডাৰ ৰলিনছ কলেজলৈ যায়। পৰৱৰ্তী বছৰ কেমব্ৰিজৰ পৰা এম ফিল ডিগ্ৰী লাভ কৰে। স্নাতকোত্তৰ ডিগ্ৰী লোৱাৰ পাছত তেওঁ লণ্ডনৰ এটা মেনেজমেণ্ট কনছালটিং ফাৰ্ম 'মনিটৰ গ্ৰুপ'ৰ সৈতে নিজৰ পেছাদাৰী কেৰিয়াৰ আৰম্ভ কৰে। ইয়াৰ পাছতেই তেওঁ ভাৰতলৈ ঘূৰি আহে আৰু মুম্বাইত অৱস্থিত টেকন'লজি আউটছ'ৰ্চিং ফাৰ্ম 'বেক'পছ ছাৰ্ভিচ প্ৰাইভেট লিমিটেড' প্ৰতিষ্ঠা কৰে।
২০০৪ চনত,ৰাহুল গান্ধীয়ে ৰাজনীতিত প্ৰৱেশৰ কথা ঘোষণা কৰে আৰু সেই বছৰ অনুষ্ঠিত সাধাৰণ নিৰ্বাচনত আমেথিৰ পৰা সফলতাৰে প্ৰতিদ্বন্দ্বিতা কৰে, যিখন আসন পূৰ্বে তেওঁৰ পিতৃৰ দখলত আছিল; তেওঁ ২০০৯ আৰু ২০১৪ চনত পুনৰ সমষ্টিটোৰ পৰা জয়ী হয়। দলীয় ৰাজনীতি আৰু ৰাষ্ট্ৰীয় চৰকাৰৰ সৈতে তেওঁৰ অধিক জড়িত থকাৰ বাবে কংগ্ৰেছ দলৰ প্ৰবীণ ব্যক্তিসকলৰ আহ্বানৰ মাজতে, তেওঁ ২০১৩ চনত কংগ্ৰেছৰ উপ-সভাপতি নিৰ্বাচিত হৈছিল, পূৰ্বে সাধাৰণ সম্পাদক হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। তেওঁ ২০১৪ চনৰ ভাৰতীয় সাধাৰণ নিৰ্বাচনত কংগ্ৰেছৰ প্ৰচাৰ অভিযানৰ নেতৃত্ব দিছিল; ২০০৯ চনৰ সাধাৰণ নিৰ্বাচনত পূৰ্বে লাভ কৰা ২০৬খন আসনৰ বিপৰীতে মাত্ৰ ৪৪খন আসন লাভ কৰি দলটোৱে ইয়াৰ ইতিহাসত সবাতোকৈ বেয়া নিৰ্বাচনী ফলাফলৰ মুখামুখি হৈছিল। ২০১৭ চনত তেওঁ কংগ্ৰেছ দলৰ নেতা হিচাপে তেওঁৰ মাতৃৰ উত্তৰসূৰী হয় আৰু ২০১৯ চনৰ ভাৰতীয় সাধাৰণ নিৰ্বাচনত দলক নেতৃত্ব দিয়ে। দলটোৱে ৫২খন আসন লাভ কৰি বিৰোধী দলপতিৰ পদ দাবী কৰিবলৈ প্ৰয়োজনীয় আসনৰ ১০%ও লাভ কৰিবলৈ সক্ষম নহ'ল। নিৰ্বাচনত এই শোচনীয় প্ৰদৰ্শনৰ পাছত তেওঁ দলৰ নেতা পদৰ পৰা পদত্যাগ কৰে আৰু অন্তৱৰ্তীকালীনভাৱে তেওঁৰ মাতৃ ছোনিয়া গান্ধীয়ে তেওঁৰ স্থলাভিষিক্ত হয়।
প্ৰাৰম্ভিক জীৱন আৰু পটভূমি:
[সম্পাদনা কৰক]১৯৭০ চনৰ ১৯ জুনত দিল্লীত ৰাহুল গান্ধীৰ জন্ম হয়।[10] তেওঁৰ দেউতাক আছিল ভাৰতৰ পূৰ্ব প্ৰধানমন্ত্ৰী ৰাজীৱ গান্ধী, মাক ছোনিয়া গান্ধী (née Maino) আৰু আইতাক ভাৰতৰ প্ৰথমগৰাকী মহিলা প্ৰধান মন্ত্ৰী ইন্দিৰা গান্ধী। ৰাহুলৰ মাক ছোনিয়া গান্ধীৰ জন্ম হৈছিল ইটালীত আৰু তেওঁ পৰৱৰ্তী সময়ত ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছৰ সভাপতি ৰূপে কৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। তদুপৰি ৰাহুল ভাৰতৰ প্ৰথম প্ৰধানমন্ত্ৰী জৱাহৰলাল নেহৰুৰ প্ৰপৌত্ৰ। সক্ৰিয় কংগ্ৰেছ কৰ্মী প্ৰিয়ংকা ভদ্ৰা তেওঁৰ ভণীয়েক।
