Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Saltar al conteníu

Microestáu

De Wikipedia
Los cinco estaos soberanos más pequeños del mundu, de mayor a menor, representaos a la mesma escala pa facilitar la so comparanza: San Marín, Tuvalu, Nauru, Mónacu y Ciudá del Vaticanu.
Mapa de los países más pequeños n'estensión y los menos poblaos del mundu. Munchos d'ellos nun suelen ser consideraos microestaos.

Un microestáu o miniestáu ye un estáu soberanu que tien una población perpequeña o una estensión perpequeña, y comúnmente les dos coses. Por embargu, los significaos de les espresiones «estáu» y «mui pequeñu» nun tán bien definíes na llei internacional[1]. Dellos intentos recientes pa definir los microestaos tenten d'identificar aspectos cualitativos que van venceyaos al so tamañu y población, como por exemplu la delegación parcial de la so soberanía, por exemplu n'asuntos de defensa, notros estaos mayores.

Exemplos de microestaos son, ente más otros, Andorra, Liechtenstein, Mónacu, Nauru, Palau, San Marín y Tuvalu. L'estáu soberanu más pequeñu del mundu ye la Ciudá del Vaticanu, con menos de 1000 habitantes y una extensión de 0,44 km². Dellos de los microestaos, como'l propiu Vaticanu o Mónacu, son ciudaes-estáu formaes por un únicu conceyu.

Definiciones

[editar | editar la fonte]

Cuantitativa

[editar | editar la fonte]

La mayoría de los espertos identifiquen los microestaos usando un umbral cuantitativu qu'apliquen bien a una variable (tamañu del territoriu[2] o población[3]) o a una combinación de variables[4]. Mentantu que hai consensu en que los microestaos son los más pequeños de tolos estaos, nun lu hai no que cinca a cuála o cuálas variables (ni cuálos han ser los puntos de corte nelles) deben usase pa determinar cuálas unidaes polítiques han ser nomaes microestaos y cuálas estaos «normales»[5][6][7]. P'algunos espertos, l'enfoque cuantitativu presenta, a la hora de definir los microestaos, muchos problemes: «inconsistencia, arbitrariedá, vaguedá ya incapacidá p'aisllar adecuadamente unidaes polítiques cualitativamente estremaes»[5].

Estaos soberanos con una estensión menor de 1.000 km²[8][9][10][11] y/o una población menor de 500.000 habitantes[8]
País Estensión (en km²) Población Densidá (hab./km²) Capital Continente Subrrexón
Ciudá del Vaticanu 0,44 km² 801 1.913,6 Ciudá del Vaticanu Europa Europa Meridional
Mónacu 2,02 km² 39.244 18.469,3 Mónacu Europa Europa Occidental
Nauru 21 km² 10.834 451,8 Yaren Oceanía Micronesia
Tuvalu 26 km² 11.448 414,7 Funafuti Oceanía Polinesia
San Marín 61 km² 34.467 536,8 San Marín Europa Europa Meridional
Liechtenstein 160 km² 39.425 233,2 Vaduz Europa Europa Occidental
Islles Márxal 181 km² 78.831 392,2 Mayuru Oceanía Micronesia
Saint Kitts y Nevis 261 km² 54.149 197,5 Basseterre América El Caribe
Maldives 298 km² 390.669 1.320,8 Malé Asia Asia del Sur
Malta 316 km² 514.564 1.633 La Valeta Europa Europa Meridional
Granada 344 km² 113.570 320,2 San Xurde América El Caribe
San Vicente y les Granadines 389 km² 101.145 264,6 Kingstown América El Caribe
Barbados 430 km² 301.865 673,7 Bridgetown América El Caribe
Antigua y Barbuda 443 km² 99.175 206,1 San Xuan América El Caribe
Seixeles 455 km² 96.387 201,4 Victoria África África Oriental
Palau 459 km² 21.613 46,2 Ngerulmud Oceanía Micronesia
Andorra 468 km² 85.645 182,6 Andorra la Vella Europa Europa Meridional
Santa Llucía 616 km² 166.637 265,2 Castries América El Caribe
Estaos Federaos de Micronesia 702 km² 101.675 150,5 Palikir Oceanía Micronesia
Singapur 714 km² 5.866.139 8.247,8 Singapur Asia Asia del Sureste
Tonga 747 km² 105.780 142,5 NukuʻAlofa Oceanía Polinesia
Dominica 751 km² 74.584 97,8 Roseau América El Caribe
Baḥréin 765 km² 1.526.929 1.491,4 Manama Asia Asia Occidental
Kiribati 811 km² 119.940 128,8 South Tarawa Oceanía Micronesia
Santu Tomé y Príncipe 1.001 km² 213.948 197,5 São Tomé África África Central
Samoa 2.831 km² 204.898 69,5 Apia Oceanía Polinesia
Brunei 5.765 km² 471.103 73,3 Bandar Seri Begawan Asia Asia del Sureste
Vanuatu 12.189 km² 303.009 21,9 Port Vila Oceanía Melanesia
Les Bahames 13.880 km² 352.655 23,2 Nasáu América El Caribe
Belize 22.966 km² 405.633 14,8 Belmopan América América Central
Islandia 103.000 km² 354.234 3,1 Reykjavík Europa Europa del Norte

