klevan

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar klev-, pennrann ar verb klevet, hag an dibenn-ger -an

Furm verb

klevan /ˈkleːvãn/ /ˈklewːãn/

1. Furm ar verb klevet e kentañ gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
   • Hep kemmadur :

     − « 'M eus aon e klevan trouz, ivez, Lom. » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 128.)

     [...], e klevan c'hoazh o tintal em divskouarn an taol-sonetenn a verkas fin an evurusted-se, [...] — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 28.)

   • Gant ur c'hemmadur dre vlotaat war-lerc'h ar rannig-verb a :

     O fenn, a glevan lavared, a vez ingalet d'ar vugale nevez-hanet. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 221.)

   • Gant ur c'hemmadur dre vlotaat war-lerc'h ar rannig-verb nac'h ne :

     − « Aet oc'h kuit ? Ne glevan mui ho mouezh. » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 35.)

     Devezhioù a vez ne glevan ket gwall sklaer. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 193.)

Gerioù kevrennek

• adklevan
• damglevan

Troidigezhioù

• galleg : (j')entends ^(fr)