| dbo:abstract
|
- الكتونة هو ثوب أبيض بكمين ضَيقين يلبسه الخوري عند القدّاس؛ كما يعرف أيضاً باسم قميص الكاهن. يشتق تسميته في العربية من قماش الكتان الأبيض؛ أما في اللغات الأوروبية فهو مشتق من اللاتينية Albus، التي تعني أبيض. (ar)
- Alba (z lat. (tunica) alba, bílá košile) je volný lněný liturgický šat s rukávy, který se podobá dlouhé košili sahající až ke kotníkům a převazuje se provazcem (cingulem). (cs)
- L'alba (en llatí, 'vestit blanc') o camis és una vestimenta litúrgica de l'església catòlica i l'església anglicana. Instituït com a hàbit litúrgic per a tots els ministres i ordes sacerdotals de l'església catòlica, l'alba és una túnica de roba blanca que cobreix tot el cos. Acostuma a cenyir-se amb un cordó. El Cærimoniale episcopum de 1984 instituí l'alba com a hàbit litúrgic bàsic de tots els ministres, per bé que l' optà per l'ús de la cogulla monàstica benedictina. L'alba substitueix la sotana i es pot revestir amb una estola, una casulla o una dalmàtica. (ca)
- The alb (from the Latin albus, meaning white), one of the liturgical vestments of the Roman Catholic, Anglican, Lutheran, Methodist, Presbyterian, Reformed and Congregational churches, is an ample white garment coming down to the ankles and is usually girdled with a cincture (a type of belt, sometimes of rope similar to the type used with a monastic habit, such as by Franciscans and Capuchins). It is simply the long, white linen tunic used by the ancient Romans. As a simple derivative of ordinary first-century clothing, the alb was adopted very early by Christians, and especially by the clergy for the Eucharistic liturgy. In early Medieval Europe it was also normally worn by secular clergy in non-liturgical contexts. Nowadays, the alb is the common vestment for all ministers at Mass, both clerics and laypersons, and is worn over the cassock, but underneath any other special vestments, such as the stole, dalmatic or chasuble. If the alb does not completely cover the collar, an amice is often worn underneath the alb. The shortening of the alb has given rise to the surplice, and its cousin the rochet, worn by canons and bishops. Post-Tridentine albs often were made with . Since then, this detail has fallen out of style, except in parts of the Anglo-Catholic movement and some very traditional Arab Catholic parishes. (en)
- Albo estas ordinara blanka vesto, kiun surmetas ĉiuj oficantoj dum liturgiaj ceremonioj. Ĝi estas vestita ne nur de sacerdoto ĉefoficanta, sed ankaŭ de la oficialaj kunceremoniantoj. La albo kovras la tutan korpon. Per la vesto de la albo oni intencas simbole revoki la bapton en kiu ĉiu kristano ricevas la novan blankan veston, mem simbolon de la pureco de Jesuo. Krome, oni povas vidi en ĝi aludon al la Apokalipsa 7, 14-15: “14 Kaj mi diris al li: Mia sinjoro, vi scias. Kaj li diris al mi: Ĉi tiuj estas la venantoj el la granda afliktado, kaj ili lavis siajn robojn, kaj blankigis ilin en la sango de la Ŝafido. 