Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                

صفوت پاشا

سیاست‌مدار اهل ترکیه

صفوت پاشا یکی از وزرای بزرگ دورهٔ عبدالحمید دوم است که به رتبهٔ صدارت عظمی رسیده است.

صفوت پاشا
صفوت پاشا
صدراعظم
دوره مسئولیت
۴ ژوئن – اکتبر ۱۸۷۸
پادشاهعبدالحمید دوم
پس ازمحمد رشدی پاشا
پیش ازخیرالدین پاشا
اطلاعات شخصی
زاده
محمد اسد صفوت پاشا

۱۲۳۰ (قمری)
۱۸۱۴ (میلادی)
درگذشته۱۳۰۱ (قمری)
۱۸۸۳ (میلادی)
استانبول،
ملیت امپراتوری عثمانی
پیشهسیاست‌مدار
والدینمحمد خلوص آغا

زندگی‌نامه

ویرایش

پدر وی محمد خلوص آغا از مباشران و مدیر کل های بعض قضاها بود. صفوت به سال ۱۲۳۰ (قمری) در استانبول متولد شد و به سال ۱۲۴۷ به سن ۱۷ سالگی سمت منشی گری دیوان همایون را داشت و دو سال بعد به منصب مترجمی باب عالی رسید و به سال ۱۲۵۲ به رتبهٔ خواجگی و به سال ۱۲۵۳ با رتبهٔ ثالث به وکالت مترجمی دیوان همایون نایل شد و به سال ۱۲۵۸ برای عزل پرنس کیقا و انتخاب پرنس دیگر مأمور بکرش گردید و به سال ۱۲۶۱ به منشی گری وزارت خارجه و سپس به منشی گری چهارم مابین همایون و به سال ۱۲۷۱ به عضویت مجلس تنظیمات رسید، سپس به مستشاری وزارت خارجه و وکالت آن نایل گشت و به سال ۱۲۷۲ به مستشاری صدارت عظمی منصوب و به سال ۱۲۷۳ در کمیسیون اقتصادی اروپایی که به موجب معاهدهٔ پاریس در کشور منعقد شده بود عضویت یافت و به بکرش رفت و بیش از یک سال در آنجا اقامت گزید سپس برای رسیدگی به مسئلهٔ دو کشور مأمور کنفرانس پاریس گشت و به سال ۱۲۷۵ به عضویت مجلس تنظیمات و وکالت وزارت خارجه و به وزارت تجارت منصوب شد و به سال ۱۲۷۹ با رتبهٔ وزارت، ریاست مجلس والا را یافت، سپس برای بار دوم مسند وزارت تجارت را اشغال کرد و به سال ۱۲۸۱ سفیر پاریس و عضو مجلس والا گردید و بار سوم به وزارت تجارت انتخاب و به سال ۱۲۸۴ به وزارت فرهنگ و وکالت وزارت خارجه نایل شد، سپس به عضویت کمیسیون شورای دولتی و اصلاحات مستشاری صدارت عظمی و وزارت عدلیه و وکالت ریاست شورای دولتی و مشاغل دیگر نصب شد و در صفر سال ۱۲۹۵ ریاست شورای دولتی یافت و در خلال این احوال مذاکرهٔ مصالحهٔ روس پیش آمد و به امر شاهانه به ادرنه رفت هنگام عودت بار چهارم به منصب عالی وزارت خارجه منصوب گشت و بعد با حفظ همین رتبه مسند صدارت عظمی را اشغال کرد و بعداً از این مقام منفصل شد.

وی بارها مناصب عالیهٔ گوناگون یافت و حائز درجات عالیه شد و به اخذ نشانهای تعظیم و احترام نایل گردید و به سال ۱۳۰۱ (قمری) درگذشت و در مقبرهٔ سلطان محمودخان ثانی دفن شد.

بعضی اشعار و منشآت از وی بجا مانده.

منابع

ویرایش