strażnik

See also: strážník

Polish

Etymology

From straż +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstraʐ.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -aʐɲik
• Syllabification: straż‧nik

Noun

strażnik m pers (female equivalent strażniczka)

1. guard (a person who protects something)

Declension

Declension of strażnik

	singular	plural
nominative	strażnik	strażnicy/strażniki (deprecative)
genitive	strażnika	strażników
dative	strażnikowi	strażnikom
accusative	strażnika	strażników
instrumental	strażnikiem	strażnikami
locative	strażniku	strażnikach
vocative	strażniku	strażnicy

Further reading

• strażnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• strażnik in Polish dictionaries at PWN