গান্ধীয়ে ১৯৮১ চনৰ পৰা ১৯৮৩ চনলৈ ডেৰাডুনৰ দ্য ডুন স্কুলত [The Doon School](তেওঁৰ পিতৃ ৰাজীৱ গান্ধীৰ আলমা মেটাৰ) এলিট অল-বয় বৰ্ডিংত প্ৰৱেশ কৰাৰ পূৰ্বে দিল্লীৰ ছেইণ্ট কলম্বাছ স্কুলত শিক্ষা গ্ৰহণ কৰিছিল। দূনত গান্ধীৰ সমসাময়িক আছিল প্ৰাক্তন কংগ্ৰেছী, বৰ্তমানৰ বিজেপিৰ ৰাজনীতিবিদ জ্যোতিৰাদিত্য সিন্ধিয়া আৰু জিতিন প্ৰসাদ। ইফালে, তেওঁৰ পিতৃয়ে ৰাজনীতিত যোগদান কৰে আৰু ১৯৮৪ চনৰ ৩১ অক্টোবৰত ইন্দিৰা গান্ধীক হত্যা কৰাৰ সময়ত প্ৰধানমন্ত্ৰী হয়। শিখ উগ্ৰপন্থীৰ পৰা ইন্দিৰা গান্ধীৰ পৰিয়ালে সন্মুখীন হোৱা নিৰাপত্তাজনিত বিপদৰ বাবেই, গান্ধী আৰু তেওঁৰ ভগ্নী, প্ৰিয়ংকা, তাৰ পিছত আমি ঘৰতে শিক্ষা গ্ৰহণ কৰিছিলো।
ৰাহুল গান্ধীয়ে ছেইণ্ট ষ্টিফেন কলেজত যোগদান কৰে, দিল্লী (দিল্লী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ অধিভুক্ত মহাবিদ্যালয়), ১৯৮৯ চনত স্নাতক শিক্ষাৰ বাবে তেওঁ হাৰ্ভাৰ্ড বিশ্ববিদ্যালয়লৈ যায় যদিও প্ৰথম বৰ্ষৰ পৰীক্ষা শেষ কৰাৰ পিছত তেওঁ হাৰ্ভাৰ্ড বিশ্ববিদ্যালয়লৈ যায়। ১৯৯১ চনত, ৰাজীৱ গান্ধীক তামিল টাইগাৰ্ছ (এলটিটিই) ৰ এক নিৰ্বাচনী সভাত হত্যা কৰাৰ পিছত, তেওঁ সুৰক্ষাজনিত কাৰণত আমেৰিকাৰ ফ্লৰিডাৰ ৰলিনছ কলেজলৈ স্থানান্তৰিত হয় আৰু ১৯৯৪ চনত বি.এ. ডিগ্ৰী লাভ কৰে। ৰ'লিনছত থকা সময়ত তেওঁ ৰাউল ভিঞ্চি ছদ্মনাম ধাৰণ কৰিছিল আৰু তেওঁৰ পৰিচয় কেৱল বিশ্ববিদ্যালয়ৰ বিষয়া আৰু সুৰক্ষাৰ বাবে জনাজাত আছিল এজেন্সিসমূহ. ইয়াৰ উপৰিও তেওঁ ১৯৯৫ চনত কেম্ব্ৰিজৰ ট্ৰিনিটি কলেজৰ পৰা দৰ্শনৰ স্নাতকোত্তৰ (MPhil) ডিগ্ৰী লাভ কৰে।
ৰাজনীতিত যোগ দিয়াৰ পূৰ্বে গান্ধীয়ে লণ্ডনৰ এটা মেনেজমেণ্ট কনছালটিং ফাৰ্ম 'মনিটৰ গ্ৰুপ'ত তিনি বছৰ কাম কৰিছিল। ২০০২ চনতৰাহুল গান্ধী ভাৰতলৈ ঘূৰি আহে আৰু তেওঁৰ প্ৰযুক্তি পৰামৰ্শ প্ৰতিষ্ঠান(Technology Consultacy) স্থাপন কৰে। মুম্বাইত বেক'পছ ছাৰ্ভিচ প্ৰাইভেট লিমিটেড(viz. Backops Services Private Ltd ), য'ত তেওঁ ফাৰ্মখনৰ অন্যতম পৰিচালক আছিল। তাৰ পিছত তেওঁ BackOps UK ইউ কে নামৰ এটা ফাৰ্ম খুলিছিল, যিটোৱে ভাৰতীয় সশস্ত্ৰ বাহিনীক যোগান ধৰা বিদেশী কোম্পানীৰ পৰা প্ৰতিৰক্ষাৰ চুক্তি লাভ কৰিছিল।
