Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                

Otto

vira persona nomo
(Alidirektita el Oto la 2-a)

Otto (kelkfoje esperantigita kiel Oto por eviti duoblajn konsonantojn) estas ĝermana vira persona nomo kaj ankaŭ familia nomo.

Signifo

redakti

En malnovaltgermana lingvo ot "posedaĵo, heredaĵo". Origine "Otto" estis nur mallonga formo de diversaj nomoj kun komenco "Ot-" (Otmar, Otfried, Otbert, ...), poste ĝi fariĝis memstara nomo.

Variaĵoj

redakti

Viraj: Udo, Odo, Otello, Othello, Otfrid, Otfried, Ottfried (tie aldoniĝas hindeŭropa silabo -frid en signifo "paco, paca"), Othmar, Ottmar (tie aldoniĝas hindeŭropa silabo -mēri en signifo "fama, fabela"), Othon, Odón, Oddone kaj la franca variaĵo Eudes, foje esperantigata al la formo Eŭdo

Virinaj: Ottilie, Ottilia, Otilia, Odilia, Odile, Uta

La nomo Ulriko, pli antikve Ulriĥo kaj Udalriko, kaj ĝiaj variaĵoj havas la saman radikon: nomdonoj precipe inspiriĝis per la kristana sanktulo Udalriko de Aŭgsburgo. En ĝi post la unua parto aldoniĝas dua hindeŭropa silabo -riĥo, kiu parencas al la esperanta vorto riĉo kaj signifas ĝuste tion.

La nomo de la dinastio Ottonen (en Esperanto eble "Ottidoj" aŭ "Otto-idoj") devenas el ties unua imperiestro, Otto la 1-a, "la Granda".

Ne parenca estas la nomo Ödön, kiu estas la hungara formo de Edmundo.

Nomtago

redakti

30-a de junio (Otto von Bamberg, kristane sanktigita)

Konataj nomportantoj

redakti

Regnestroj

redakti

Ekleziuloj

redakti

Antaŭnomo

redakti

Esperantistoj

redakti

Familia nomo

redakti

Similaj viraj nomoj

redakti

Similaj virinaj nomoj

redakti

De la fino de la 19-a jarcento ĝis meze de la 1910-aj jaroj, la nomo Otto en Germanlingvio estis unu el la dek plej popularaj knaboj antaŭnomoj. Tiam ĝia populareco iom post iom malkreskis, eĉ signife ekde la 1940-aj jaroj. Ĝi apenaŭ estas donita ekde la fino de la 1950-aj jaroj.[1]

Ceteraĵoj

redakti

Ambaŭ vortoj "Otto" kaj "Oto" estas palindromoj.

Referencoj

redakti