afkalven

Dutch

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfkɑlvə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧kal‧ven

Verb

afkalven

1. (intransitive) to cave in or calve off, to crumble off, to erode

   Een ijsplateau wordt gevoed door stromend gletsjerijs en verliest massa door het afkalven van ijsbergen.

   An ice shelf is fed through flowing glacier ice and loses mass through the calving off of icebergs.

Conjugation

Conjugation of afkalven (weak, separable)
infinitive	afkalven
past singular	kalfde af
past participle	afgekalfd
infinitive	afkalven
gerund	afkalven n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	kalf af	kalfde af	afkalf	afkalfde
2nd person sing. (jij)	kalft af, kalf af2	kalfde af	afkalft	afkalfde
2nd person sing. (u)	kalft af	kalfde af	afkalft	afkalfde
2nd person sing. (gij)	kalft af	kalfde af	afkalft	afkalfde
3rd person singular	kalft af	kalfde af	afkalft	afkalfde
plural	kalven af	kalfden af	afkalven	afkalfden
subjunctive sing.1	kalve af	kalfde af	afkalve	afkalfde
subjunctive plur.1	kalven af	kalfden af	afkalven	afkalfden
imperative sing.	kalf af
imperative plur.1	kalft af
participles	afkalvend	afgekalfd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• afkalving

Anagrams

• kalven af