arga

See also: Arga and árga

Faroese

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Verb

arga (third person singular past indicative argaði, third person plural past indicative argaðu, supine argað)

1. to tease, to irritate

Conjugation

Conjugation of arga (group v-30)
infinitive	arga
supine	argað
participle (a6)1	argandi	argaður
	present	past
first singular	argi	argaði
second singular	argar	argaði
third singular	argar	argaði
plural	arga	argaðu
	imperative
singular	arga!
plural	argið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Pronunciation

• Rhymes: -arka

Verb

arga (weak verb, third-person singular past indicative argaði, supine argað)

1. to scream, to shout, to bawl

Conjugation

arga — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að arga
supine (sagnbót)		argað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		argandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég arga	við örgum	present (nútíð)	ég argi	við örgum
	þú argar	þið argið		þú argir	þið argið
	hann, hún, það argar	þeir, þær, þau arga		hann, hún, það argi	þeir, þær, þau argi
past (þátíð)	ég argaði	við örguðum	past (þátíð)	ég argaði	við örguðum
	þú argaðir	þið örguðuð		þú argaðir	þið örguðuð
	hann, hún, það argaði	þeir, þær, þau örguðu		hann, hún, það argaði	þeir, þær, þau örguðu
imperative (boðháttur)	arga (þú)	argið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	argaðu	argiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

argast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að argast
supine (sagnbót)		argast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		argandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég argast	við örgumst	present (nútíð)	ég argist	við örgumst
	þú argast	þið argist		þú argist	þið argist
	hann, hún, það argast	þeir, þær, þau argast		hann, hún, það argist	þeir, þær, þau argist
past (þátíð)	ég argaðist	við örguðumst	past (þátíð)	ég argaðist	við örguðumst
	þú argaðist	þið örguðust		þú argaðist	þið örguðust
	hann, hún, það argaðist	þeir, þær, þau örguðust		hann, hún, það argaðist	þeir, þær, þau örguðust
imperative (boðháttur)	argast (þú)	argist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	argastu	argisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

argaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	argaður	örguð	argað		argaðir	argaðar	örguð
accusative (þolfall)	argaðan	argaða	argað		argaða	argaðar	örguð
dative (þágufall)	örguðum	argaðri	örguðu		örguðum	örguðum	örguðum
genitive (eignarfall)	argaðs	argaðrar	argaðs		argaðra	argaðra	argaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	argaði	argaða	argaða		örguðu	örguðu	örguðu
accusative (þolfall)	argaða	örguðu	argaða		örguðu	örguðu	örguðu
dative (þágufall)	argaða	örguðu	argaða		örguðu	örguðu	örguðu
genitive (eignarfall)	argaða	örguðu	argaða		örguðu	örguðu	örguðu

Related terms

• arg

Irish

Verb

arga

1. present subjunctive analytic of arg

Mutation

Irish mutation
Radical	Eclipsis	with h-prothesis	with t-prothesis
arga	n-arga	harga	not applicable
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Javanese

Romanization

arga

1. Romanization of ꦲꦂꦒ

Latin

Etymology 1

Noun

ārga

1. nominative/accusative/vocative plural of ārgon

References

• arga in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)

Etymology 2

Noun

arga f (genitive argae); first declension

1. the cunt; the pussy; the vas muliebre

References

• Blondeau, Pierre Nicolas, and Noel, François. Dictionarium eroticum latino-gallicum. France, I. Liseaux, 1885.

Declension

First-declension noun.

Case	Singular	Plural
Nominative	arga	argae
Genitive	argae	argārum
Dative	argae	argīs
Accusative	argam	argās
Ablative	argā	argīs
Vocative	arga	argae

Maguindanao

Etymology

Borrowed from Malay harga.

Noun

arga (Jawi spelling آرْگَ)

1. price

Old Javanese

Etymology

Metathesis of earlier Old Javanese agra (“top, summit, point; prominent, first, chief, best”), probably due to influence of Pali agga (“highest; top-most”), from Sanskrit अग्र (agra, “tip, point”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ar.ɡa/
• Rhymes: -ɡa
• Hyphenation: ar‧ga

Noun

arga

1. mountain-peak
2. mountain

   Synonyms: acala, adri, arga, giri, gotra, gunuṅ, meru, naga, pārśwa, parwata, śaila, śikha, wukir

Alternative forms

• argi
• argya

Derived terms

• aṅarga
• marga

 

Descendants

• Javanese: ꦲꦂꦒ (arga), ꦄꦂꦒ (Arga)
  • → Indonesian: argo
  • → Indonesian: Arga, Argo

Further reading

• "arga" in P.J. Zoetmulder with the collaboration of S.O. Robson, Old Javanese-English Dictionary. 's-Gravenhage: M. Nijhoff, 1982.

Old Norse

Alternative forms

• raga (with metathesis)

Adjective

arga

1. strong feminine accusative singular of argr
2. strong masculine accusative plural of argr
3. weak masculine oblique singular of argr
4. weak feminine nominative singular of argr
5. weak neuter singular of argr

Swedish

Adjective

arga

1. inflection of arg:
   1. definite singular
   2. plural

Anagrams

• agar