vervelen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch vervelen (“to become or seem to be too much”), equivalent to veel +‎ ver- -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈveː.lə(n)/, /vɛrˈveː.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧ve‧len
• Rhymes: -eːlən

Verb

vervelen

1. (transitive) to annoy, to pester
2. (transitive) to bore; inspire boredom in somebody
3. (reflexive) to be bored

Conjugation

Conjugation of vervelen (weak, prefixed)
infinitive	vervelen
past singular	verveelde
past participle	verveeld
infinitive	vervelen
gerund	vervelen n
	present tense	past tense
1st person singular	verveel	verveelde
2nd person sing. (jij)	verveelt, verveel2	verveelde
2nd person sing. (u)	verveelt	verveelde
2nd person sing. (gij)	verveelt	verveelde
3rd person singular	verveelt	verveelde
plural	vervelen	verveelden
subjunctive sing.1	vervele	verveelde
subjunctive plur.1	vervelen	verveelden
imperative sing.	verveel
imperative plur.1	verveelt
participles	vervelend	verveeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• verveel
• vervelend

Descendants

• Afrikaans: verveel
• Berbice Creole Dutch: frufeli
• → Aukan: fuufeli
• → Sranan Tongo: ferferi
  • → Caribbean Javanese: ferféri