15 Tial ili estas antaŭ la trono de Dio; kaj ili servas al Li tage kaj nokte en Lia templo; kaj la Sidanto sur la trono etendos super ili Sian tabernaklon”.Okaze de la Meso la albo, laŭ la “Principoj kaj normoj por la uzo de la Roma Meslibro” kaj la “Roma Ritlibro”, devas esti vestita supre de la amikto (en la ambrozia rito oni ĝin, male, submetas) kaj estas ĉirkaŭpremita sur la flankoj per zono. Amikto kaj zono povas esti ankaŭ, laŭ la novaj normoj, preterlasataj kondiĉe, tamen, ke la albo, laŭforme, kovru la kolon kaj adheru al la flankoj. Inter la apartaĵoj, ĉe ekstremoj de la vesto, sur la orloj, oni povas apliki brodaĵojn ĉiuspecajn, kiuj igas iujn albojn grandvaloraj. Sur tiuj foje oni aldonas kolorajn subŝtofojn aludantajn al la eklezia digneco de tiu kiu surmetas la albon. Laŭ la Meslibro de papo Pio la 5a (16-a jarcento), dum la surmeto de la albo, la vestiĝanto devis reciti, latinlingve aŭ vulgarlingve, la preĝon “Sanktigu min, Sinjoro, kaj purigu mian koron por ke per la sango de la Ŝafido senmakule mi meritu la eternan ĝojon”. La modernaj alboj, foje, estas provizitaj per kolumo kiu adheras al la kolo kun ĉarniro sur la brusto aŭ sur la ŝultro. Uziĝas ankaŭ novaj tipoj de alboj similaj al la monaĥaj vestoj kun manikoj larĝaj kaj kapuĉo. Super la albo la sacerdoto surmetas la liturgian stolon kaj la kazublon (aŭ, se temas pri diakono, la dalmatikon). (eo)
- Die Albe (von lateinisch alba (tunica) ‚die weiße (Tunika)‘) ist ein aus der antiken Tunika hervorgegangenes, knöchellanges Gewand aus weißem oder heute auch naturfarbenem Leinen. Mit Bezug auf die Alte Kirche und ihre Tradition symbolisiert die Albe das Taufgewand. (de)
- El alba es una prenda larga de lino blanco que es utilizada en los ritos cristianos por el sacerdote, el diácono y los demás ministros del altar en diferentes celebraciones religiosas. Se llama así por su color blanco y proviene de la túnica talaris romana. Recibe este nombre asimismo la túnica que se impone al neófito en la Iglesia católica para recibir el sacramento del bautismo. En la Edad Media recibió los nombres de camiso, camisa y chamisia. Por su materia que siempre ha sido de lino (aunque también excepcionalmente, de lana o seda) se llamó túnica línea y por su ornamentación camisia parata o apparamentata. Estos adornos que empezaron a estilarse en el siglo X consistieron en franjas y galones colocados, sobre todo, en los márgenes de la vestidura. Sin embargo, desde el siglo XIII, prevaleció la costumbre de aplicarles piezas rectangulares bordadas ya sobre alguna zona de los laterales, ya en la espalda y sobre el pecho, recibiendo diferentes nombres: parura, plágula, grammata, gemmata, etc. Dicha ornamentación fue cesando en la Edad Moderna sustituyéndose por encajes o puntillas. (es)
- L'aube, du latin alba signifiant vêtement blanc, est un vêtement liturgique utilisé par les anglicans et les catholiques de rite romain. Chez les orthodoxes et les catholiques de rite oriental, ce vêtement se nomme sticharion. L'aube est une tunique longue allant jusqu'aux pieds et de couleur blanche, à manches étroites, serrée à la taille par un cordon. Elle est portée par tous les clercs, de l'évêque à l'acolyte comme habit liturgique. L'aube est ainsi nommée à cause de sa couleur et trouve son origine dans la tunica talaris des Romains, tunique à longs pans, tombant jusqu'aux chevilles et fixée à la taille par un cordon. Selon le "Liber Pontificalis", le pape Sylvestre Ier (314-335) décida que l'aube doit être tissée de lin naturel en référence aux linges qui ont enveloppé le corps du Christ après la Passion (Jean 20, 7 "ὀθόνια" etc. ) : "Il établit que le sacrifice de l'autel ne serait pas célébré avec des tissus de soie ou en laine teinte, mais seulement de lin qui a poussé de la terre. Le corps de Notre Seigneur Jésus-Christ a été enseveli dans un linceul de lin pur; qu'ainsi les messes soient célébrées". Les ministres institués - acolytes, lecteurs, personnes