Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Saltar ao contido

Clotario II: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
poño modelo Biografía
 
(Non se amosan 35 revisións feitas por 20 usuarios.)
Liña 1: Liña 1:
{{Merovinxios}}
{{Biografía}}
[[Ficheiro:Clotaire II Lombards.jpg|miniatura|esquerda]]

'''Clotario II''' ([[584]]-[[629]], rei de [[Neustria]], [[París]] e finalmente dos [[francos]]. Fillo de [[Khilperico I]] e de [[Fredegunda]]. Pai de [[Dagoberto I]].
'''Clotario II''', nado en [[584]] e finado en [[629]], foi rei de [[Neustria]], [[París]] e finalmente dos [[francos]]. Fillo de [[Khilperico I]] e de [[Fredegunda]]. Pai de [[Dagoberto I]].


== Traxectoria ==
Proclamado rei de Neustria á morte do seu pai con só meses de idade. A rexencia lévaa a súa nai Fredegunda. Pronto comezou a ter problemas cos nobres que lle reprochaban a forma en que obtivera o poder.
Proclamado rei de Neustria á morte do seu pai con só meses de idade. A rexencia lévaa a súa nai Fredegunda. Pronto comezou a ter problemas cos nobres que lle reprochaban a forma en que obtivera o poder.


Non podendo gobernar só, chamou ao seu cuñado [[Gontrán I]], que xa controlaba a maioría do reino franco. Este fai promulgar no ano [[587]] mediante o [[tratado de Andelot]] numerosas reformas conducentes a simplificar a xestión do reino.
Non podendo gobernar só, chamou ao seu cuñado [[Gontrán I]], que xa controlaba a maioría do reino franco. Este fai promulgar no ano [[587]] mediante o [[tratado de Andelot]] numerosas reformas conducentes a simplificar a xestión do reino.


Gontrán fai tamén recoñecer, baixo o nome da [[lei sálica]], un costume segundo a cal o rei non necesitará dividir o reino entre os seus herdeiros. Debe designar un só e único sucesor. Se non o fai, terase en conta a primoxenitura masculina ou o parentesco próximo.
Gontrán fai tamén recoñecer, baixo o nome da [[lei sálica]], un costume segundo a cal o rei non necesitará dividir o reino entre os seus herdeiros. Debe designar un só e único sucesor. Se non o fai, terase en conta a [[primoxenitura]] masculina ou o parentesco próximo.


Gontrán morre no [[592]], deixando ao seu sobriño baixo a tutela dun consello formado por [[leudes]] e [[mordomo de palacio|Mordomos de Palacio]]. Fredegunda morre no [[597]], deixando ao seu fillo con enormes dificultades.
Gontrán morreu no [[592]], deixando ao seu sobriño baixo a tutela dun consello formado por [[leudes]] e [[mordomo de palacio|Mordomos de Palacio]]. Fredegunda morreu no [[597]], deixando ao seu fillo con enormes dificultades.


Gontrán deixara a maior parte das súas posesións ao seu outro sobriño, [[Khildeberto II]]. Á súa morte Clotario convértese no rei de todos os francos.
Gontrán deixara a maior parte das súas posesións ao seu outro sobriño, [[Khildeberto II]]. Á súa morte Clotario convértese no rei de todos os francos.


Un dos primeiros actos de Clotario foi de vinganza. Fai asasinar a [[Brunequilda]], nunha ofrenda póstuma á súa nai.
Un dos primeiros actos de Clotario foi de vinganza. Fai asasinar a [[Brunequilda]], nunha ofrenda póstuma á súa nai.


Desde o [[613]] ata a súa morte no [[629]], Clotario II goberna un país franco unificado, pacificado, pero con xordas loitas de influencia entre o poder central e os seus leudes, que non puidera eliminar, necesitando numerosos administradores para un reino tan grande. Neste momento é cando comeza o poderío dos mordomos de palacio, aos cales cede o mando dos exércitos e recoñece como hereditario o cargo de mordomo. Constituíndo unha ameaza para o trono.
Desde o [[613]] ata a súa morte no [[629]], Clotario II goberna un país franco unificado, pacificado, pero con xordas loitas de influencia entre o poder central e os seus leudes, que non puidera eliminar, necesitando numerosos administradores para un reino tan grande. Neste momento é cando comeza o poderío dos mordomos de palacio, aos cales cede o mando dos exércitos e recoñece como hereditario o cargo de mordomo. Constituíndo unha ameaza para o trono.
Liña 19: Liña 20:
Á súa morte, Clotario II deixa o xerme da decadencia merovinxia, aínda que o seu comezo estará atrasada pola acción do seu fillo, o último gran rei merovinxio, [[Dagoberto I]].
Á súa morte, Clotario II deixa o xerme da decadencia merovinxia, aínda que o seu comezo estará atrasada pola acción do seu fillo, o último gran rei merovinxio, [[Dagoberto I]].


