uitlokken

Dutch

Etymology

From uit +‎ lokken.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

uitlokken

1. to provoke

Conjugation

Conjugation of uitlokken (weak, separable)
infinitive	uitlokken
past singular	lokte uit
past participle	uitgelokt
infinitive	uitlokken
gerund	uitlokken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	lok uit	lokte uit	uitlok	uitlokte
2nd person sing. (jij)	lokt uit, lok uit2	lokte uit	uitlokt	uitlokte
2nd person sing. (u)	lokt uit	lokte uit	uitlokt	uitlokte
2nd person sing. (gij)	lokt uit	lokte uit	uitlokt	uitlokte
3rd person singular	lokt uit	lokte uit	uitlokt	uitlokte
plural	lokken uit	lokten uit	uitlokken	uitlokten
subjunctive sing.1	lokke uit	lokte uit	uitlokke	uitlokte
subjunctive plur.1	lokken uit	lokten uit	uitlokken	uitlokten
imperative sing.	lok uit
imperative plur.1	lokt uit
participles	uitlokkend	uitgelokt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• lokken uit