Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                

Declaración de independencia de Israel: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Recuperando 1 fontes e etiquetando 0 como mortas.) #IABot (v2.0.8.5
Recuperando 1 fontes e etiquetando 0 como mortas.) #IABot (v2.0.9.5
 
(Non se amosan 3 revisións feitas por 2 usuarios.)
Liña 7:
{{Cita|O Goberno da Súa Maxestade ve con bos ollos o establecemento en Palestina dun fogar nacional para os xudeus, e utilizará todos os seus esforzos en facilitar este obxectivo, quedando claro que nada do que se faga debe prexudicar os dereitos civís e relixiosos das comunidades non xudías existentes en Palestina, ou os dereitos e status político desfrutado polos xudeus en calquera outro país.<ref>[[M. E. Yapp|Yapp, M.E.]] (1987). ''The Making of the Modern Near East 1792–1923''. Harlow, England: Longman. p. 290. ISBN 0-582-49380-3.</ref>|}}
 
Trala [[Primeiraprimeira Guerraguerra Mundialmundial]], o [[Reino Unido]] recibiu o [[Mandato británico de Palestina|Mandato de Palestina]], como conquista ao [[Imperio Otomán]] durante a guerra. En [[1937]] a [[Comisión Peel]] suxeriu a [[Solución dos dous Estados|partición do Mandato]] nun Estado árabe e un xudeu, aínda que a proposta foi rexeitada polo goberno como impracticable e foi, en parte, a causa da [[Gran Revolta Árabe]] de [[1936]].
 
[[Ficheiro:UN Partition Plan For Palestine 1947.png|miniatura|esquerda|O plan de partición da ONU]]
 
En vista do incremento da violencia despois da [[Segundasegunda Guerraguerra Mundialmundial]] os británicos presentaron o tema ante a recentemente creada [[Organización das Nacións Unidas]]. O resultado foi o [[Plan das Nacións Unidas para a partición de Palestina|Resolución 181(II)]], un plan para partir Palestina en "dous estados independentes árabe e xudeu, cun réxime especial internacional para a cidade de [[Xerusalén]]". O Estado xudeu recibiría arredor do 56% do territorio do [[Mandato británico de Palestina|Mandato británico]], abarcando o 82% da poboación xudía, porén, sería privado de Xerusalén. O plan foi aceptado pola maioría da poboación xudía, pero rexeitado pola maioría da poboación árabe. O [[29 de novembro]] de [[1947]], a resolución para recomendar "ao Reino Unido, como potencia mandataria de Palestina, e todos os demais membros da ONU a adopción e implantación, en vista ao futuro goberno de Palestina, do Plan de Partición con Unión Económica" someteuse a votación na Asemblea Xeral das Nacións Unidas.<ref>{{Cita web |url=http://domino.un.org/unispal.nsf/0/7f0af2bd897689b785256c330061d253 |título=UNITED NATIONS General Assembly: A/RES/181(II): 29 November 1947: Resolution 181 (II): ''Future government of Palestine'': Retrieved 26 April 2012 |data-acceso=01 de xaneiro de 2017 |data-arquivo=24 de maio de 2012 |url-arquivo=https://web.archive.org/web/20120524094913/http://domino.un.org/unispal.nsf/0/7f0af2bd897689b785256c330061d253 |url-morta=yes }}</ref> O resultado foi 33 fronte a 13 a favor da resolución, con 10 abstencións.
{{Cita|''PARTE I:<br/> '''Constitución e goberno futuros de Palestina'''<br/> A. TERMINACIÓN DO MANDATO, PARTICIÓN E INDEPENDENCIA <br/> 3. Os Estados independentes árabe e xudeu e o Réxime Internacional Especial para a Cidade de Xerusalén,...empezarán a existir en Palestina dous meses despois da evacuación das forzas armadas da Potencia Mandataria, pero en ningún caso despois do 1 de outubro de 1948.|Resolución 181(II)<ref>{{Cita web |url=https://www.uclm.es/profesorado/affernandez/ARCHIVOS/JUEGOS_DE_ROL/palestina/resolucionessamableageneral/Asamblea%20General%20resoluci%C3%B3n%20181%20(II).pdf |título=Resolución 181(II) |data-acceso=01 de xaneiro de 2017 |data-arquivo=21 de febreiro de 2012 |url-arquivo=https://web.archive.org/web/20120221140616/http://www.uclm.es/profesorado/affernandez/ARCHIVOS/JUEGOS_DE_ROL/palestina/resolucionessamableageneral/Asamblea%20General%20resoluci%C3%B3n%20181%20(II).pdf |url-morta=yes }}</ref>}}
Os Estados árabes, todos opostos ao plan, propuxeron consultara a [[Corte Internacional de Xustiza]] sobre a competencia da Asemblea Xeral da ONU sobre a partición du país en contra dos desexos dos seus habitantes, pero a resolución foi rexeitada.
 
=== Redacción do texto ===
A primeira redacción do texto da declaración foi realizada por Zvi Berenson, o conselleiro legal do [[Histadrut]] e máis tarde xuíz do [[Tribunal Supremo de Israel]], baixo requirimento de [[Pinchas Rosen]]. Unha segunda versión revisada foi redactada por tres avogados, A. Beham, A. Hintzheimer e Z.E. Baker, e foi enmarcada por un comité formado por [[David Remez]], [[Pinchas Rosen]], [[Haim-Moshe Shapira]], [[Moshe Sharett]] e [[Aharon Zisling]].<ref name="Shelley" /> Un segundo comité, que incluíu a [[David Ben-Gurion]], [[Yehuda Leib Maimon]], Sharett e Zisling elaborou o texto final.<ref name="Harris">Harris, J. (1998) [http://jtr.lib.virginia.edu/the-israeli-declaration-of-independence-a-camel-is-a-horse-produced-by-a-committee/ The Israeli Declaration of Independence] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20160303223149/http://jtr.lib.virginia.edu/the-israeli-declaration-of-independence-a-camel-is-a-horse-produced-by-a-committee/ |date=03 de marzo de 2016 }} ''The Journal of the Society for Textual Reasoning'', Vol. 7</ref>
 
=== Votación do Minhelet HaAm ===
Liña 61:
=== Ligazóns externas ===
* [https://www.knesset.gov.il/docs/eng/megilat_eng.htm Proclamación de Independencia: Gaceta Oficial: Número 1; Tel Aviv, 5 Iyar 5708, 14.5.1948 Páxina 1]
* [http://www.footnote.com/viewer.php?image=4346731 Recoñecemento ''de facto'' polos EEUU do goberno de Israel] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20080416122344/http://www.footnote.com/viewer.php?image=4346731 |date=16 de abril de 2008 }}
 
{{Conflito árabe-israelí}}