misdoen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch misdoen. Equivalent to mis- +‎ doen.

Pronunciation

• IPA^(key): /mɪzˈdun/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -un

Verb

misdoen

1. to misdo, to do wrong

Conjugation

Conjugation of misdoen (irregular, prefixed)
infinitive	misdoen
past singular	misdeed
past participle	misdaan
infinitive	misdoen
gerund	misdoen n
	present tense	past tense
1st person singular	misdoe	misdeed
2nd person sing. (jij)	misdoet, misdoe2	misdeed
2nd person sing. (u)	misdoet	misdeed
2nd person sing. (gij)	misdoet	misdeedt
3rd person singular	misdoet	misdeed
plural	misdoen	misdeden
subjunctive sing.1	misdoe	misdede
subjunctive plur.1	misdoen	misdeden
imperative sing.	misdoe
imperative plur.1	misdoet
participles	misdoend	misdaan
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Middle Dutch

Etymology

From mis- +‎ doen.

Verb

misdoen

1. to misdo, to do wrong

Inflection

This verb needs an inflection-table template.

Alternative forms

• mesdoen

Descendants

• Dutch: misdoen

Further reading

• “misdoen (II)”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “misdoen”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN