Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Saltar ao contido

Eduard Suess

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaEduard Suess

(1890) Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento20 de agosto de 1831 Editar o valor en Wikidata
Londres, Reino Unido Editar o valor en Wikidata
Morte26 de abril de 1914 Editar o valor en Wikidata (82 anos)
Viena, Austria Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturaMarz (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Member of the Landtag of Lower Austria (en) Traducir
Member of Abgeordnetenhaus (en) Traducir
Editar o valor en Wikidata
Datos persoais
EducaciónUniversidade Técnica de Viena Editar o valor en Wikidata
Actividade
Campo de traballoXeoloxía Editar o valor en Wikidata
Lugar de traballo Viena Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónpaleontólogo, profesor universitario, político, xeólogo Editar o valor en Wikidata
EmpregadorUniversidade de Viena Editar o valor en Wikidata
Partido políticoPartido Liberal Alemão (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Membro de
AlumnosRudolf Hoernes (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Familia
FillosFranz Eduard Suess Editar o valor en Wikidata
IrmánsFriedrich Sueß Editar o valor en Wikidata
Premios

Descrito pola fonteNordisk familjebok
Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Зюсс Эдуард)
Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron Editar o valor en Wikidata
WikiTree: Suess-119
Suess foi o o descubridor da existencia do bloque continental Gondwana.

Eduard Suess, nado en Londres, Reino Unido, o 20 de agosto de 1831 e finado Viena, Imperio Austrohúngaro, o 26 de abril de 1914, foi un xeólogo austríaco experto na xeografía dos Alpes.

É o responsábel do descubrimento de dúas signifidas características xeográficas xa perdidas, o supercontinente Gondwana (proposto en 1861) e o Océano Tetis (proposto en 1901).

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Nado en Londres, Inglaterra, era o fillo máis vello de Adolph Suess, un comerciante luterano de Saxonia[1] e Eleonore Zdekauer. Aos tres anos a súa familia mudouse a Praga, e despois, cando Suess tiña 14 anos, a Viena. Interesado desde mozo na xeoloxía, publicou o seu primeiro traballo aos 19 anos sobre a xeoloxía de Karlsbad (hoxe Karlovy Vary, na República Checa).

En 1855 casou con Hermine Strauss, a filla dun prominente médico de Praga. No seu matrimonio tivo cinco fillos e unha filla.[1]

Die Enststehung der Alpen

[editar | editar a fonte]

Suess tiña 44 anos cando publicou Die Enststehung der Alpen, en 1875. Dito libro só tiña 168 páxinas e ningunha ilustración. Baseásabase principalmente nas observacións que fixera en Bohemia (actual República Checa) e nos Alpes orientais. Os xeológos contemporanéos recoñeceron o seu valor e o libro efectivamente revolucionou o estudo da tectónica. Con Die Enststehung der Alpen Suess mostra que a estratigrafía e a xeoloxía estrutural poden empregarse para estudar a oroxénese. No libro tamén queda claro que as oroxenias son fenómenos que deben eternderse a unha escala global. O historiador da ciencia A. M. Celâl Şengör sinala que Suess resalta pola súa orixinalidade e gran capacidade de síntese no libro.[2]

No libro rexeita a tese da elevación vertical das cordilleiras como resultado da elevación de "núcleos cristalinos". Respecto aos Alpes, Suess enfatiza a importancia dos movementos horizontais sobre os veriticais. Tamén se constata que as cordilleiras son asimétricas e a súa verxencia varía. En Die Enststehung der Alpen Suess postula que as cordilleiras fórmanse inicialmente pola aparición dunha falla ou pregamento perpendiculares á dirección da presión lateral terminando no cabalgamento dun lado sobre o outro, do que resulta unha asimetría.[2]

En Die Enststehung der Alpen Suess mostra unha postura crítica sobre o uso de episodios de oroxénese como base para subdividir a historia xeolóxica en eras. En troques, suxire que as transgresións e regresións mariñas poden servir mellor para tal propósito.[2]

Das Antlitz der Erde

[editar | editar a fonte]

Entre 1883 e 1909 Suess publicou os catro tomos da súa magna obra Das Antlitz der Erde (A Face da Terra). Nela postula que as oroxenias débense á contracción da Terra. A contracción non é uniforme, segundo Suess, así que as zonas que máis se contraen afundiron cara ao interior formado as enormes depresións que hoxe ocupan os océanos. Ao diminuír a zona da superficie terrestre xeraríanse movementos tanxenciais que, segundo Suess, explicarían a compresión reflectida nas oroxenias. Así e todo, no último tomo de Das Antlitz der Erde Suess recoñece que unha contracción do planeta non é suficiente para explicar a compresión vista nalgúns oróxenos.[3]

Principais obras

[editar | editar a fonte]
E. Suess circa 1890.
  • Boehmische Graptolithen (Os graptólitos de Bohemia) (1852)
  • Über die Brachiopoden der Kössener Schichten (1854)
  • Der Boden der Stadt Wien (1862)
  • Ueber den Loess (1866)
  • Die Entstehung der Alpen (O nacemento dos Alpes) (1875)
  • Das Antlitz der Erde (A face da Terra) (1885–1909)
  • Die Zukunft des Silbers (1892)
  • Erinnerungen (1916)

Recoñecementos

[editar | editar a fonte]

Suess está considerado un dos primeiros expertos en ecoloxía.

Publicou de 1885 a 1901 unha síntese comprensiva das súas ideas co nome de Das Antlitz der Erde, obra que se converteu nun influente libro de texto durante varios anos.

Nos seus traballos Suess introduciu tamén o concepto de biosfera,[4] que logo foi estendido por Vladimir Vernadskii en 1926.

Foi galardoado coa Medalla Copley da Royal Society en 1903.

O cráter lunar Suess,[5] así como un cráter de impacto en Marte foron nomeados na súa honra.

  1. 1,0 1,1 Kemp, J. F. (1914). "Science: Edward Suess". The Nation (en inglés) (Nova York: New York Evening Post) 98 (2553): 671. Consultado o 05-08-2016. 
  2. 2,0 2,1 2,2 Şengör, A. M. Celâl (1982). "Classical theories of orogenesis". En Miyashiro, Akiho; Aki, Keiiti; Şengör, A. M. Celâl. Orogeny. John Wiley & Sons. pp. 9-13. ISBN 0471103764. 
  3. Şengör, A. M. Celâl (1982). "Classical theories of orogenesis". En Miyashiro, Akiho; Aki, Keiiti; Şengör, A. M. Celâl. Orogeny. John Wiley & Sons. pp. 17-18. ISBN 0471103764. 
  4. Suess, Eduard (1875) Die Entstehung der Alpen. Viena: Wilhelm Braumüller. Páx. 159.
  5. Andersson, L. E.; Whitaker, E. A. (1982). NASA Catalogue of Lunar Nomenclature. NASA RP-1097. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]