en tenant lieu - la portent seule, les ministres ordonnés - diacre, prêtre, évêque - avec l'étole, sous la dalmatique, la chape ou la chasuble. Le Cérémonial des Évêques (Cæremoniale Episcoporum) de 1984 précise que « le vêtement sacré pour tous les ministres quel que soit leur grade commun est l'aube, serrée autour des reins par le cordon, sauf si elle est faite selon le mode de la soutane, afin qu'elle épouse le corps sans cordon. Avant de revêtir l'aube, si elle n'entoure pas parfaitement le col de l'habit commun, on revêtira l'amict. » À la place de l'aube, on peut revêtir le surplis sur la soutane, sauf si l'on doit revêtir la chasuble ou la dalmatique. Dans le rite romain, le prêtre vêt son aube en disant la prière suivante : "Dealba me, Domine, et munda cor meum, ut in sanguine Agni dealbatus, gaudiis perfruar sempiternis", ce que l'on pourrait traduire par : "Purifie(z) moi, Seigneur, et lave(z) mon cœur, pour que, purifié dans le sang de l'Agneau, je puisse me réjouir éternellement." L'aube-coule est une variante de l'aube traditionnelle, qui se rapproche de la coule monastique. Elle est plus ample, comporte un capuchon, de larges manches, et se porte généralement sans cordon. Les deux formes d'aubes sont portées pendant les offices religieux par les clercs, mais aussi par les simples fidèles lors d'événements tels que la première communion ou la profession de foi. (fr)
- Alba, yang merupakan salah satu dari vestimentum liturgis dari Gereja Katolik Roma, Gereja Anglikan dan banyak gereja Protestan, adalah sehelai jubah linen putih, panjangnya sampai mata kaki dan biasanya dilengkapi sehelai tali pengikat pinggang berwarna putih (sinktura). Mulanya alba adalah sehelai tunik linen panjang yang dikenakan oleh masyarakat Romawi kuno. Alba adalah vestimentum liturgis tertua, dan digunakan umat Kristiani sejak dulu, khususnya oleh para klerus dalam liturgi Ekaristi. Sekarang ini, alba merupakan vestimentum umum bagi semua petugas liturgi dalam perayaan Misa, baik klerus (yang ditahbiskan) maupun awam (yang tidak ditahbiskan), dan dikenakan di atas pakaian sehari-hari atau toga serta di bawah busana khusus, seperti stola, dalmatik atau kasula. Jika alba tidak sepenuhnya menutupi kerah baju atautoga, maka diperlukan sehelai amik yang dikenakan di bawah alba. Penggunaan amik bersifat opsional. Bentuk alba yang diperpendek untuk penggunaan di luar gedung gereja melahirkan surplis (untuk imam) dan sepupunya rohet (untuk uskup). Alba pasca Tridentina sering kali dibuat berenda-renda. Pada masa sesudahnya renda-renda menjadi ketinggalan zaman, kecuali di sebagian paroki Katolik Roma dan beberapa paroki Anglo-Katolik. Di banyak paroki Anglikan, alba didekorasi dengan apparel. Di banyak Gereja Anglikan Tinggi (High Church), Alba merupakan busana dalam yang dikenakan di bawah vestimentum. Di Gereja Anglikan Rendah (Low Church) dan Gereja Anglikan Luas (Broad Church), Alba dianggap sebagai pakaian sehari-hari.
* l
* b
* s (in)
- アルバ（Alba）はカトリック教会、聖公会、ほかプロテスタントの一部といった、西方教会の礼拝で用いられる衣服。日本聖公会では「アルブ」と表記する。 くるぶし迄ある、ゆったりとしたローブであり、通常はひもを用いて腰回りをしめる。 (ja)
- 장백의(長白衣, 라틴어: alba)는 기독교의 전례복 가운데 하나이다. 하얀색 아마포를 소재로 만든 것으로 발목까지 내려오는 헐렁한 웃옷을 통상 허리 부분을 띠로 묶어 매는 방식으로 입는다. 고대 로마 사람들이 입었던 수수한 튜닉에서 유래하였다. 중세 유럽 초기에는 일반적으로 재속 사제들이 전례용이 아닌 용도로 입었다. 고대부터 내려온 전례복인 장백의는 일찌감치 기독교인, 특히 성체성사를 집전하는 성직자들에 의해 일찌감치 채택되었다. 오늘날 장백의는 로마 가톨릭교회를 비롯하여 대부분의 기독교 교파에서 예식을 집전할 때 입는 공통된 예복이며, 성직자 외에도 성체 분배권자도 입을 수 있다. 장백의는 수단과 기타 영대, 달마티카 또는 제의와 같은 특별한 의복 위에 입는다. 만약 장백의가 수단의 목을 다 덮지 못하면 장백의 아래에 개두포를 먼저 착용할 것을 필수적으로 한다. 만약 그렇지 않으면 개두포 착용은 마음대로이다. 교회 밖에서도 입으려고 의전사제들과 주교들에 의해 중백의와 소백의 같은 계통의 옷 등 장백의의 단순화가 일어났다. 트리덴티노식 장백의는 대개 레이스와 같이 만들어졌다. 많은 성공회 교구에서는 직사각형의 자수로 장백의를 장식한다. (ko)
