Manolo Sanlúcar

Manolo Sanlúcar
	;
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	Manuel Muñoz Alcón
Jaiotza	Sanlúcar de Barrameda, 1943ko azaroaren 24a
Herrialdea	Espainia
Heriotza	Jerez de la Frontera, 2022ko abuztuaren 27a (78 urte)
Familia
Aita	Isidro Muñoz Raposo
Haurrideak	ikusi Isidro Muñoz Alcón (en) ; José Miguel Muñoz Alcón (en) ;
Hezkuntza
Hizkuntzak	gaztelania
Jarduerak
Jarduerak	gitarra-jotzailea eta musikagilea
Jasotako sariak	ikusi Dearest Son of Cádiz province ;
Genero artistikoa	flamenkoa
Musika instrumentua	gitarra
	manolosanlucar.com

Manuel Muñoz Alcón, artistikoki Manolo Sanlúcar gisa ezaguna (Sanlúcar de Barrameda, 1943ko azaroaren 21a - Jerez de la Frontera, 2022ko abuztuaren 27a) flamenko gitarra jotzaile espainiarra izan zen.^[1] Paco de Lucía, Gerardo Núñez, Vicente Amigo, José Antonio Rodriguez, Tomatito eta Serranitorekin batera, XX. mendearen azken erditik gitarra flamenkoaren bilakaera gidatu zuen figuretako bat izan zen. Bere estiloa garbitasunaren eta abangoardiaren artean zebilen baina horretarako beste musiketan eraginik bilatu beharrik gabe, sustrai berberetatik abiatu zen. Gitarra eta orkestrarako obrak konposatu zituen.^[2]

Ibilbidea

Bere aitak, Isidro Sanlúcar gitarrista flamenko bikainak, Javier Molinaren estiloan gitarra flamenkoa irakatsi zion. Paco de Lucía gitarra-maisuarekin kolaboratu zuen hainbat grabaziotan. Honen antzera, Carlos Saurak flamenkoari eskaini dizkion hainbat filmetan agertzen da. Vicente Amigo bezalako gitarrista handiak ere prestatzen zituen. 1990ean, Canal+ Spain-erako gai-musika konposatu zuen. Bere azken diskoa, La Voz Del Color, 2008an plazaratu zuen. 2014an, Arte Ederretako Merezimenduaren Urrezko Domina jaso zuen, Hezkuntza, Kultura eta Kirol Ministerioak emandakoa.^[3]

Diskografia

Recital Flamenco (1968)^[4]
Inspiraciones (1970)
Mundo Y Formas De La Guitarra Flamenca Vol. I (1971)
Mundo Y Formas De La Guitarra Flamenca Vol. II (1971)
Mundo Y Formas De La Guitarra Flamenca Vol. III (1972)
Sanlúcar (1975)
Sentimiento (1976)
Fantasía (1977)
...Y Regresarte (Homenaje A Miguel Hernández) (1978)
Manolo Sanlúcar En Japón (1979)
Candela (1980)
Azahares (1981)
Al Viento (1982)
Ven Y Sígueme (1982)
Trebujena (1984)
Testamento Andaluz (1985)
Medea (1987)
Tauromagia (1988)
Solea (1989)
Aljibe (1992)
Locura De Brisa Y Trino (2000)
La Voz Del Color (2008)

Aitorpenak

Arte Ederretako Merezimenduaren Urrezko Domina 2015ean
Cadizko probintziako seme kutuna, 2016an
Nazioarteko Flamenko Saria 2021ean

Erreferentziak

Bibliografia

Manolo Sanlúcar: El alma compartida. Memorias. Almuzara Editorial, 2007. ISBN 978-84-96968-21-9.

Kanpo estekak

(Gaztelaniaz):Webgune ofiziala.
(Gaztelaniaz):Manolo Sanlúcar: flamenkoa bizitzeko artea.
(Ingelesez):Manolo Sanlúcar IMDb webgunean.

Datuak: Q1380105

[1] ttps://www.eldiario.es/andalucia/lacajanegra/cajon_flamenco/adios-manolo-sanlucar-maestro-total-guitarra-flamenca_1_9270961.html

[2] ttps://www.historiadelasinfonia.es/naciones/la-sinfonia-en-espana/la-sinfonia-en-el-siglo-xx/sanlucar/

[3] ttps://www.boe.es/diario_boe/txt.php?id=BOE-A-2015-1191

[4] ttps://www.discogs.com/es/artist/387814-Manolo-Sanlúcar

[1]

[2]

[3]

[4]