ৰাজনৈতিক কেৰিয়াৰ:
[সম্পাদনা কৰক]২০০৪ চনৰ মাৰ্চ মাহত ৰাহুল গান্ধীয়ে তেওঁৰ পিতৃৰ পূৰ্বৰ সমষ্টি উত্তৰ প্ৰদেশৰ আমেথিৰ পৰা ভাৰতৰ নিম্ন সদন লোকসভাৰ বাবে ১৪তম সাধাৰণ নিৰ্বাচনত প্ৰতিদ্বন্দ্বিতা কৰিব বুলি ঘোষণা কৰি ৰাজনীতিত প্ৰৱেশৰ কথা ঘোষণা কৰে। তেওঁৰ মাতৃয়ে ৰায়বৰেলীৰ চুবুৰীয়া সমষ্টিলৈ বদলি নোহোৱালৈকে এই আসনখন দখল কৰি আছিল। ৰাহুল গান্ধীয়ে যেতিয়া এই ঘোষণা কৰিছিল, তেতিয়া তেওঁৰ ভগ্নী প্ৰিয়ংকা গান্ধীক অধিক কৰিশ্মাময় আৰু সম্ভাব্য উত্তৰসূৰী হিচাপে গণ্য কৰা ৰাজনৈতিক ভাষ্যকাৰসকলৰ বাবে আচৰিত হৈ পৰিছিল। ইয়াৰ দ্বাৰা জল্পনা-কল্পনাৰ সৃষ্টি হৈছিল যে ভাৰতৰ আটাইতকৈ বিখ্যাত ৰাজনৈতিক পৰিয়ালৰ এগৰাকী যুৱ সদস্যৰ উপস্থিতিয়ে ভাৰতৰ যুৱ জনসংখ্যাৰ মাজত কংগ্ৰেছ দলৰ ৰাজনৈতিক ভাগ্য পুনৰ উজ্জীৱিত কৰিব- বিদেশী সংবাদ মাধ্যমৰ সৈতে তেওঁৰ প্ৰথম সাক্ষাত্কাৰত, গান্ধীয়ে নিজকে দেশৰ এজন ইউনিটাৰ হিচাপে চিত্ৰিত কৰিছিল আৰু ভাৰতৰ "বিভাজনকাৰী" ৰাজনীতিৰ নিন্দা কৰিছিল, জাতি-মাটি-ভেটিৰ কথা কৈ ধৰ্মীয় উত্তেজনা হ্ৰাস কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিব বুলি কয়।
অভিলেখ সংখ্যক ৮ বছৰ ক্ষমতাৰ বাহিৰত থকাৰ পিছত, কংগ্ৰেছ দলে ২০০৪ চনৰ ভাৰতীয় সাধাৰণ নিৰ্বাচনত, মুঠ ১৪৫খন আসন লাভ কৰি পুনৰ ক্ষমতালৈ ঘূৰি আহে। আঞ্চলিক দলসমূহৰ সমৰ্থনত কংগ্ৰেছে কেন্দ্ৰত এখন মিত্ৰজোঁটৰ চৰকাৰ গঠন কৰে। ৰাহুল গান্ধীয়ে ১০০,০০০তকৈও অধিক ভোটৰ ব্যৱধানত বিজয় সাব্যস্ত কৰে, যাৰ ফলত উত্তৰ প্ৰদেশত তেওঁৰ পৰিয়ালৰ দুৰ্গ অক্ষুণ্ণ থাকে। অৱশ্যে, দলটোৱে উত্তৰ প্ৰদেশত বেয়া প্ৰদৰ্শন কৰিছিল, কাৰণ ৰাজ্যখনৰ ৮০টা লোকসভা আসনৰ ভিতৰত ১২.৫৩ শতাংশ ভোট লাভ কৰি দলটোৱে মাত্ৰ ১০টা আসন দখল কৰিছিল। তেওঁ চৰকাৰৰ ভিতৰত কোনো চৰকাৰী ভূমিকা বা পদত অধিষ্ঠিত নাছিল। ২০০৪ চনৰ পৰা ২০০৬ চনলৈ গান্ধীয়ে গৃহ বিভাগৰ স্থায়ী সমিতিৰ সদস্য হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। ২০০৬ চনৰ পৰা ২০০৯ চনৰ ভিতৰত তেওঁ মানৱ সম্পদ উন্নয়নৰ স্থায়ী সমিতিৰ সদস্য হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল।
