Уільям Кэвендзіш (6-ы герцаг Дэваншырскі)

Уільям Джордж Спенсер Кавендыш
William George Spencer Cavendish
6-ы герцаг Дэваншырскі 29 ліпеня 1811 — 18 студзеня 1858
Папярэднік	Уільям Кавендыш, 5-ы герцаг Дэваншырскі
Пераемнік	Уільям Кавендыш, 7-ы герцаг Дэваншырскі
лорд-камергер 5 мая 1827 — 21 студзеня 1828
Папярэднік	Джэймс Грэхэм
Пераемнік	Джэймс Грэхэм
лорд-камергер 22 лістапада 1830 — 14 лістапада 1834
Папярэднік	Джордж Вільерс
Пераемнік	Джордж Вільерс
Нараджэнне	21 мая 1790(1790-05-21) Парыж, Каралеўства Францыя
Смерць	18 студзеня 1858(1858-01-18) (67 гадоў) Дэрбішыр, Англія, Злучанае каралеўства Вялікабрытаніі і Ірландыі
Род	Кавендышы
Бацька	Уільям Кавендыш
Маці	Georgiana Cavendish, Duchess of Devonshire[d]
Партыя	Вігі
Адукацыя	Трыніці-каледж Хэраў[d]
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Уільям Джордж Спенсер Кавендыш (21 мая 1790 — 18 студзень 1858) — 6-й герцаг Дэваншырскі, член Ордэна Падвязкі і Таемнага савета Вялікабрытаніі, маркіз Харцінгтана да 1811, брытанскі лорд, прыдворны палітык і Віг. Вядомы як «герцаг-халасцяк», быў лордам-камергерам у 1827—1828 і 1830—1834 годы.

Уільям Джордж нарадзіўся ў Парыжы, і быў сынам Уільяма Кавендыша, 5-га герцага Дэваншырскага і лэдзі Джарджыаны, дачкі Джона Спенсера, 1-га графа Спенсера. Ён атрымаў адукацыю ў Хароў і Трыніці-каледжы ў Кембрыджы. Яго маці памерла ў 1806 годзе, і ў 1811 годзе, ва ўзросце 21 года, ён стаў герцагам.

Палітычная кар'ера

У палітыцы Уільям працягнуў сямейную традыцыю, падтрымаўшы каталіцкую эмансіпацыю, адмену рабства і зніжэнне колькасці рабочых гадзін на заводах. У 1827 годзе ён быў прыведзены да прысягі Таемнага савета і стаў кавалерам ордэна Падвязкі. Ён быў накіраваны ў Маскву для прадстаўлення брытанскай кароны на цырымоніі каранацыі Мікалая I ў 1826 годзе; спыніўся ў сядзібе Баташова.

Дэваншыр быў таксама лордам-намеснікам Дэрбішыра ў 1811-58 гг. і нёс дзяржаву на каранацыі Георга IV у 1821 годзе. Аднак прагрэсируючая глухата з ранняга ўзросту замінала яму прымаць больш актыўны ўдзел у грамадскім жыцці.

Асабістае жыццё

Уільям быў блізкім сябрам прынца-рэгента (Георга IV). Ён выяўляў вялікую цікавасць да садоўніцтву і быў абраны прэзідэнтам Каралеўскага грамадства садоўніцтва ў 1838 годзе. Акрамя таго, ён быў заступнікам грамадства The Derby Town and County Museum and Natural History Society, якое заснавала Музей і мастацкую галерэю Дэрбі.

Найбольш камерцыйна эксплуатаваны гатунак банана ў свеце — Кавендыш, быў названы ў гонар узору, выгадаванага Уільямам Кавендышам у яго цяпліцы і які стаў асновай практычна для ўсіх сусветных гатункаў Кавендыша.

Шмат што з прыватнай перапіскі герцага, у тым ліку лісты сваім умілаваным, было знішчана яго віктарыянскай раднёй. Ён збіраўся ажаніцца з лэдзі Кэралайн Понсанбі, яго стрыечнай сястрой, але яна выйшла замуж за Уільяма Лэма, што глыбока знервавала яго.

Дэваншыр памёр у Хардвік-холе, у студзені 1858 года, ва ўзросце 67 гадоў. Паколькі ён не быў жанаты, герцагства перайшло да яго стрыечнаму брата Уільяму Кавендыш, 2-га графу Берлінгтона. Яго малодшы тытул барона Кліфарда запаў у стан нявызначанасці паміж яго сястрой, Джарджыанай, графіняй Карлайл, і Харыет, графіняй Гранвіл.

«Дэваншырскі смарагд»

У 1831 годзе дон Педра, былы імператар Бразіліі Педру I, які прыехаў у Еўропу пасля свайго адрачэння, падарыў шостаму герцагу Дэвоншірскаму пышны крышталь ізумруду, здабыты ў знакамітых калумбійскіх капальнях Мусо ў Паўднёвай Амерыцы. У рукапісным каталогу калекцыі Аллана-Грега ў Брытанскім музеі маецца згадка аб смарагдзе, у якім можна беспамылкова пазнаць «Дэваншырскі смарагд». Складальнік каталога Томас Алан насупраць даты 1831 і нумара 85 яго калекцыі, пад якім апісаны крышталь рамбаэдрыческага ізумруду, зрабіў пазнаку і напісаў: «Сярод камянёў, якія належаць фірме „Рандэл і К°“, я бачыў іншы выдатны крышталь, які важыць 8 унцый і 18 гранаў, або 1043 (апіскі — павінна быць напісана 1343, а не 1043) карата, які мае дасканалую форму, памеры ў дыяметры 2 1/4, 2 1/8 и 1 7/8 цалі і вышыню каля 2 цаляў». Ці набыў дон Педра крышталь у кампаніі, ці прывёз ён яго з сабой з Бразіліі і па якіх-небудзь прычынах пакінуў у ювеліраў, невядома.