Chinés tradicional
Os caracteres chineses tradicionais son un conxunto estándar dos caracteres empregados para escribir as linguas chinesas. En Taiwán, o conxunto de caracteres tradicionais está regulado polo Ministerio de Educación de Taiwán, estandarizado na forma estándar dos caracteres nacionais. Estas formas foron predominantes no chinés escrito até mediados do século XX,[2][3] cando varios países que usan caracteres chineses comezaron a estandarizar conxuntos simplificados de caracteres, a miúdo con caracteres que existían antes como variantes das formas predominantes.[4][5]
.svg)
Os caracteres simplificados, os codificados pola República Popular da China, son empregados principalmente na China continental, Malaisia e Singapur. O concepto "tradicional" como tal é un retrónimo aplicado a conxuntos de caracteres non simplificados a raíz do uso xeneralizado de caracteres simplificados. Os caracteres tradicionais úsanse habitualmente en Taiwán, Hong Kong e Macau, así como na maioría das comunidades da diáspora chinesa fóra do sueste de Asia.[6] En canto ás linguas non chinesas escritas con caracteres chineses, os kanji xaponeses inclúen moitos caracteres simplificados coñecidos como shinjitai, estandarizados despois da segunda guerra mundial, ás veces distintos dos seus homólogos en chinés simplificado. O hanja coreano, aínda usado ata certo punto en Corea do Sur, segue sendo practicamente idéntico aos caracteres tradicionais, con variacións entre as dúas formas en gran parte estilísticas.
Hai un extenso debate sobre os caracteres chineses tradicionais e simplificados dentro e entre as comunidades chinesas.[7][8] Debido a que as simplificacións son bastante sistemáticas, é posible converter caracteres codificados por ordenador entre os dous conxuntos, sendo o principal problema a fusión de caracteres tradicionais en representacións simplificadas únicas, o que crea ambigüidade ao converter caracteres simplificados en caracteres tradicionais. Moitos xornais en liña chineses permiten aos usuarios cambiar entre estes conxuntos de caracteres.[1]
Notas
editar- ↑ 1,0 1,1 Lin, Youshun 林友順 (xuño de 2009). "Dà mǎhuá shè yóuzǒu yú jiǎn fánzhī jiān" 大馬華社遊走於簡繁之間 [The Malaysian Chinese Community Wanders Between Simple and Traditional] (en chinés). Yazhou Zhoukan. Consultado o 30 de marzo de 2021.
- ↑ Wei, Bi (2014). "The Origin and Evolvement of Chinese Characters" (PDF). Gdańskie Studia Azji Wschodniej (en inglés) 5: 33–44. Consultado o 29 de setembro de 2023.
- ↑ Kornicki, P. F. (2011). "A Transnational Approach to East Asian Book History". En Chakravorty, Swapan; Gupta, Abhijit. New Word Order: Transnational Themes in Book History (en inglés). Worldview Publications. pp. 65–79. ISBN 978-81-920651-1-3.
- ↑ Pae, H. K. (2020). "Chinese, Japanese, and Korean Writing Systems: All East-Asian but Different Scripts". Script Effects as the Hidden Drive of the Mind, Cognition, and Culture. Literacy Studies (Perspectives from Cognitive Neurosciences, Linguistics, Psychology and Education), vol 21 (en inglés) 21. Cham: Springer. pp. 71–105. ISBN 978-3-030-55151-3. doi:10.1007/978-3-030-55152-0_5.
- ↑ Twine, Nanette (1991). Language and the Modern State: The Reform of Written Japanese (en inglés). Taylor and Francis. ISBN 978-0-415-00990-4.
- ↑ Yan, Pu; Yasseri, Taha (maio de 2016). "Two Diverging Roads: A Semantic Network Analysis of Chinese Social Connection ("Guanxi") on Twitter". Frontiers in Digital Humanities 4. arXiv:1605.05139. doi:10.3389/fdigh.2017.00011.
- ↑ O'Neill, Mark (8 de xuño de 2020). "China Should Restore Traditional Characters-Taiwan Scholar". EJ Insight (en inglés). Hong Kong Economic Journal. Consultado o 30 de marzo de 2021.
- ↑ Sui, Cindy (16 de xuño de 2011). "Taiwan Deletes Simplified Chinese from Official Sites". BBC News (en inglés). Consultado o 30 de marzo de 2021.