Σε γνωρίζω από την κόψη Του σπαθιού την τρομερή, Σε γνωρίζω από την όψη, Που με βιά μετράει τη γη. Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη Των Ελλήνων τα ιερά, 𝄆 Και σαν πρώτα ανδρειωμένη, Χαίρε, ω χαίρε, ελευθεριά! 𝄇[6][7][8] Se gnorízo apó tin cópsi Tu spathjú tin tromerí, Se gnorízo apó tin ópsi, Pu me vjá metrái ti gi. Ap’ ta cóccala vgalméni Ton Hellínon ta jerá, 𝄆 Cæ san próta andrioméni, Chǽre, o chǽre,