Doctor honoris causa

Doctor honoris causa ye un títulu honoríficu que da una universidá a persones eminentes. Esta designación otorgar principalmente a personaxes que destacaron en ciertos ámbitos profesionales y que nun son necesariamente llicenciaos nuna carrera. Históricamente, un doctor honoris causa recibe'l mesmu tratamientu y privilexos qu'aquellos que llogren el so doctoráu académicu de forma convencional, nun siendo que se especifique lo contrario.

N'España otorgar dende 1920.^[1]^[2]

Etimoloxía y usu

Honoris causa^[3] (h.c.) ye una llocución llatina que'l so significáu ye «por causa d'honor», una cualidá que conduz a unu al cumplimientu de los sos deberes, respetu a los sos asemeyaos y coles mesmes, ye la bona reputación que sigue a la virtú, al méritu o a les aiciones de serviciu, que tescienden a les families, persones, instituciones y les aiciones mesmes que se reconocen. Ye un altu honor pa persones de testimoniu social, reconocíu y intachable. Na mayoría de los casos, esta llocución ye antecedida pol términu maestru o doctor.

Nel haber de too centru d'enseñanza cimera que s'aprecie esiste una selecta llista compuesta por científicos, investigadores, pensadores o artistes de prestíu distinguíos col doctoráu «honoris causa», daqué que constitúi, probablemente, unu de los meyores escaparates del so potencial académicu y d'investigación.

Ceremonial

Mario Vargas Llosa recibiendo'l birrete de manes del rector de la Universidá de La Rioxa (2007).

La concesión, nel ceremoniosu ritual de invistidura, de distintos oxetos rellacionaos cola universidá clásica zarra toa una esaltación de la docencia y la sabiduría. Como a un caballeru de la enseñanza, al doctorandu impónse-y, de manera socesiva:

el birrete — «...por que non yá esllumes a la xente, sinón qu'amás, como col yelmu de Minerva, teas preparáu pa la llucha»;
el aniellu — «La Sabiduría con esti aniellu se te ufierta voluntariamente como esposa en perpetua alianza; procura amosate maríu dignu de tal esposa»;
los guantes — «Estos guantes blancos, símbolu de la pureza que tienen de caltener les tos manes nel to trabayu y na to escritura, sían distintivu tamién del to singular honor y valía»;
el llibru — «He equí'l llibru abiertu por qu'afayes los secretos de la Ciencia (...) he equí zarráu por que dichos secretos, según convenga, guardar no fondo del corazón».

Tres la ceremonia, y cola concesión al nuevu doctor de les facultaes de lleer, entender ya interpretar, indícase-y: «Toma asientu na cátedra de la Sabiduría, y dende ella, descollando pola to ciencia, enseña, empobina, xulga y amuesa la to magnificencia na universidá, nel foru y na sociedá», comprometiéndose ésti a guardar les lleis y l'honor de la universidá y empresta-y favor, auxiliu y conseyu.

Ver tamién

Cum laude

Referencies

↑ Ministeriu d'Instrucción Pública y Belles Artes. Real decretu autorizando a la Universidá d'esta Corte pa otorgar al títulu de Doctor honoris causæ por servicios eminentes emprestaos a la cultura pública. Gaceta de Madrid. 07/02/1920; (38):451-2.
↑ Ministeriu d'Instrucción Pública y Belles Artes. Rectificación al artículu 2º del Real decretu de 6 del actual autorizando a la Universidá de Madrid pa otorgar el títulu de Doctor honoris causa. Gaceta de Madrid. 15/02/1920; (46):567.
↑ Error de cita: La etiqueta <ref> nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes OLE

Enllaces esternos

Protocolu y etiqueta de la invistidura Doctor Honoris Causa

[1] Ministeriu d'Instrucción Pública y Belles Artes. Real decretu autorizando a la Universidá d'esta Corte pa otorgar al títulu de Doctor honoris causæ por servicios eminentes emprestaos a la cultura pública. Gaceta de Madrid. 07/02/1920; (38):451-2.

[2] Ministeriu d'Instrucción Pública y Belles Artes. Rectificación al artículu 2º del Real decretu de 6 del actual autorizando a la Universidá de Madrid pa otorgar el títulu de Doctor honoris causa. Gaceta de Madrid. 15/02/1920; (46):567.

[OLE-3] Error de cita: La etiqueta <ref> nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes OLE

[1]

[2]

[3]