Clotario II: Diferenzas entre revisións
m bot Engadido: got:𐌷𐌻𐍉𐍄𐌰𐍂𐍃 𐌱 |
poño modelo Biografía |
||
(Non se amosan 35 revisións feitas por 20 usuarios.) | |||
Liña 1: | Liña 1: | ||
{{ |
{{Biografía}} |
||
[[Ficheiro:Clotaire II Lombards.jpg|miniatura|esquerda]] |
|||
'''Clotario II''' |
'''Clotario II''', nado en [[584]] e finado en [[629]], foi rei de [[Neustria]], [[París]] e finalmente dos [[francos]]. Fillo de [[Khilperico I]] e de [[Fredegunda]]. Pai de [[Dagoberto I]]. |
||
== Traxectoria == |
|||
Proclamado rei de Neustria á morte do seu pai con só meses de idade. A rexencia lévaa a súa nai Fredegunda. Pronto comezou a ter problemas cos nobres que lle reprochaban a forma en que obtivera o poder. |
Proclamado rei de Neustria á morte do seu pai con só meses de idade. A rexencia lévaa a súa nai Fredegunda. Pronto comezou a ter problemas cos nobres que lle reprochaban a forma en que obtivera o poder. |
||
Non podendo gobernar só, chamou ao seu cuñado [[Gontrán I]], que xa controlaba a maioría do reino franco. Este fai promulgar no ano [[587]] mediante o [[tratado de Andelot]] numerosas reformas conducentes a simplificar a xestión do reino. |
Non podendo gobernar só, chamou ao seu cuñado [[Gontrán I]], que xa controlaba a maioría do reino franco. Este fai promulgar no ano [[587]] mediante o [[tratado de Andelot]] numerosas reformas conducentes a simplificar a xestión do reino. |
||
Gontrán fai tamén recoñecer, baixo o nome da [[lei sálica]], un costume segundo a cal o rei non necesitará dividir o reino entre os seus herdeiros. Debe designar un só e único sucesor. Se non o fai, terase en conta a primoxenitura masculina ou o parentesco próximo. |
Gontrán fai tamén recoñecer, baixo o nome da [[lei sálica]], un costume segundo a cal o rei non necesitará dividir o reino entre os seus herdeiros. Debe designar un só e único sucesor. Se non o fai, terase en conta a [[primoxenitura]] masculina ou o parentesco próximo. |
||
Gontrán |
Gontrán morreu no [[592]], deixando ao seu sobriño baixo a tutela dun consello formado por [[leudes]] e [[mordomo de palacio|Mordomos de Palacio]]. Fredegunda morreu no [[597]], deixando ao seu fillo con enormes dificultades. |
||
Gontrán deixara a maior parte das súas posesións ao seu outro sobriño, [[Khildeberto II]]. Á súa morte Clotario convértese no rei de todos os francos. |
Gontrán deixara a maior parte das súas posesións ao seu outro sobriño, [[Khildeberto II]]. Á súa morte Clotario convértese no rei de todos os francos. |
||
Un dos primeiros actos de Clotario foi de vinganza. Fai asasinar a [[Brunequilda]], nunha ofrenda póstuma á súa nai. |
Un dos primeiros actos de Clotario foi de vinganza. Fai asasinar a [[Brunequilda]], nunha ofrenda póstuma á súa nai. |
||
Desde o [[613]] ata a súa morte no [[629]], Clotario II goberna un país franco unificado, pacificado, pero con xordas loitas de influencia entre o poder central e os seus leudes, que non puidera eliminar, necesitando numerosos administradores para un reino tan grande. Neste momento é cando comeza o poderío dos mordomos de palacio, aos cales cede o mando dos exércitos e recoñece como hereditario o cargo de mordomo. Constituíndo unha ameaza para o trono. |
Desde o [[613]] ata a súa morte no [[629]], Clotario II goberna un país franco unificado, pacificado, pero con xordas loitas de influencia entre o poder central e os seus leudes, que non puidera eliminar, necesitando numerosos administradores para un reino tan grande. Neste momento é cando comeza o poderío dos mordomos de palacio, aos cales cede o mando dos exércitos e recoñece como hereditario o cargo de mordomo. Constituíndo unha ameaza para o trono. |
||
Liña 19: | Liña 20: | ||
Á súa morte, Clotario II deixa o xerme da decadencia merovinxia, aínda que o seu comezo estará atrasada pola acción do seu fillo, o último gran rei merovinxio, [[Dagoberto I]]. |
