Άνσελμος Δ΄ του Μποβίζιο
| Άνσελμος Δ΄ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 11ος αιώνας Μποβίζιο Μασάγκο |
| Θάνατος | 30 Σεπτεμβρίου 1101 Κωνσταντινούπολη |
| Τόπος ταφής | Κωνσταντινούπολη |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | καθολικός ιερέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Αρχιεπίσκοπος Μιλάνου (από 1097)[2][3] |
Ο Άνσελμος Δ΄ (ιταλικά : Anselmo IV da Bovisio) (Bovisio Masciago, 11ος αιώνας - Κωνσταντινούπολη, 30 Σεπτεμβρίου 1101) ήταν επίσκοπος Μπρέσιας το 1097 και αρχιεπίσκοπος Μεδιολάνων από το 1097 έως το 1100. Στο πλαίσιο της λεγόμενης Σταυροφορίας του 1101, το έτος 1100-1101 ηγήθηκε απευθείας εκστρατείας στο Βασίλειο της Ιερουσαλήμ. Ένα απόσπασμα των Λομβαρδών συμμετείχε σε αυτή την ανεπιτυχή αποστολή και ο ίδιος ο Άνσελμος βρήκε τον θάνατο.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Δεν γνωρίζουμε πολλά για τον Άνσελμο πριν γίνει αρχιεπίσκοπος. Γεννήθηκε στο Μποβίζιο, και διετέλεσε ιερέας της βασιλικής του Σαν Λορέτζο όταν, το 1097, εξελέγη επίσκοπος της Μπρέσια και λίγο αργότερα αρχιεπίσκοπος Μιλάνου.
Από αναμνηστική πλακέτα του 1098 στην πρόσοψη του ναού του Αγίου Αμβροσίουo που αναφέρει τον Αρχιεπίσκοπο Άνσελμο και τον δήμο του Μιλάνου έχουμε για πρώτη φορά βεβαίωση ύπαρξης δήμου στο Μιλάνο[4]. Στο Μιλάνο ο δήμος γεννήθηκε από ανθρώπους κοντά στον αρχιεπίσκοπο, μη ευγενείς, οι οποίοι όταν ο αρχιεπισκοπικός ρόλος είχε χάσει το κύρος είχαν αρχίσει να αναλαμβάνουν την κυβέρνηση της πόλης.
Ο Άνσελμος προσκλήθηκε από τον Πάπα Πασχάλη Β', να ηγηθεί του μιλανέζικου στρατεύματος της επικείμενης σταυροφορίας. Στο Μιλάνο, ο ενθουσιασμός για τη σταυροφορία ήταν υψηλός κυρίως λόγω της επιρροής του αρχιεπισκόπου και της φιλοπαπικής πολιτικής του: στις 15 Ιουλίου 1100 ο Άνσελμος γιόρτασε στο Μιλάνο την επέτειο της πολιορκίας της Ιερουσαλήμ το 1099 αλλάζοντας τον τίτλο της εκκλησίας του από Αγία Τριάδα σε εκκλησία του Παναγίου Τάφου.
Ο Άνσελμος διόρισε τον εφημέριό του Πέτρο Χρυσολάνο, επίσκοπο της Σαβόνα και, στις 13 Σεπτεμβρίου 1100, με τους επισκόπους Γουίδο της Τορτόνα, Γουλιέλμο της Παβίας και πιθανώς ο Αίντο της Πιασέντζα, έφυγε για τους Αγίους Τόπους με ένα απόσπασμα 50.000 ανδρών. στρατιωτικός που διοικείται από τον κόμη του Μπιαντράντε Αλνπέρτο και τον ανιψιό του Οττόνε Αλτεπάντα. Η παρουσία επίσης του κόμη της Πάρμα Γκιμπερτό[5], αδερφού του αντιπάπα Κλήμη Γ'[5], ήταν ένδειξη του τέλους μιας φάσης εσωτερικών συγκρούσεων εντός της Εκκλησίας.