- Il camice, o alba (che nell'Alto Medioevo indicava la tunica clericale), è la veste bianca che indossano tutti coloro che officiano durante la liturgia cattolica. Essa è indossata non solo dal sacerdote celebrante, ma anche dai ministri e dai ministranti. (it)
- De albe is het witte onderkleed dat een katholieke priester of diaken draagt onder zijn andere gewaden, namelijk de cingel, de stola en de kazuifel of de dalmatiek (bij de diaken). De misdienaars en acolieten dragen van oudsher de toog met daarover de superplie, tegenwoordig ook wel een albe. Albe komt van het Latijnse albus, wit. De oorsprong van dit gewaad is dan ook te vinden bij de witte kleding die dopelingen in de Kerk droegen ten teken van hun nieuw verworven zuiverheid. Er wordt nog weleens gesproken over een "witte albe". Dit is dubbelop: een albe is altijd wit. De albe is nog steeds de standaardkleding voor iedereen (zowel gewijd als leek) die een rol in de liturgie vervult. Albes zijn vaak versierd met kant, haakwerk, of kleurig borduursel aan de zomen. In Vlaanderen worden ze nog weleens geplisseerd. (nl)
- Alba (łac. vestis alba – biała szata) – długa, biała szata liturgiczna, noszona przez wszystkich duchownych i usługujących wszystkich stopni w czasie liturgii obrządku łacińskiego oraz przez duchownych wielu kościołów protestanckich. W liturgii Kościołów wschodnich odpowiednikiem alby jest sticharion. W okresie wczesnochrześcijańskim nakładana przez katechumenów przy chrzcie św. jako symbol czystości.W VI wieku stała się elementem ubioru liturgicznego duchownych chrześcijańskich, następnie jako element szat pontyfikalnych królewskich i cesarskich. Alba jest szatą o długich, szerokich rękawach, sięgającą do kostek i pod szyję wywodzącą się ze starożytnej tuniki. Pierwotnie sporządzana z lnu, współcześnie również z innych tkanin.Od ok. X wieku alby były zdobione haftem i parurami (ozdobnymi pasami materiału) u dołu i przy mankietach, a od XVI wieku szeroką koronką.W XX wieku po reformach Soboru Watykańskiego II przywrócono białe, niezdobione alby.Albę można przepasywać cingulum (sznurem symbolizującym wstrzemięźliwość) białym lub w kolorze liturgii. Cingulum może nie być zakładane, gdy krój alby jest taki, iż przylega ona ściśle do ciała. Gdy alba nie zakrywa całości stroju pod szyją, należy założyć pod nią humerał – lnianą chustę z długimi sznurami do obwiązywania się. (pl)
- A alva (do latim alba) é uma veste litúrgica. É vestida sobre a batina ou outra roupa ordinária e sobre o amicto (se for usado), cobrindo todo o corpo até os pés. A sua confecção é feita exclusivamente em tecido branco (donde lhe vem o nome) em material nobre, ao qual se adicionam rendas. A Alva, juntamente com o Amito e o Cíngulo (ou a Túnica), é utilizada em celebrações predeterminadas, como em celebrações eucarísticas, encomendações, ofício das horas, bençãos, etc. É importante não confundir a Alva com Túnica, já que a Túnica é uma veste aprovada, por especial indulto da Santa Sé, a algumas Conferências Episcopais, em substituição ao conjunto Alva, Amito e Cíngulo. Tampouco deve ser confundida com a Batina, veste talar própria a todos os ministros ordenados, que é confeccionada na cor preta e com os botões e debruns coloridos. (pt)
