Orlando Ramón Agosti
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 22 de agosto de 1924 San Andrés de Giles, Arxentina (pt) |
Morte | 6 de outubro de 1997 (73 anos) Buenos Aires, Arxentina |
Causa da morte | cancro |
Lugar de sepultura | Cemiterio Jardín de Paz de Pilar |
Comandante en xefe | |
24 de marzo de 1976 – 25 de xaneiro de 1979 – Omar Graffigna (en) → | |
Jefe del Estado Mayor General de la Fuerza Aérea (en) | |
1975 – 1979 | |
Datos persoais | |
Educación | Military Aviation School (en) |
Actividade | |
Ocupación | político, oficial |
Período de actividade | 1944 - |
Carreira militar | |
Rama militar | Forza Aérea Arxentina |
Rango militar | Xeneral |
Conflito | Guerra sucia en Arxentina |
Outro | |
Condenado por | Crime de lesa humanidade |
Premios | |
Orlando Ramón Agosti, nado en San Andrés de Giles (provincia de Buenos Aires) en 1924 e finado en Buenos Aires o 7 de outubro de 1997, foi un militar arxentino, membro do Proceso de Reorganización Nacional que gobernou de facto o seu país entre 1976 e 1983 tralo golpe de estado que derrocou á presidenta María Estela Martínez de Perón.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Agosti ingresou en 1947 como alférez da Escola Militar de Aviación. En 1951 tomou parte na frustrada intentona que liderou Benjamín Menéndez contra Juan Domingo Perón; entre esta e a Revolución Libertadora estivo exiliado en Montevideo. A súa carreira militar levouno, co grao de brigadier, á representación diplomática en Estados Unidos e logo na Junta Interamericana de Defensa cara a 1972.
En 1975 recibiu de mans da presidenta o nomeamento de comandante xeneral da Forza Aérea Arxentina. Só tres meses máis tarde, xunto ao tenente xeneral Jorge Rafael Videla polo Exército Arxentino e o almirante Emilio Eduardo Massera pola Armada Arxentina deron o golpe. Escurecido polos seus compañeiros na Xunta, foi o menos implicado nas accións de goberno, e en especial na represión ilegal. En 1979 o brigadier Omar Graffigna substituíuno á fronte da Forza Aérea.
Xulgado trala restauración da democracia, Agosti foi declarado culpable en oito casos de tortura e roubo, e sentenciado a catro anos e seis meses de prisión e destituído do seu cargo. A Corte Suprema de Xustiza, nun fallo polémico, reduciu a pena a tres anos e nove meses de prisión; entrou nela o 24 de outubro de 1984 e cumpriu a súa pena no penal de Magdalena. Procesado aínda polo delito de rebelión, non sería liberado ata maio de 1989. En 1993 solicitou xudicialmente a restitución do seu grao militar, petición que a xustiza lle denegou.
É o único militar que participou na represión ilegal que cumpriu integramente a pena imposta no Xuízo ás Xuntas por esa causa.