Cualitativa

[editar | editar la fonte]
Saint Kitts y Nevis, nel mar Caribe, ye'l país independiente más pequeñu d'América.

Dellos académicos tienen suxerío definir los microestaos acordies coles carauterístiques úniques que tán venceyaes a la so pequeñez xeográfica o demográfica[5][9][12]. Los enfoques más recientes proponer tomar en cuenta la capacidá d'un país pa operar nel escenariu internacional a la hora de definir cuálos estaos han ser consideraos microestaos[12][13]. Sicasí, otros autores alerten del riesgu d'usar esti criteriu, porque puede llevar a confundir microestaos con estaos débiles[7][9], o inclusive con estaos fallíos, y porque básase n'escesu en percepciones subxetives del académicu.

Un enfoque alternativu ye la definición de los microestaos como «estaos protexíos modernos»[5]. Según Zbigniew Dumienski, «los microestaos son estaos protexíos modernos, esto ye, estaos soberanos que tienen cedío unilateralmente dellos atributos de soberanía a países mayores a cambiu de qu'estos protexan la so viabilidá política y económica pese a les sos llimitaciones xeográfiques o demográfiques»[5]. L'usu d'esti enfoque permite limitar el númberu de microestaos, y tamién estremalos de los estaos pequeños y de les rexones autónomes o dependencies[5]. Exemplos de microestaos asina definíos seríen Liechtenstein, San Marín, Mónacu, Niue, Andorra, les islles Cook o Palau.

La entidá política más pequeña reconocida como estáu soberanu ye la Ciudá del Vaticanu, magar que'l so estatus ye discutíu. Asina, Maurice Mendelson afirmó en 1972 que en dos aspectos ye duldosu que la entidá territorial nomada Ciudá del Vaticanu cumpla los criterios tradicionales que definen un estáu.»[14]

Política

[editar | editar la fonte]

El tratamientu estadísticu de los datos amuesa que los microestaos tienen más probabilidá de ser estaos democráticos que otros mayores. En 2012 la ONG Freedom House clasificó al 86% de los países con menos de 500.000 habitantes como llibres[15]. Esto significa que los países con poblaciones pequeñes avecen a tener un nivel altu de llibertá política y llibertaes civiles, que son elementos centrales de los rexímenes democráticos. Dellos académicos consideren qu'esta correlación estadística ente tamañu pequeñu y democracia ye un signu de que la pequeñez ye beneficiosa pal desarrollu d'un sistema políticu democráticu[16], y dan como posibles esplicaciones a esti fenómenu la cohesión social, les oportunidaes pa la comunicación directa ente gobernantes y gobernaos y la homoxeneidá de los intereses de la población[15][17].

Maldives, nel océanu Índicu, ye'l país independiente más pequeñu d'Asia.

Los estudios de casos, por embargu, tienen llevao a los investigadores a pensar que la evidencia estadística escuende los elementos antidemocráticos de la política de los microestaos[15][18]. Lo menguao de la so población fae que la familia y les rellaciones personales seyan munches vegaes decisives, y esto, amás d'impedir los procesos de decisión neutrales, deriva a menudu n'acciones antidemocrátiques como'l clientelismu, la corrupción, el particularismu y la dictadura electiva[15]. Asina, magar que los microestaos tienen xeneralmente instituciones formales que s'asocien cola democracia, los procesos internos de la política son, afirmen estos investigadores, a menudu non democráticos.

L'altu númberu de democracies ente los microestaos puede esplicase tamién pola so historia colonial[15][16]. La mayoría de los microestaos adoptaron el sistema políticu de la so metrópoli[19], y una y bones munchos d'ellos foron nel pasáu colonies britániques, en xeneral adoptaron un sistema políticu parllamentariu basáu nel gobiernu de les mayoríes y asemeyáu al sistema Westminster[16]. Otros, sicasí, incorporaron elementos d'un sistema políticu de consensu, qu'asienten meyor coles sos característiques xeográfiques o sociales específiques[19], a una base democrática heredada de la metrópoli.

