ruído

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués roydo, do latín rugītus.

• Pronuncia: /ruˈiðo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

ruído (sg: ruído; pl: ruídos)

1. Son que non parece musical nin da voz dun animal ─humanos incluídos─.
   • Exemplo: Non fagas tanto ruído ao mastigar!
     
     
2. Son confuso, forte e irregular.
   • Exemplo: O ruído, cando resulta prexudicial para a saúde, adoita denominarse “contaminación acústica”.
     
     
3. (Física) Conxunto de fenómenos vibratorios percibidos polo sistema auditivo humano que provocan unha sensación de rexeitamento nas persoas baixo unhas circunstancias concretas.
4. (Telecomunicacións) Perturbación dun proceso de comunicación.

Traducións

• Alemán: Lärm ^(de)
• Alto sorabo: hara ^(hsb)
• Árabe: جعجعة ^(ar), ضجيج ^(ar)
• Baixo sorabo: zogol ^(dsb)
• Bretón: trouz ^(br)
• Búlgaro: шум ^(bg), врява ^(bg)
• Castelán: ruido ^(es)
• Catalán: soroll ^(ca)
• Checo: hluk ^(cs), hřmot ^(cs)
• Chinés: 噪音 ^(zh)
• Danés: larm ^(da)
• Eslovaco: hluk ^(sk)
• Esloveno: hrup ^(sl)
• Esperanto: bruo ^(eo)
• Finés: melu ^(fi)
• Francés: bruit ^(fr)
• Grego: θόρυβος ^(el)
• Húngaro: zaj ^(hu)
• Inglés: noise ^(en)
• Italiano: rumore ^(it)
• Neerlandés: lawaai ^(nl)
• Noruegués: støy ^(no), larm ^(no)
• Occitano: bruch ^(oc)
• Plautdietsch: Jelud ^(pdt)
• Polaco: hałas ^(pl)
• Portugués: ruído ^(pt)
• Romanés: larmă ^(ro), vacarm ^(ro), zgomot ^(ro), gălăgie ^(ro)
• Ruso: шум ^(ru)
• Sueco: bråk ^(sv), väsen ^(sv), oväsen ^(sv), oljud ^(sv)
• Turco: gürültü ^(tr)
• Ucraíno: галас ^(uk)
• Valón: brut ^(wa)
• Vasco: hots ^(eu), zarata ^(eu)
• Wolof: coow ^(wo)
• Wymysorys: lerm ^(wym)

Véxase tamén

• Estrondo, facer ruído, meter ruído, murmurio, rumor.

Portugués

• Etimoloxía: do galego-portugués roydo, do latín rugītus.

Substantivo masculino

ruído (sg: ruído; pl: ruídos)

1. Ruído.