Lope II.a Diaz Harokoa

Lope II.a Diaz Harokoa
Ensign of the Royal Banner of Castile (en)	;
Ensign of the Royal Banner of Castile (en)
Bizitza
Jaiotza	ezezaguna, 1170
Herrialdea	Gaztelako Erresuma
Heriotza	ezezaguna, 1236ko azaroaren 15a (65/66 urte)
Hobiratze lekua	Naiarako Andre Maria Erreginaren monasterioa
Familia
Aita	Diego Lopitz II.a Harokoa
Ama	María Manrique de Lara
Ezkontidea(k)	Urraka Alfontso Leongoa
Seme-alabak	ikusi Mentzia Lopez Harokoa; Diego Lopitz III.a Harokoa; Berengela Lopitz Harokoa; Alfontso Lopitz Harokoa; Lope Lopitz Harokoa; Alonso López de Haro, Señor de Los Cameros (en) ; Theresa Lopez (en) ;
Haurrideak	ikusi Urraka Diaz Harokoa;
Leinua	Haro leinua
Jarduerak
Jarduerak	gudaria
Zerbitzu militarra
Parte hartutako gatazkak	Navas de Tolosako gudua

Lope II.a Diaz Harokoa (c. 1170 - 1236ko azaroaren 15a) , "Buru ausarta" deitua, ezagutzen den Bizkaiko seigarren jauna izan zen, 1214-1236 urteetan.^[1]

Bizitza

Diego II.a Lopez eta Maria Manrique Larakoaren semea izan zen.^[2]

1212an, 500 bizkaitar infantzoi zuzendu zituen Navas de Tolosako guduan. Bertan bere aita almohadeak mendean hartu zituzten hiru kristau armadetako baten buruzagia izan zen. Gudua irabazi eta berehala, erregeak aitari Durangaldearen tenentzia eman zion.

Tenentziak ondare bilakatzeko, Diegok Lope semearekin partekatu zituen. Lopek 1210etik aurrera Gaztela Zaharra, 1211tik aurrera Asturias de Santillana eta 1213tik aurrera Araba gobernatu zituen.^[3]

1214an, aitaren heriotzan eta berrogeita lau urte inguru zituela, leinuaren buruzagi bilakatu zen.^[4] Egun gutxi batzuk geroago Alfontso VIII.a Gaztelakoa hil zen, Henrike bere hamar urteko semea oinordeko bilakaturik. Harotarren arerio nagusia zen Lara leinuak erregeordetza bereganatu zuen. Lopek, orduan, Henrikeren arreba zen Berengaria Gaztelakoaren alde egin zuen.

1217an Henrike istripu batean hil eta arrebak tronua jarauntsi zuen. Hala ere, honek laster uko egin zuen koroari Fernando bere semearen alde. Fernando III.a Valladoliden koroatu eta Autillo de Campos hiribilduan aldarrikatu zuten. Fernandoren aita zen Alfontso IX.a Leongoak ez zuen semea Gaztelako tronuan ikusi nahi eta Erresuma inbaditu zuen. Kanpaina honetan, Alvaro Nuñez Larakoak hartu zuen baina Lopek laratarra laster mendean hartu eta atxilotu zuen.

Emandako laguntza eskertzeko, Fernando III.ak Lope errege-alferez izendatu, Urraka Alfontso Leongoa bere sasiarreba emazte moduan eman eta Haro eta Pedroso errioxar hiribilduak dohaintzan eman zizkion. Fernando III.aren alde, musulmanen aurkako hainbat espediziotan parte hartu zuen.^[5] 1227an Baeza hartu zuenez, erregeak Baezaren konkistatzaile izendatu zuen.^[6]

Balmaseda eta Urduñako herriak jaso zituen beretzat eta hiri-gutuna eman zien, Logroñoko foruaren arabera. Bermeoko eta Plentziako hiri gutunak ere eman zituen.^[7]

Etxean Calahorrako gotzaina zuen arerio nagusia. Honek San Millán de Susoko monasterioarenak ziren zenbait parrokiari zergak eskatu zionean, Lope haserretu zuen eta 1232an elizbarrutiaren egoitza Santo Domingo de la Calzadako katedralera eraman zuen. 1235ean Lopek gotzaina egotzi zuen eta, Erroman zegoela aprobetxatuz, Calahorrako katedralera itzularazi zuen elizbarrutiaren egoitza.