- Alba (latinets ord för den vita) eller mässkjorta är ett liturgiskt plagg i form av en vit skjorta av linne. Alban är fotsid, mycket vid och har långa, trånga ärmar. Den var ursprungligen en gammalkyrklig dopdräkt och plagget symboliserar renheten (se Uppenbarelseboken 7:14). Alban är strikt sett akolutens plagg. Alban har sitt ursprung i antikens tunika. Dess utseende har varierat mycket genom århundradena, under slutet av medeltiden gjordes den vid nedtill genom insatta sidokilar, som ibland rynkades. Inom Svenska kyrkan borttogs under 1600-talet kilarna och all vidd inrynkades vid halslinningen i samband med att halslinet bortlades, och plagget försågs med en nedliggande krage. Från medeltiden pryddes albans nedre fåll fram och bak med avlångt fyrkantiga tyg- eller broderigarneringar, vanligen färglagda. Dessa bortlades då man under 1700- och 1800-talet införde att allt rikare bruk av spetsar som kantning nedtill på ärmar och krage. Ovanpå alban bär prästen under mässan såväl stola och manipel (i äldre latinsk rit) som mässhake. Utom manipeln bär diakonen å sin sida stolan snedställd och eventuellt dalmatikan (alt. den vikta mässhaken eller den breda stolan). Subdiakonen bär ovanpå alban endast manipeln och tunikan (alternativt den vikta mässhaken). Som krage kan amictus bäras. Halslin eller amictus är ett tillbehör till den liturgiska klädnaden alba. Halslinet tas på innan man tar på alban och fälls ner som en krage över denna. Den symboliserar "frälsningens hjälm" (1 Thess. 5:8). (sv)
- Альба (лат. alba — «біла») — довгі білі літургійні шати католицьких і лютеранських священиків, підперезані мотузкою. Носіння альби обов'язково для клірика, що здійснює літургію. Виготовляється з тонкої лляної, бавовняної або вовняної тканини. Походить від давньоримської довгої сорочки, що носилась під тунікою. (uk)
- А́льба (лат. alba — «белая») — длинное белое литургическое одеяние католических и лютеранских клириков, препоясанное верёвкой. Ношение альбы обязательно для клирика, совершающего литургию. Изготовляется из тонкой льняной, хлопковой или шерстяной ткани. Происходит от древнеримской длинной рубашки, носимой под туникой. Её аналогами в Православной церкви являются стихарь и, у священников, подризник. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- الكتونة هو ثوب أبيض بكمين ضَيقين يلبسه الخوري عند القدّاس؛ كما يعرف أيضاً باسم قميص الكاهن. يشتق تسميته في العربية من قماش الكتان الأبيض؛ أما في اللغات الأوروبية فهو مشتق من اللاتينية Albus، التي تعني أبيض. (ar)
- Alba (z lat. (tunica) alba, bílá košile) je volný lněný liturgický šat s rukávy, který se podobá dlouhé košili sahající až ke kotníkům a převazuje se provazcem (cingulem). (cs)
- L'alba (en llatí, 'vestit blanc') o camis és una vestimenta litúrgica de l'església catòlica i l'església anglicana. Instituït com a hàbit litúrgic per a tots els ministres i ordes sacerdotals de l'església catòlica, l'alba és una túnica de roba blanca que cobreix tot el cos. Acostuma a cenyir-se amb un cordó. El Cærimoniale episcopum de 1984 instituí l'alba com a hàbit litúrgic bàsic de tots els ministres, per bé que l' optà per l'ús de la cogulla monàstica benedictina. L'alba substitueix la sotana i es pot revestir amb una estola, una casulla o una dalmàtica. (ca)
- Die Albe (von lateinisch alba (tunica) ‚die weiße (Tunika)‘) ist ein aus der antiken Tunika hervorgegangenes, knöchellanges Gewand aus weißem oder heute auch naturfarbenem Leinen. Mit Bezug auf die Alte Kirche und ihre Tradition symbolisiert die Albe das Taufgewand. (de)