Ο στρατός προχώρησε στο Δουκάτο της Καρινθίας και στη συνέχεια μέσω της Βουλγαρίας στην Βυζαντι ή Αυτοκρατορία και τα Σελτζούκικα εδάφη όπου με την αποτυχία της εκστρατείας επιστέφοντας στο Μιλάνο πέθανε στην Κωνσταντινούπολη.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. borisio. Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2020.
- ↑ borisio.
- ↑ mila.
- ↑ In una lapide del 1098, infatti, in cui l'arcivescovo Anselmo IV istituiva una fiera intorno alla Basilica di Sant'Ambrogio per la festa dei santi Gervasio e Protasio, per la prima volta insieme all'arcivescovo agiva il "comune". Cfr. Giorgio Giulini. Memorie. Vol. II, anno 1854. P. 655:
In nome della santa Trinità, in onore suo e dei santi martiri Gervaso e Protaso, fu stabilita dall'arcivescovo Anselmo, dai suoi successori sotto pena di scomunica, e dal comune consiglio di tutta la città che, durante la loro festa e nei tre giorni precedenti e successivi, non sia lecito a nessuno esigere la curtadia (tassa sul commercio) e far uso del proprio diritto.
— In nomine sancte Trinitatis ad eius honorem et sanctorum Protasii et Gervasii martirum statutum est ab archiepiscopo Anselmo et eius postea successoribus sub nomine excommunicationis et comuni conscilio tocius civitatis ut non liceat alicui homini in eorum festivitate et dies tres antea et per dies tres postea curtadiam tollere et in ius sibi proprium usurpare. - ↑ 5,0 5,1 Walter Haberstumpf, I conti di Biandrate in Oriente nei secoli XII e XIII (PDF), in Dinastie europee nel Mediterraneo orientale. I Monferrato e i Savoia nei secoli XII-XV, Alambicchi, Torino, 1995, p. 155, ISBN 9788886231251.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Landolfo Iuniore Historia Mediolanensis ab anno MXCV usque ad annum MCXXXVII. C. Castiglioni, ed. Bologna, 1934 (Rerum Italicarum Scriptores ; 5/3). testo latino nell'"Archivio della Latinità nel Medioevo Αρχειοθετήθηκε 2007-07-13 στο Wayback Machine.
- Galvano Fiamma Chronicon maius. A. Ceruti, ed.. In: Miscellamea di storia italiana 7 (1869) : 632-ss.
- Carlo Fedele Savio. Gli antichi vescovi d'Italia dalle origini al 1300 descritti per regioni : La Lombardia. Vol. 1: Milano. Firenze : Libreria editrice internazionale, 1913.
- Giovanni Treccani, ed.. Storia di Milano. [Milano] : Fondazione Treccani degli Alfieri per la storia di Milano, 1953-1996. Vol. 3: Dagli albori del comune all'incoronazione di Federico Barbarossa (1002-1152).
- M.L. Marzorati. voce "Anselmo di Bovisio" in: Alberto Maria Ghisalberti & Massimiliano Pavan, edd.. Dizionario biografico degli italiani. Milano : Istituto della Enciclopedia italiana, 1960-.
- Alfredo Lucioni. L'età della Pataria. In: Adriano Caprioli, Antonio Rimoldi & Luciano Vaccaro, edd.. Diocesi di Milano. Vol. 1. Brescia : La scuola, 1990. 167-194.
- Alfredo Lucioni. "L'arcivescovo Anselmo IV da Bovisio e la società milanese alla fine dell'XI secolo", in Deus non voluit : I Lombardi alla prima crociata (1100-1101), dal mito alla ricostruzione della realtà, a cura di G. Andenna e R. Salvarani. Milano : Vita e Pensiero, 2003. 121-217.
- Alfredo Lucioni. Anselmo IV da Bovisio arcivescovo di Milano (1097-1101) : Episcopato e società urbana sul finire dell'XI secolo. Milano : Vita e Pensiero, 2011.