== Véxase tamén ==
[[Categoría:Reis dos francos]]
{{Merovinxios}}
[[Categoría:Historia de Francia]]
{{commonscat|Chlothar II}}

{{Control de autoridades}}
'''Negriña'''


[[Categoría:Finados en 629]]
[[als:Chlothar II.]]
[[Categoría:Nados en 584]]
[[bs:Klotaire II]]
[[Categoría:Merovinxios]]
[[ca:Clotari II]]
[[de:Chlothar II.]]
[[en:Chlothar II]]
[[es:Clotario II]]
[[fa:کلوتار دوم]]
[[fi:Klotar II]]
[[fr:Clotaire II]]
[[got:𐌷𐌻𐍉𐍄𐌰𐍂𐍃 𐌱]]
[[hr:Klotaire II.]]
[[it:Clotario II]]
[[la:Chlotarius II]]
[[lb:Clotaire II.]]
[[nl:Chlotharius II]]
[[no:Klotar II]]
[[pl:Chlotar II]]
[[pt:Clotário II]]
[[ru:Хлотарь II]]
[[sr:Хлотар II]]
[[sv:Chlothar II]]

Revisión actual feita o 20 de abril de 2018 ás 14:23

Modelo:BiografíaClotario II

Editar o valor en Wikidata
Nome orixinal(la) Chlotarius
(la) Chlotacharius Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento584 (Gregoriano) Editar o valor en Wikidata
valor descoñecido Editar o valor en Wikidata
Morte18 de outubro de 629 Editar o valor en Wikidata (44/45 anos)
valor descoñecido Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturaAbadia de Saint-Germain-des-Prés (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Rei dos francos
Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónmonarca Editar o valor en Wikidata
Outro
TítuloRei dos francos (613–623)
Rei dos francos (613–629)
Rei dos francos (584–629) Editar o valor en Wikidata
FamiliaDinastía Merovinxia Editar o valor en Wikidata
CónxuxeHaldetrude
Bertrude
Sichilda Editar o valor en Wikidata
FillosEmma da Austrásia
 () Haldetrude
Meroveo
 () Haldetrude
Berta
 () Bertrude
Enimia
 ()
Dagoberto I
 () Bertrude
Cariberto II
 () Sichilda Editar o valor en Wikidata
PaisKhilperico I Editar o valor en Wikidata  e Fredegunda Editar o valor en Wikidata
IrmánsBasina, daughter of Chilperic I
Rigunda
Childesinda
Merovech of Soissons
Theudebert of Soissons
Clovis
Clodeberto
Sansão
Dagoberto
Teodorico Editar o valor en Wikidata
Sinatura Editar o valor en Wikidata

Descrito pola fonteGrande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Хлотарь II)
Allgemeine Deutsche Biographie
The Nuttall Encyclopædia >>>:Clotaire II. Editar o valor en Wikidata
WikiTree: Merovingian-16

Clotario II, nado en 584 e finado en 629, foi rei de Neustria, París e finalmente dos francos. Fillo de Khilperico I e de Fredegunda. Pai de Dagoberto I.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Proclamado rei de Neustria á morte do seu pai con só meses de idade. A rexencia lévaa a súa nai Fredegunda. Pronto comezou a ter problemas cos nobres que lle reprochaban a forma en que obtivera o poder.

Non podendo gobernar só, chamou ao seu cuñado Gontrán I, que xa controlaba a maioría do reino franco. Este fai promulgar no ano 587 mediante o tratado de Andelot numerosas reformas conducentes a simplificar a xestión do reino.

Gontrán fai tamén recoñecer, baixo o nome da lei sálica, un costume segundo a cal o rei non necesitará dividir o reino entre os seus herdeiros. Debe designar un só e único sucesor. Se non o fai, terase en conta a primoxenitura masculina ou o parentesco próximo.

Gontrán morreu no 592, deixando ao seu sobriño baixo a tutela dun consello formado por leudes e Mordomos de Palacio. Fredegunda morreu no 597, deixando ao seu fillo con enormes dificultades.

Gontrán deixara a maior parte das súas posesións ao seu outro sobriño, Khildeberto II. Á súa morte Clotario convértese no rei de todos os francos.

Un dos primeiros actos de Clotario foi de vinganza. Fai asasinar a Brunequilda, nunha ofrenda póstuma á súa nai.

Desde o 613 ata a súa morte no 629, Clotario II goberna un país franco unificado, pacificado, pero con xordas loitas de influencia entre o poder central e os seus leudes, que non puidera eliminar, necesitando numerosos administradores para un reino tan grande. Neste momento é cando comeza o poderío dos mordomos de palacio, aos cales cede o mando dos exércitos e recoñece como hereditario o cargo de mordomo. Constituíndo unha ameaza para o trono.

Á súa morte, Clotario II deixa o xerme da decadencia merovinxia, aínda que o seu comezo estará atrasada pola acción do seu fillo, o último gran rei merovinxio, Dagoberto I.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]