- アルバ（Alba）はカトリック教会、聖公会、ほかプロテスタントの一部といった、西方教会の礼拝で用いられる衣服。日本聖公会では「アルブ」と表記する。 くるぶし迄ある、ゆったりとしたローブであり、通常はひもを用いて腰回りをしめる。 (ja)
- 장백의(長白衣, 라틴어: alba)는 기독교의 전례복 가운데 하나이다. 하얀색 아마포를 소재로 만든 것으로 발목까지 내려오는 헐렁한 웃옷을 통상 허리 부분을 띠로 묶어 매는 방식으로 입는다. 고대 로마 사람들이 입었던 수수한 튜닉에서 유래하였다. 중세 유럽 초기에는 일반적으로 재속 사제들이 전례용이 아닌 용도로 입었다. 고대부터 내려온 전례복인 장백의는 일찌감치 기독교인, 특히 성체성사를 집전하는 성직자들에 의해 일찌감치 채택되었다. 오늘날 장백의는 로마 가톨릭교회를 비롯하여 대부분의 기독교 교파에서 예식을 집전할 때 입는 공통된 예복이며, 성직자 외에도 성체 분배권자도 입을 수 있다. 장백의는 수단과 기타 영대, 달마티카 또는 제의와 같은 특별한 의복 위에 입는다. 만약 장백의가 수단의 목을 다 덮지 못하면 장백의 아래에 개두포를 먼저 착용할 것을 필수적으로 한다. 만약 그렇지 않으면 개두포 착용은 마음대로이다. 교회 밖에서도 입으려고 의전사제들과 주교들에 의해 중백의와 소백의 같은 계통의 옷 등 장백의의 단순화가 일어났다. 트리덴티노식 장백의는 대개 레이스와 같이 만들어졌다. 많은 성공회 교구에서는 직사각형의 자수로 장백의를 장식한다. (ko)
- Il camice, o alba (che nell'Alto Medioevo indicava la tunica clericale), è la veste bianca che indossano tutti coloro che officiano durante la liturgia cattolica. Essa è indossata non solo dal sacerdote celebrante, ma anche dai ministri e dai ministranti. (it)
- Альба (лат. alba — «біла») — довгі білі літургійні шати католицьких і лютеранських священиків, підперезані мотузкою. Носіння альби обов'язково для клірика, що здійснює літургію. Виготовляється з тонкої лляної, бавовняної або вовняної тканини. Походить від давньоримської довгої сорочки, що носилась під тунікою. (uk)
- А́льба (лат. alba — «белая») — длинное белое литургическое одеяние католических и лютеранских клириков, препоясанное верёвкой. Ношение альбы обязательно для клирика, совершающего литургию. Изготовляется из тонкой льняной, хлопковой или шерстяной ткани. Происходит от древнеримской длинной рубашки, носимой под туникой. Её аналогами в Православной церкви являются стихарь и, у священников, подризник. (ru)
- The alb (from the Latin albus, meaning white), one of the liturgical vestments of the Roman Catholic, Anglican, Lutheran, Methodist, Presbyterian, Reformed and Congregational churches, is an ample white garment coming down to the ankles and is usually girdled with a cincture (a type of belt, sometimes of rope similar to the type used with a monastic habit, such as by Franciscans and Capuchins). It is simply the long, white linen tunic used by the ancient Romans. (en)
- Albo estas ordinara blanka vesto, kiun surmetas ĉiuj oficantoj dum liturgiaj ceremonioj. Ĝi estas vestita ne nur de sacerdoto ĉefoficanta, sed ankaŭ de la oficialaj kunceremoniantoj. La albo kovras la tutan korpon. Per la vesto de la albo oni intencas simbole revoki la bapton en kiu ĉiu kristano ricevas la novan blankan veston, mem simbolon de la pureco de Jesuo. Krome, oni povas vidi en ĝi aludon al la Apokalipsa 7, 14-15: “14 Kaj mi diris al li: Mia sinjoro, vi scias. Kaj li diris al mi: Ĉi tiuj estas la venantoj el la granda afliktado, kaj ili lavis siajn robojn, kaj blankigis ilin en la sango de la Ŝafido. 15 Tial ili estas antaŭ la trono de Dio; kaj ili servas al Li tage kaj nokte en Lia templo; kaj la Sidanto sur la trono etendos super ili Sian tabernaklon”.Okaze de la Meso la albo, (eo)
- L'aube, du latin alba signifiant vêtement blanc, est un vêtement liturgique utilisé par les anglicans et les catholiques de rite romain. Chez les orthodoxes et les catholiques de rite oriental, ce vêtement se nomme sticharion. Dans le rite romain, le prêtre vêt son aube en disant la prière suivante : "Dealba me, Domine, et munda cor meum, ut in sanguine Agni dealbatus, gaudiis perfruar sempiternis", ce que l'on pourrait traduire par : "Purifie(z) moi, Seigneur, et lave(z) mon cœur, pour que, purifié dans le sang de l'Agneau, je puisse me réjouir éternellement." (fr)