ৰাহুল গান্ধী আৰু তেওঁৰ ভগ্নী, প্ৰিয়ংকা গান্ধীয়ে ২০০৬ চনত ৰায়বেৰিলিৰ পুনৰ নিৰ্বাচনৰ বাবে তেওঁলোকৰ মাতৃৰ প্ৰচাৰ অভিযান পৰিচালনা কৰিছিল, যিটো ৪০০,০০০তকৈ অধিক ভোটৰ বিজয় ব্যৱধানত জয়লাভ কৰিছিল। ২০০৭ চনৰ উত্তৰ প্ৰদেশ বিধান সভা নিৰ্বাচনৰ বাবে কংগ্ৰেছৰ প্ৰচাৰ অভিযানত তেওঁ এজন বিশিষ্ট ব্যক্তি আছিল; তথাপি, কংগ্ৰেছে সেই নিৰ্বাচনসমূহত ৮.৫৩% ভোটৰ সৈতে ৪০৩খন আসনৰ মাত্ৰ ২২খন আসন লাভ কৰি ভাল প্ৰদৰ্শন কৰিব নোৱাৰিলে। ২০০৭ চনৰ ২৪ ছেপ্টেম্বৰত গান্ধীক নিখিল ভাৰত কংগ্ৰেছ কমিটীৰ সাধাৰণ সম্পাদক হিচাপে নিযুক্তি দিয়া হয়, যিটো কংগ্ৰেছ দলৰ পৰিচালনা সমিতি। এই নিযুক্তি আছিল দলৰ সচিবালয়ৰ এক ৰদবদলৰ অংশ। একেটা সালসলনিতে তেওঁক ভাৰতীয় যুৱ কংগ্ৰেছ আৰু ভাৰতীয় জাতীয় ছাত্ৰ সন্থাৰ দায়িত্বও অৰ্পণ কৰা হয়।
যুৱ ৰাজনীতি:
[সম্পাদনা কৰক]২০০৭ চনৰ ছেপ্টেম্বৰ মাহত, ৰাহুল গান্ধীক ভাৰতীয় যুৱ কংগ্ৰেছৰ সাধাৰণ সম্পাদক হিচাপে নিযুক্তি দিয়া হৈছিল, যুৱ প্ৰজন্মক প্ৰতিনিধিত্ব কৰা কংগ্ৰেছ দল আৰু ভাৰতীয় জাতীয় ছাত্ৰ সন্থা (NSUI)ৰ ছাত্ৰ সমাজক প্ৰতিনিধিত্ব কৰা দলৰ খণ্ড। ভাৰতীয় যুৱ কংগ্ৰেছ আৰু ভাৰতীয় জাতীয় ছাত্ৰ সন্থাৰ সাধাৰণ সম্পাদক হিচাপে গান্ধীয়ে এই সংগঠনসমূহৰ নীতি আৰু কৌশল নিৰ্ধাৰণত উল্লেখনীয় ভূমিকা গ্ৰহণ কৰিছিল। তেখেতৰ অধীনত, আই ৱাই চি আৰু এন এছ ইউ আইৰ সদস্যৰ সংখ্যা ২০০ৰ পৰা নাটকীয়ভাৱে বৃদ্ধি পাইছে,০০০[স্পষ্টীকৰণৰ প্ৰয়োজন] ৰ পৰা ২.৫ মিলিয়ন। ভাৰতীয় যুৱ কংগ্ৰেছ (আইৱাইচি) অধিক গণতান্ত্ৰিক আৰু অন্তৰ্ভুক্তিমূলক কৰাৰ বাবে এক পুনৰ্গঠন প্ৰক্ৰিয়াৰ মাজেৰে গৈছিল। ২০০৮ চনৰ নৱেম্বৰত, গান্ধীয়ে নতুন দিল্লীত তেওঁৰ ১২টা তুঘলক লেনৰ বাসভৱনত ভাৰতীয় যুৱ কংগ্ৰেছ (আইৱাইচি)ৰ থিংক টেংক গঠন কৰিব পৰা কমেও ৪০জন লোকক হাতত তুলি লোৱাৰ বাবে সাক্ষাত্কাৰ অনুষ্ঠিত কৰিছিল। ২০০৯ চনত, গান্ধীৰ পশ্চিম বংগ ভ্ৰমণৰ সময়ত, যুৱ কংগ্ৰেছৰ ৰাজ্যিক শাখাই ১ নিযুত সদস্য পঞ্জীয়ন কৰে। [1] একেদৰে উত্তৰ প্ৰদেশৰ প্ৰতিটো বিধানসভা সমষ্টিত প্ৰতিদিনে প্ৰায় ১০ৰ পৰা ১৫ জনকৈ নতুন সদস্য লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল আই ৱাই চি। তথাপি, গান্ধীৰ ভ্ৰমণৰ পাছত, একেটা অঞ্চলতে এই সংখ্যা প্ৰতিদিনে ১৫০ৰ পৰা ২০০লৈ বৃদ্ধি পায়।
জাতীয়তাবাদী যুৱ-ছাত্ৰ পৰিষদৰ সাধাৰণ সম্পাদক হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰি থকাৰ সময়তে, সংগঠন শক্তিশালী কৰা আৰু ৰাজনীতিত ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ অংশগ্ৰহণ বৃদ্ধি কৰাত ৰাহুল গান্ধীয়ে সক্ৰিয় ভূমিকা পালন কৰিছিল। তেওঁৰ নেতৃত্বত, এন এছ ইউ আইয়ে ছাত্ৰ সমাজক প্ৰভাৱিত কৰা সমস্যাসমূহ সমাধানৰ বাবে কাৰ্যসূচী আৰু অভিযান আৰম্ভ কৰিছিল, যেনে- শিক্ষাৰ মান উন্নত কৰা, কৰ্মসংস্থাপনৰ সুযোগ, আৰু সামাজিক ন্যায়, গান্ধীয়ে সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ প্ৰক্ৰিয়াত অধিক ছাত্ৰ প্ৰতিনিধিত্বৰ পোষকতা কৰে আৰু ছাত্ৰ নেতাসকলক তেওঁলোকৰ প্ৰচেষ্টাত সমৰ্থন কৰে।
সাধাৰণ নিৰ্বাচন (২০০৯ আৰু ২০১৪)
[সম্পাদনা কৰক]ভাৰতৰ নিৰ্বাচন আয়োগে পঞ্চদশ লোকসভাৰ সদস্য নিৰ্বাচনৰ বাবে ২০০৯ চনৰ ১৬ এপ্ৰিলৰ পৰা ১৩ মে'ৰ ভিতৰত পাঁচটা পৰ্যায়ত অনুষ্ঠিত হোৱা চতুৰ্দশ সাধাৰণ নিৰ্বাচনৰ ঘোষণা কৰে। ৰাহুল গান্ধীয়ে সমগ্ৰ ভাৰতত ২২খন ৰাজ্য আৰু ১০৭টা সমষ্টিত নিৰ্বাচনী প্ৰচাৰ চলাইছিল। তেওঁৰ প্ৰচাৰ অভিযানত ৰাজহুৱা সভা আৰু সভাত ভাষণ দিয়া, ভোটাৰসকলৰ সৈতে মত বিনিময় কৰা, আৰু দেশৰ বাবে দলৰ দৃষ্টিভংগী আৰু এজেণ্ডাৰ ওপৰত আলোকপাত কৰা অন্তৰ্ভুক্ত আছিল। তেওঁ বিশেষকৈ গ্ৰামোন্নয়ন, শিক্ষা, কৰ্মসংস্থাপন, মহিলা সবলীকৰণ আদি বিষয়ত গুৰুত্ব আৰোপ কৰিছিল। ৰাহুল গান্ধী, ৰাজনীতিত যুৱ প্ৰজন্মৰ অংশগ্ৰহণৰ গুৰুত্বৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰে আৰু তেওঁলোকক দেশৰ ভৱিষ্যত গঢ় দিয়াত অধিক জড়িত হ'বলৈ আহ্বান জনায়।