Á súa morte, Clotario II deixa o xerme da decadencia merovinxia, aínda que o seu comezo estará atrasada pola acción do seu fillo, o último gran rei merovinxio, [[Dagoberto I]]. |
||
== Véxase tamén == |
|||
⚫ | |||
{{Merovinxios}} |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
{{Control de autoridades}} |
|||
'''Negriña''' |
|||
⚫ | |||
[[als:Chlothar II.]] |
|||
⚫ | |||
[[bs:Klotaire II]] |
|||
[[Categoría:Merovinxios]] |
|||
[[ca:Clotari II]] |
|||
[[de:Chlothar II.]] |
|||
⚫ | |||
[[es:Clotario II]] |
|||
[[fa:کلوتار دوم]] |
|||
[[fi:Klotar II]] |
|||
[[fr:Clotaire II]] |
|||
[[got:𐌷𐌻𐍉𐍄𐌰𐍂𐍃 𐌱]] |
|||
[[hr:Klotaire II.]] |
|||
[[it:Clotario II]] |
|||
[[la:Chlotarius II]] |
|||
[[lb:Clotaire II.]] |
|||
[[nl:Chlotharius II]] |
|||
[[no:Klotar II]] |
|||
[[pl:Chlotar II]] |
|||
[[pt:Clotário II]] |
|||
[[ru:Хлотарь II]] |
|||
[[sr:Хлотар II]] |
|||
[[sv:Chlothar II]] |
Revisión actual feita o 20 de abril de 2018 ás 14:23
Nome orixinal | (la) Chlotarius (la) Chlotacharius |
---|---|
Biografía | |
Nacemento | 584 (Gregoriano) valor descoñecido |
Morte | 18 de outubro de 629 (44/45 anos) valor descoñecido |
Lugar de sepultura | Abadia de Saint-Germain-des-Prés (pt) |
Rei dos francos | |
Actividade | |
Ocupación | monarca |
Outro | |
Título | Rei dos francos (613–623) Rei dos francos (613–629) Rei dos francos (584–629) |
Familia | Dinastía Merovinxia |
Cónxuxe | Haldetrude Bertrude Sichilda |
Fillos | Emma da Austrásia () Haldetrude Meroveo () Haldetrude Berta () Bertrude Enimia () Dagoberto I () Bertrude Cariberto II () Sichilda |
Pais | Khilperico I e Fredegunda |
Irmáns | Basina, daughter of Chilperic I Rigunda Childesinda Merovech of Soissons Theudebert of Soissons Clovis Clodeberto Sansão Dagoberto Teodorico |
Descrito pola fonte | Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Хлотарь II) Allgemeine Deutsche Biographie The Nuttall Encyclopædia >>>:Clotaire II. |
Clotario II, nado en 584 e finado en 629, foi rei de Neustria, París e finalmente dos francos. Fillo de Khilperico I e de Fredegunda. Pai de Dagoberto I.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Proclamado rei de Neustria á morte do seu pai con só meses de idade. A rexencia lévaa a súa nai Fredegunda. Pronto comezou a ter problemas cos nobres que lle reprochaban a forma en que obtivera o poder.
Non podendo gobernar só, chamou ao seu cuñado Gontrán I, que xa controlaba a maioría do reino franco. Este fai promulgar no ano 587 mediante o tratado de Andelot numerosas reformas conducentes a simplificar a xestión do reino.
Gontrán fai tamén recoñecer, baixo o nome da lei sálica, un costume segundo a cal o rei non necesitará dividir o reino entre os seus herdeiros. Debe designar un só e único sucesor. Se non o fai, terase en conta a primoxenitura masculina ou o parentesco próximo.
Gontrán morreu no 592, deixando ao seu sobriño baixo a tutela dun consello formado por leudes e Mordomos de Palacio. Fredegunda morreu no 597, deixando ao seu fillo con enormes dificultades.
Gontrán deixara a maior parte das súas posesións ao seu outro sobriño, Khildeberto II. Á súa morte Clotario convértese no rei de todos os francos.
Un dos primeiros actos de Clotario foi de vinganza. Fai asasinar a Brunequilda, nunha ofrenda póstuma á súa nai.
Desde o 613 ata a súa morte no 629, Clotario II goberna un país franco unificado, pacificado, pero con xordas loitas de influencia entre o poder central e os seus leudes, que non puidera eliminar, necesitando numerosos administradores para un reino tan grande. Neste momento é cando comeza o poderío dos mordomos de palacio, aos cales cede o mando dos exércitos e recoñece como hereditario o cargo de mordomo. Constituíndo unha ameaza para o trono.
Á súa morte, Clotario II deixa o xerme da decadencia merovinxia, aínda que o seu comezo estará atrasada pola acción do seu fillo, o último gran rei merovinxio, Dagoberto I.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Clotario II |