reinur
Faroese
editEtymology
editFrom Old Norse hreinn, from Proto-Germanic *hrainiz, from Proto-Indo-European *krey-.
Adjective
editreinur (comparative reinari, superlative reinastur)
Declension
editreinur a1 | |||
Singular (eintal) | m (kallkyn) | f (kvennkyn) | n (hvørkikyn) |
Nominative (hvørfall) | reinur | rein | reint |
Accusative (hvønnfall) | reinan | reina | |
Dative (hvørjumfall) | reinum | reinari | reinum |
Genitive (hvørsfall) | (reins) | (reinar) | (reins) |
Plural (fleirtal) | m (kallkyn) | f (kvennkyn) | n (hvørkikyn) |
Nominative (hvørfall) | reinir | reinar | rein |
Accusative (hvønnfall) | reinar | ||
Dative (hvørjumfall) | reinum | ||
Genitive (hvørsfall) | (reina) |
Weak adjectival inflection of reinur | |||
Singular (eintal) | m | f | n |
Nominative (hvørfall) | reini | reina | reina |
Accusative (hvønnfall) | reina | reinu | |
Dative (hvørjumfall) | |||
Genitive (hvørsfall) | |||
Plural (fleirtal) | m | f | n |
Nominative (hvørfall) | reinu | ||
Accusative (hvønnfall) | |||
Dative (hvørjumfall) | |||
Genitive (hvørsfall) |