- El alba es una prenda larga de lino blanco que es utilizada en los ritos cristianos por el sacerdote, el diácono y los demás ministros del altar en diferentes celebraciones religiosas. Se llama así por su color blanco y proviene de la túnica talaris romana. Recibe este nombre asimismo la túnica que se impone al neófito en la Iglesia católica para recibir el sacramento del bautismo. (es)
- Alba, yang merupakan salah satu dari vestimentum liturgis dari Gereja Katolik Roma, Gereja Anglikan dan banyak gereja Protestan, adalah sehelai jubah linen putih, panjangnya sampai mata kaki dan biasanya dilengkapi sehelai tali pengikat pinggang berwarna putih (sinktura). Mulanya alba adalah sehelai tunik linen panjang yang dikenakan oleh masyarakat Romawi kuno. Alba adalah vestimentum liturgis tertua, dan digunakan umat Kristiani sejak dulu, khususnya oleh para klerus dalam liturgi Ekaristi. Sekarang ini, alba merupakan vestimentum umum bagi semua petugas liturgi dalam perayaan Misa, baik klerus (yang ditahbiskan) maupun awam (yang tidak ditahbiskan), dan dikenakan di atas pakaian sehari-hari atau toga serta di bawah busana khusus, seperti stola, dalmatik atau kasula. Jika alba tidak sepe (in)
- De albe is het witte onderkleed dat een katholieke priester of diaken draagt onder zijn andere gewaden, namelijk de cingel, de stola en de kazuifel of de dalmatiek (bij de diaken). De misdienaars en acolieten dragen van oudsher de toog met daarover de superplie, tegenwoordig ook wel een albe. Albes zijn vaak versierd met kant, haakwerk, of kleurig borduursel aan de zomen. In Vlaanderen worden ze nog weleens geplisseerd. (nl)
- Alba (łac. vestis alba – biała szata) – długa, biała szata liturgiczna, noszona przez wszystkich duchownych i usługujących wszystkich stopni w czasie liturgii obrządku łacińskiego oraz przez duchownych wielu kościołów protestanckich. W liturgii Kościołów wschodnich odpowiednikiem alby jest sticharion. W okresie wczesnochrześcijańskim nakładana przez katechumenów przy chrzcie św. jako symbol czystości.W VI wieku stała się elementem ubioru liturgicznego duchownych chrześcijańskich, następnie jako element szat pontyfikalnych królewskich i cesarskich. (pl)
- A alva (do latim alba) é uma veste litúrgica. É vestida sobre a batina ou outra roupa ordinária e sobre o amicto (se for usado), cobrindo todo o corpo até os pés. A sua confecção é feita exclusivamente em tecido branco (donde lhe vem o nome) em material nobre, ao qual se adicionam rendas. A Alva, juntamente com o Amito e o Cíngulo (ou a Túnica), é utilizada em celebrações predeterminadas, como em celebrações eucarísticas, encomendações, ofício das horas, bençãos, etc. (pt)
- Alba (latinets ord för den vita) eller mässkjorta är ett liturgiskt plagg i form av en vit skjorta av linne. Alban är fotsid, mycket vid och har långa, trånga ärmar. Den var ursprungligen en gammalkyrklig dopdräkt och plagget symboliserar renheten (se Uppenbarelseboken 7:14). Alban är strikt sett akolutens plagg. Halslin eller amictus är ett tillbehör till den liturgiska klädnaden alba. Halslinet tas på innan man tar på alban och fälls ner som en krage över denna. Den symboliserar "frälsningens hjälm" (1 Thess. 5:8). (sv)
|