দেশজোৰা নিৰ্বাচনত প্ৰাক-নিৰ্বাচনী পূৰ্বানুমান আৰু এগজিট প'লৰ পূৰ্বানুমানক অমান্য কৰি বৰ্তমানৰ কংগ্ৰেছ-নেতৃত্বাধীন ইউ পি এ চৰকাৰক স্পষ্ট জনাদেশ প্ৰদান কৰা হয়। অৱশ্যে, কংগ্ৰেছে নিৰ্বাচনত সংখ্যাগৰিষ্ঠতা লাভ নকৰিলে, তেওঁলোকে বৃহত্তম দল হিচাপে আত্মপ্ৰকাশ কৰে আৰু অন্যান্য দলৰ সমৰ্থনত এখন মিত্ৰজোঁটৰ চৰকাৰ গঠন কৰে। গান্ধীয়ে তেওঁৰ নিকটতম প্ৰতিদ্বন্দ্বীক ৩ লাখ ৭০ হাজাৰৰো অধিক ভোটৰ ব্যৱধানত পৰাস্ত কৰি নিজৰ আমেথি সমষ্টিটো অক্ষুণ্ণ ৰাখিছিল ভোট। গান্ধীক উত্তৰ প্ৰদেশত কংগ্ৰেছৰ পুনৰুত্থানৰ কৃতিত্ব দিয়া হৈছিল য'ত তেওঁলোকে মুঠ ৮০খন লোকসভা আসনৰ ভিতৰত ২১খনত জয়লাভ কৰিছিল।
ৰাহুল গান্ধীয়ে ২০১৪ চনৰ ভাৰতীয় সাধাৰণ নিৰ্বাচনত তেওঁৰ সমষ্টি আমেথিৰ পৰা প্ৰতিদ্বন্দ্বিতা কৰিছিল, আৰু ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছৰ নিৰ্বাচনী প্ৰচাৰৰ নেতৃত্ব দিছিল। ৰাহুল গান্ধীয়ে তেওঁৰ নিকটতম প্ৰতিদ্বন্দ্বীক পৰাস্ত কৰি আমেথি সমষ্টিটো দখল কৰিছিল, বিজেপিৰ স্মৃতি ইৰাণী, ১০৭ গৰাকীৰ কম ব্যৱধানত,০০০ ভোট। তেওঁৰ নেতৃত্বত, ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছে নিৰ্বাচনত আটাইতকৈ বেয়া প্ৰদৰ্শনৰ সন্মুখীন হয় আৰু ২০০৯ চনৰ সাধাৰণ নিৰ্বাচনত পূৰ্বে লাভ কৰা ২০৬খন আসনৰ বিপৰীতে মাত্ৰ ৪৪খন আসন লাভ কৰে নিৰ্বাচন। কংগ্ৰেছ-নেতৃত্বাধীন ইউনাইটেড প্ৰগ্ৰেছিভ এলায়েন্স (ইউ পি এ)-এও নিৰ্বাচনত আটাইতকৈ বেয়া প্ৰদৰ্শন প্ৰদৰ্শন কৰিছিল আৰু ২০০৯ চনৰ সাধাৰণ নিৰ্বাচনত পূৰ্বতে লাভ কৰা ২৬২খন আসনৰ বিপৰীতে মাত্ৰ ৫৯খন আসন লাভ কৰিছিল। পৰাজয়ৰ পিছত ৰাহুল গান্ধীয়ে তেওঁৰ পদ ত্যাগ কৰাৰ প্ৰস্তাৱ দিয়ে, কেৱল দলৰ কাৰ্যনিৰ্বাহক সমিতিয়ে প্ৰত্যাখ্যান কৰে।
২০১২ চনৰ বিধানসভা নিৰ্বাচন:
[সম্পাদনা কৰক]২০১২ চনৰ বিধানসভা নিৰ্বাচনৰ সময়ত ৰাজনৈতিকভাৱে গুৰুত্বপূৰ্ণ উত্তৰ প্ৰদেশৰ নিৰ্বাচনত ৰাহুল গান্ধীয়ে প্ৰায় দুমাহ প্ৰচাৰ চলাইছিল, ২০০খন ৰেলী অনুষ্ঠিত কৰিছিল। অৱশ্যে, কংগ্ৰেছে ২৮খন আসন লাভ কৰি ৰাজ্যখনৰ চতুৰ্থ দল হিচাপে স্থান লাভ কৰে, যিটো পূৰ্বৰ ২০০৭ চনৰ নিৰ্বাচনৰ তুলনাত ছয়খন আসন বৃদ্ধি পায়। আমেথি সংসদীয় সমষ্টিৰ ১৫খন আসনৰ ভিতৰত.., কংগ্ৰেছে দুটাত জয়লাভ কৰে।