1233an Úbedako setioan erregeak Lope iraindu zuen eta bion arteko harremanak gaiztotu ziren. Hurrengo urtean, Castro leinuaren buruzagia zen Alvaro Perez Castrokoa "gazteluzaina"k Mentzia Loperen alaba erregearen baimenik gabe ezkondu zuenez, tenentzia guztiak kendu zizkion. Auzia konpontzeko, Berengaria Gaztelakoari eta Beatrix Suabiakoa Fernando III.aren emazteari laudo bat eskatu zieten.^[8]

1236an hil zen eta Naiarako Andre Maria Erreginaren monasterioko zaldunen klaustroan lurperatu zuten.

Ezkontza eta seme-alabak

Lopek Urraka Alfontso Leongoa ezkondu zuen. Hau Alfontso IX.a Leongoaren alaba naturala izan zen, bere ama Laudioko jaunaren alaba zen Ines Enekoitz Mendotzakoa izanik.^[9]

Hurrengo seme-alabak izan zituzten:

Diego III.a Lopez, aitaren oinordekoa.
Teresa Lopez Harokoa, Nuño Santxez eta Rodrigo Gonzalez Giron ezkondu zituena.
Mentzia Lopez Harokoa (? - 1270), lehendabizikoz Alvaro Perez Castrokoa eta, bigarrenez, Antso II.a Portugalgoa ezkondu zuena.
Alvaro Lopez Harokoa
Berengaria Lopez Harokoa, Rodrigo Gonzalez Giron ezkondu zuena.^[10]
Antso Lopez Harokoa, Aiara leinuaren arbasoa.^[11]
Lope Lopez Harokoa «Gaztea», La Guardiako jauna.
Alfontso Lopez Harokoa, Camerosko jauna^[12]
Manrique Lopez Harokoa

Santa Gadeakoa zen Tota Saltzedokoarekin seme bat izan zuen:

Diego Lopez Saltzedokoa, Gaztelako merio nagusia eta Araba eta Gipuzkoako adelantado izandakoa.^[13]^[14]

Maitale ezezagun batekin beste seme bat izan zuen:

Lope Diaz Harokoa, Sigüenzako gotzaina.

Erreferentziak

↑ Salazar y Castro, Luis de; Válgoma y Díaz-Varela, Dalmiro de la. (1959). Historia genealógica de la Casa de Haro (Señores de Llodio, Mendoza, Orozco y Ayala). Madril: Real Academia de la Historia OCLC .1399799.
↑ Baury. (2011). «Los ricoshombres y el rey en Castilla: El linaje Haro, 1076-1322» Territorio, Sociedad, y Poder: Revista de Estudios Medievales (Oviedoko Unibertsitatea) (6): 53-72. ISSN 1886-1121..
↑ Baury, Ghislain. (2003). Diego López ‘le bon’ et Diego López ‘le mauvais’: comment s’est construite la mémoire d’un magnat du règne d’Alphonse VIII de Castille. Berceo, 37-92 or. ISSN 0210-8550..
↑ Balparda de las Herrerías, Gregorio. (1933-34). Historia crítica de Vizcaya y sus fueros.. II OCLC .634212337.
↑ Eslava Galán, Juan. (1987). «La campaña de 1225 y el primer cerco de Jaén por Fernando III» Boletín del Instituto de Estudios Giennenses (Jaén) (132): 23-38. ISSN 0561-3590..
↑ Ansón Oliart, Francisco. (1998). Fernando III, rey de Castilla y León. Madril: Ediciones Palabra S. A. ISBN 84-8239-233-6..
↑ Lur entziklopedietatik hartua.
↑ Martínez Díaz, Gonzalo. «La conquista de Andujar: su integración en la Corona de Castilla» Boletín del Instituto de Estudios Giennenses (Jaén: Instituto de Estudios Giennenses) (176): 638-639. ISSN 0561-3590..
↑ Del Arco y Garay, Ricardo. (1954). Sepulcros de la Casa Real de Castilla. Madril: Instituto Jerónimo Zurita. Consejo Superior de Investigaciones Científicas, 182 or..
↑ Barón Faraldo, Andrés. (2006). Grupos y dominios aristocráticos en la Tierra de Campos oriental, Siglos X-XIII. Palentzia: Monografías, 189 or. ISBN 84-8173-122-6..
↑ Llorente, Juan Antonio. (1807). Noticias históricas de la tres provincias Vascongadas. III, 142-143 or..
↑ Salazar y Acha, Jaime. (1989). «Los descendientes del conde Ero Fernández, fundador de Monasterio de Santa María de Ferreira de Pallares» El Museo de Pontevedra (43): 82. ISSN 0210-7791..
↑ Fita Colomé, Fidel. Doña Mencía, Reina de Portugal: Documentos Inéditos. .
↑ Salcedo Tapia, Modesto. (1989). Boadilla del Camino y sus hijos. Publicaciones del Institución Tello Téllez de Meneses, 291-498 or..

