| „ Julio Baghy, jam delonge lumanta stelo sur galerio Esperanta, estas mirinda jonglisto sur poezia kaj proza scenejoj. Doloro, indigno, ekscito, sopiro, rideto, malofte rido, plej ofte ploro sonigas la kordojn de lia instrumento — la lingvo Esperanto en „Preter la Vivo". Super ĉio ŝvebas amo al nedifinebla Io malproksima; ĉu tio estas virinaj animo aŭ korpo, mondpaco, homeco aŭ la senlima naturo? Krome eĉ Io pli alta sennoma: estas la amo al amo. Fatamorgane ĝi logas la sentojn, vekas la kantojn konstantajn melankoliajn. Senfina amosoifo de l’koro, arda pasio, ĝemanta veo neniam trovas balzamon. Nature reala vivo ne estas vivo en Cielo. La poeto Baghy sente vidas la ĉielon, sed ankaŭ vide sentas la vivon sur la tero.
En la kvar partoj de la libro: Tra Siberio, Tra l’Oceanoj, Tra la Ruinoj, Kantantaj Kordoj, nur ŝanĝas la loko, sed la samaj sentoj vibrigas la suferantan koron. Sole tiu ĉi poemaro sufiĉas por pruvi al la tuta mondo, ke Esperanto estas vivanta lingvo, esprimkapabla ĉion, ĉion! ” |
