aanhijgen

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ hijgen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌɦɛi̯.ɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧hij‧gen

Verb

aanhijgen

1. (intransitive, often with komen) to arrive or approach while gasping
2. (intransitive, transitive) to shout while panting

Conjugation

Conjugation of aanhijgen (weak, separable)
infinitive	aanhijgen
past singular	hijgde aan
past participle	aangehijgd
infinitive	aanhijgen
gerund	aanhijgen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	hijg aan	hijgde aan	aanhijg	aanhijgde
2nd person sing. (jij)	hijgt aan, hijg aan2	hijgde aan	aanhijgt	aanhijgde
2nd person sing. (u)	hijgt aan	hijgde aan	aanhijgt	aanhijgde
2nd person sing. (gij)	hijgt aan	hijgde aan	aanhijgt	aanhijgde
3rd person singular	hijgt aan	hijgde aan	aanhijgt	aanhijgde
plural	hijgen aan	hijgden aan	aanhijgen	aanhijgden
subjunctive sing.1	hijge aan	hijgde aan	aanhijge	aanhijgde
subjunctive plur.1	hijgen aan	hijgden aan	aanhijgen	aanhijgden
imperative sing.	hijg aan
imperative plur.1	hijgt aan
participles	aanhijgend	aangehijgd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Conjugation of aanhijgen (strong class 1, separable)
infinitive	aanhijgen
past singular	heeg aan
past participle	aangehegen
infinitive	aanhijgen
gerund	aanhijgen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	hijg aan	heeg aan	aanhijg	aanheeg
2nd person sing. (jij)	hijgt aan, hijg aan2	heeg aan	aanhijgt	aanheeg
2nd person sing. (u)	hijgt aan	heeg aan	aanhijgt	aanheeg
2nd person sing. (gij)	hijgt aan	heegt aan	aanhijgt	aanheegt
3rd person singular	hijgt aan	heeg aan	aanhijgt	aanheeg
plural	hijgen aan	hegen aan	aanhijgen	aanhegen
subjunctive sing.1	hijge aan	hege aan	aanhijge	aanhege
subjunctive plur.1	hijgen aan	hegen aan	aanhijgen	aanhegen
imperative sing.	hijg aan
imperative plur.1	hijgt aan
participles	aanhijgend	aangehegen
1) Archaic. 2) In case of inversion.