উত্তৰ প্ৰদেশত কংগ্ৰেছ কৰ্মীসকলে এই ফলাফলৰ পক্ষত থিয় দিছে, ৰাজ্যিক নিৰ্বাচন আৰু ৰাষ্ট্ৰীয় নিৰ্বাচনৰ মাজত এটা ডাঙৰ পাৰ্থক্য আছে আৰু শেষত, আছে কেৱল প্ৰথম পৰিয়ালটো, এক আশা আৰু প্ৰাৰ্থনা, আৰু ৰাজ্যখনত ২০০৯ চনৰ লোক সভাৰ ৰাষ্ট্ৰীয় নিৰ্বাচনত গান্ধীক দায়ী কৰি ঘূৰি অহা কথাটো আঙুলিয়াই দিয়ে। অৱশ্যে, ফলাফল ঘোষণাৰ পিছত গান্ধীয়ে এক সাক্ষাত্কাৰত ফলাফলৰ দায়িত্ব ৰাজহুৱাভাৱে স্বীকাৰ কৰে।
বছৰৰ শেষৰফালে অনুষ্ঠিত হোৱা গুজৰাট বিধানসভা নিৰ্বাচনত ৰাহুল গান্ধীক নিৰ্বাচনী প্ৰচাৰৰ প্ৰধান কৰা নহ'ল। ইয়াক বিৰোধীসকলে পৰাজয়ৰ স্বীকাৰ হিচাপে দেখিছিল আৰু গণ্য কৰিছিল আৰু ইয়াক পৰাজয়ৰ দোষ এৰি দিয়াৰ এক কৌশল বুলি অভিহিত কৰা হৈছিল। কংগ্ৰেছে ১৮২খন বিধানসভাত ৫৭খন আসন লাভ কৰিছিল, যিটো ২০০৭ চনৰ পূৰ্বৰ নিৰ্বাচনৰ তুলনাত ২খন কম আছিল। পৰৱৰ্তী সময়ত কংগ্ৰেছৰ হাতত ৪খন আসন হেৰুৱাব লগীয়া হয়।
নিৰ্বাচনী প্ৰদৰ্শন
[সম্পাদনা কৰক]| বছৰ | নিৰ্বাচন | দল | নিৰ্বাচনী সমষ্টিৰ নাম | ফল | ভোট প্ৰাপ্তি | ভোট ভাগ% | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ২০০৪ | ১৪ত লোকসভা | ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছ | আমেথি | বিজয়ী | ৩,৯০,১৭৯ | ৬৬.১৮% | |
| ২০০৯ | ১৫ত লোকসভা | বিজয়ী | ৪৬৪,১৯৫ | ৭১.৭৮% | |||
| ২০১৪ | ১৬ত লোকসভা | বিজয়ী | ৪০৮,৬৫১ | ৪৬.৭১% | |||
| ২০১৯ | ১৭ত লোকসভা | সাঁচ:Lost | ৪১৩,৩৯৪ | ৪৩.৮৬% | |||
| ওয়ানাদ | বিজয়ী | ৭,০৬,৩৬৭ | ৬৪.৬৭% | ||||
| ২০২৪ | ১৮ত লোকসভা | বিজয়ী | ৬৪৭৪৪৫ | ||||
| ৰায়বাৰেলী | বিজয়ী | ৬৮৭৬৪৯ | |||||
তথ্যসূত্ৰ
[সম্পাদনা কৰক]- ↑ "Rahul Gandhi returns to parliament after Indian court suspends defamation conviction". The Guardian. 7 August 2023. https://www.theguardian.com/world/2023/aug/07/rahul-gandhi-returns-to-parliament-after-indian-court-suspends-defamation-conviction.
- ↑ Singh, Karan Deep (23 March 2023). "Leader of Indian Party Opposing Modi Is Sentenced in Defamation Case" (en-US ভাষাত). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2023/03/23/world/asia/india-gandhi-modi-defamation.html.
- ↑ উদ্ধৃতি ত্ৰুটি: অবৈধ
<ref>টেগ;:0নামৰ refৰ বাবে কোনো পাঠ্য প্ৰদান কৰা হোৱা নাই - ↑ Dhillon, Amrit (23 March 2023). "Rahul Gandhi found guilty of defaming Narendra Modi" (en-GB ভাষাত). The Guardian. ISSN 0261-3077. https://www.theguardian.com/world/2023/mar/23/rahul-gandhi-found-guilty-of-defaming-narendra-modi-india-prime-minister-remark-2019.
- ↑ "Rahul Gandhi: Key opposition leader in India disqualified from parliament after defaming Prime Minister Narendra Modi" (en ভাষাত). Sky News. https://news.sky.com/story/rahul-gandhi-key-opposition-leader-in-india-disqualified-from-parliament-after-defaming-prime-minister-narendra-modi-12841416। আহৰণ কৰা হৈছে: 1 April 2023.
- ↑ "India opposition leader loses his Parliament seat after being convicted of defamation". NPR. Associated Press. 24 March 2023. https://www.npr.org/2023/03/24/1165822683/india-rahul-gandhi-parliament-seat-defamation-modi.
- ↑ "Indian opposition leader Rahul Gandhi gets 2 years in jail for Modi comment" (en ভাষাত). NBC News. 24 March 2023. https://www.nbcnews.com/news/world/india-rahul-gandhi-narendra-modi-defamation-rcna76464। আহৰণ কৰা হৈছে: 1 April 2023.
- ↑ "India's Rahul Gandhi found guilty of defamation over Modi remark" (en ভাষাত). France 24. 23 March 2023. https://www.france24.com/en/live-news/20230323-india-s-rahul-gandhi-found-guilty-of-defamation-over-modi-remark-1। আহৰণ কৰা হৈছে: 23 March 2023.
- ↑ [2][3][4][5][6][7][8]
- ↑ "Detailed Profile: Shri Rahul Gandhi". India.gov.in. Archived from the original on 27 April 2014. https://web.archive.org/web/20140427204104/http://archive.india.gov.in/govt/loksabhampbiodata.php?mpcode=4074। আহৰণ কৰা হৈছে: 27 April 2014.