Microestaos y rellaciones internacionales

[editar | editar la fonte]

Los microestaos, xeneralmente, tienen qu'apoyase notros países pa sobrevivir, porque la so capacidá militar y los recursos que pueden dedicar a ello son perpequeños. Esto tien llevao a dellos investigadores a afirmar que los microestaos vense obligaos a subordinase a otros estaos mayores, lo que recorta la so soberanía[20]. Sicasí, la investigación amuesa que los microestaos, xeneralmente, establecen rellaciones clientelares con otros países que pueden defender meyor los sos intereses[21], y esto pueden facelo, por exemplu, estableciéndose como paraísos fiscales o prestando'l so apoyu n'organizaciones internacionales a cambiu del sofitu económicu y militar[20].

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ Warrington, E. (1994). "Lilliputs Revisited". Asian Journal of Public Administration, 16(1).
  2. ↑ Mehmet, O. & Tahiroglu, M., 2002. Growth and equity in microstates: Does size matter in development? International Journal of Social Economics, 29(1/2), pp.152–162.
  3. ↑ Boyce, P.J. & Herr, R.A., 2008. Microstate diplomacy in the south pacific. Australian Outlook, (April 2012), pp.37–41.
  4. ↑ Reid, G.L., 1975. Impact of Very Small Size on the International Behaviour of Microstates (International Studies), SAGE Publications Ltd.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 Dumienski, Zbigniew, "Microstates as Modern Protected States: Towards a New Definition of Micro-Statehood" (PDF). Occasional Paper del Centre for Small States Studies, 2014.
  6. ↑ Dommen, E., 1985. States, Microstates and Islands, Routledge Kegan & Paul.
  7. ↑ 7,0 7,1 Neemia, U., Smallness, islandness and foreign policy behaviour: aspects of island microstates foreign policy behaviour with special reference to Cook Islands and Kiribati Archiváu 2024-06-13 en Wayback Machine. University of Wollongong, 1995.
  8. ↑ 8,0 8,1 «CIA – The World Factbook – Rank Order – Population». CIA. Archiváu dende l'orixinal, el 2023-08-30. Consultáu'l 2021-12-02.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 Amstrup, N., 1976. The Perennial Problem of Small States: A Survey of Research Efforts. Cooperation and Conflict, 11(2), pp. 163–182.
  10. ↑ «CIA – The World Factbook – Rank Order – Area». CIA. Archiváu dende l'orixinal, el 2014-02-09. Consultáu'l 2008-06-20.
  11. ↑ «Demographic Yearbook—Table 3: Population by sex, rate of population increase, surface area and density». United Nations Statistics Division. 2008. Archivado del original el 2018-12-25. https://web.archive.org/web/20181225215827/https://unstats.un.org/unsd/demographic/products/dyb/dyb2008/Table03.pdf%0A. Consultáu'l 2011-06-12. 
  12. ↑ 12,0 12,1 Neumann, I.B. & Gstöhl, S., 2004. Lilliputians in Gulliver’s World ? Small States in International Relations.
  13. ↑ Oest, K.J.N. & Wivel, A., 2010. Security, profit or shadow of the past? Explaining the security strategies of microstates. Cambridge Review of International Affairs, 23(3), pp. 429–453.
  14. ↑ Mendelson, M. H. (1972). "Diminutive States in the United Nations". The International and Comparative Law Quarterly, 21(4), pp.609–630.Plantía:Better source needed
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 15,4 Veenendaal, W. (2015). "Democracy in microstates: why smallness does not produce a democratic political system", Democratization, 22(1): 92-112.
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 Anckar, D. (2004). "Regime Choices in Microstates: The Cultural Constraint", Commonwealth & Comparative Politics, 42(2): 206-223.
  17. ↑ Corbett, J. (2015). ""Everybody knows everybody": practising politics in the Pacific Islands", Democratization, 22(1): 51-72.
  18. ↑ Erk, J. and Veenendaal, W. (2014). "Is Small Really Beautiful? The Microstate Mistake", Journal of Democracy, 25(3): 135-148.
  19. ↑ 19,0 19,1 Anckar, D. (2008). "Microstate Democracy: Majority or Consensus; Diffusion or Problem-Solving?", Democratization, 15(1): 67-85.
  20. ↑ 20,0 20,1 Sharman, J.C. (2017). "Sovereignty at the Extremes: Micro-States in World Politics", Political Studies, 65(3): 559-575.
  21. ↑ Veenendaal, W. (2017). "Analyzing the Foreign Policy of Microstates: The Relevance of the International Patron-Client Model", Foreign Policy Analysis, 13(3): 561-577.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Microestáu&oldid=4198665»