Kanpo estekak

Datuak: Q3180353

Aurrekoa
Diego II.a Lopez

Bizkaiko jauna
1214 – 1236

Ondorengoa
Diego III.a Lopez

[1] Salazar y Castro, Luis de; Válgoma y Díaz-Varela, Dalmiro de la. (1959). Historia genealógica de la Casa de Haro (Señores de Llodio, Mendoza, Orozco y Ayala). Madril: Real Academia de la Historia OCLC .1399799.

[2] Baury. (2011). «Los ricoshombres y el rey en Castilla: El linaje Haro, 1076-1322» Territorio, Sociedad, y Poder: Revista de Estudios Medievales (Oviedoko Unibertsitatea) (6): 53-72. ISSN 1886-1121..

[3] Baury, Ghislain. (2003). Diego López ‘le bon’ et Diego López ‘le mauvais’: comment s’est construite la mémoire d’un magnat du règne d’Alphonse VIII de Castille. Berceo, 37-92 or. ISSN 0210-8550..

[4] Balparda de las Herrerías, Gregorio. (1933-34). Historia crítica de Vizcaya y sus fueros.. II OCLC .634212337.

[5] Eslava Galán, Juan. (1987). «La campaña de 1225 y el primer cerco de Jaén por Fernando III» Boletín del Instituto de Estudios Giennenses (Jaén) (132): 23-38. ISSN 0561-3590..

[6] Ansón Oliart, Francisco. (1998). Fernando III, rey de Castilla y León. Madril: Ediciones Palabra S. A. ISBN 84-8239-233-6..

[7] Lur entziklopedietatik hartua.

[8] Martínez Díaz, Gonzalo. «La conquista de Andujar: su integración en la Corona de Castilla» Boletín del Instituto de Estudios Giennenses (Jaén: Instituto de Estudios Giennenses) (176): 638-639. ISSN 0561-3590..

[9] Del Arco y Garay, Ricardo. (1954). Sepulcros de la Casa Real de Castilla. Madril: Instituto Jerónimo Zurita. Consejo Superior de Investigaciones Científicas, 182 or..

[10] Barón Faraldo, Andrés. (2006). Grupos y dominios aristocráticos en la Tierra de Campos oriental, Siglos X-XIII. Palentzia: Monografías, 189 or. ISBN 84-8173-122-6..

[11] Llorente, Juan Antonio. (1807). Noticias históricas de la tres provincias Vascongadas. III, 142-143 or..

[12] Salazar y Acha, Jaime. (1989). «Los descendientes del conde Ero Fernández, fundador de Monasterio de Santa María de Ferreira de Pallares» El Museo de Pontevedra (43): 82. ISSN 0210-7791..

[13] Fita Colomé, Fidel. Doña Mencía, Reina de Portugal: Documentos Inéditos. .

[14] Salcedo Tapia, Modesto. (1989). Boadilla del Camino y sus hijos. Publicaciones del Institución Tello Téllez de Meneses, 291-498 or..

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]