Lucjusz Anneusz Seneka (ok. 4 roku p.n.e. – 65 roku n.e.), nazywany Młodszym dla odróżnienia od o... more Lucjusz Anneusz Seneka (ok. 4 roku p.n.e. – 65 roku n.e.), nazywany Młodszym dla odróżnienia od ojca, autora dzieł retorycznych i historycznych, był cenionym mówcą, zręcznym politykiem i płodnym pisarzem. Jego biografię można uznać za typową dla przedstawicieli rzymskiej elity w okresie wczesnego cesarstwa. Dramatyczne zmiany fortuny, które go dotykały, wiązały się z wrogością lub łaskami panujących[...
The book examines, both from historical as well as literary stance, the oeuvre of the Latin poet ... more The book examines, both from historical as well as literary stance, the oeuvre of the Latin poet — Decimus Junius Juvenalis (60—130 c.e.), who authored a collection of 16 satires commonly divided into 5 books. In the preliminary chapters the study focuses on the issues of the development of the literary genre at hand, gives a comparative picture of Lucilius’, Horace’s and Persius’ writings, brings to mind the tradition of the Satires’ text and deals with reconstruction of author’s biography. Later in the book the literary text’s persona is analysed and a synopsis of motifs and stories provided. In particular, special attention is called to such themes as eating habits, sexual behaviours, scenes of daily life in Rome smacking of xenophobia. Further in the study, the text treats of the issues constituting differentia specifica of Juvenalis’ work. His poetry is found to be highly rhetorical, declamatory — a platform for the angry speaker to voice his emotional monologue by dint of rhet...
Tekst łaciński oparliśmy zasadniczo na edycji Atze J. Keulena: L. Annaeus Seneca: ‘Troades’. Intr... more Tekst łaciński oparliśmy zasadniczo na edycji Atze J. Keulena: L. Annaeus Seneca: ‘Troades’. Introduction, Text and Commentary. Leiden–Boston–Köln 2001 (wzorowanej na edycji: O. Zwierlein: L. Annaei Senecae Tragoediae. Oxford 1986, corrected reprint 1993), wykorzystując jego komentarz, poszerzając go i dodając własne uwagi w miejscach, które, według naszego przekonania, tego wymagały. Przyjęliśmy wprowadzony przez Keulena porządek wersów w miejscach, które wzbudzały wątpliwości różnych wydawców i komentatorów. Numerując każdy kolejny piąty wers, oznaczyliśmy ponadto, jak Keulen, wersy, które z uzasadnionych powodów zostały przeszeregowane w stosunku do tradycji rękopiśmiennej, będącej podstawą wydań, a także wersy poprzedzające te miejsca lub następujące po nich, aby zachować przejrzystość numeracji. W nawiasach okrągłych, jak u Keulena, znajdują się zdania o charakterze parentezy. Pozostawiliśmy również nawias kwadratowy w wersach 1143–1144; partia ta, o charakterze sentencjonalneg...
The text is an analysis of the story of Dido as shown in Virgil’s Aeneid. The author presents pre... more The text is an analysis of the story of Dido as shown in Virgil’s Aeneid. The author presents pre-Virgiliansources of the history of the Phoenician queen, recounts the three principal versions of Dido’s biography andsets the Virgil’s narration against the opinions of ancient commentators (Servius, Macrobius) and other Romanwriters reminiscing about Dido’s ill-fated past. All the testimonies bring out the uncontestable claim that it wasVirgil who first wrote about the tragic love entanglement between Aeneas and Dido, a story which rapidly gainedpopularity upon the publication of the Aeneid. The article discusses Virgil’s subversive understanding ofgender and the conventional traits of national character (Roman and barbaric, as typified in Roman literature)
The present article gives an overview of studies concerning the subject of introductions to Latin... more The present article gives an overview of studies concerning the subject of introductions to Latin scientific texts. It also discusses the specifics of the Ancient concept of “scientific literature” and “specialist texts,” and particularly the fact of adhering by such pieces of writing to the rules of rhetoric. The principles of rhetoric invention corresponding to introductions are juxtaposed with theoretical works by Cicero and Quintilian. The article presents a classification of introductions, indicates examples of the oratorical strategies implemented therein, to conclude with a brief analysis of a proem to Saturnalia by Macrobius, which constitutes a proof of topicality and development of the convention that gave rise to introductions to Ancient scientific works
Autor zajmuje się badaniem przejawów rzymskiego antysemityzmu. Śliedzi uprzedzenia wobec ludności... more Autor zajmuje się badaniem przejawów rzymskiego antysemityzmu. Śliedzi uprzedzenia wobec ludności żydowskiej w dziełach literackich od okresu republiki (Cyceron) przez epokę augustowską (Horacy), aż po dojrzałe cesarstwo (Juwenalis, Tacyt). Analiza tekstów dowodzi, że niechęć do Żydów w różnych epokach historii Rzymu miała cechy wspólne i różniła się od innych przejawów rzymskiej ksenofobii użyciem argumentacji religijnej. Skutkami uprzedzeń były pogromy Żydów, zwłaszcza we wschodniej części imperium
The text presents Horace’s outlook on Roman wine culture. It deals with passages referring to win... more The text presents Horace’s outlook on Roman wine culture. It deals with passages referring to wine and pays specific attention to wine as pharmakon. Horace praises moderation in wine drinking as a sign of refinement obtained in his social milieu. He denounces excess as contrary to the norms of the “civilised world.” Wine brands in the texts are used as props in social interplay: inviting Maecenas to dine with him, Horace offers cheap wine to demonstrate his independence from the wealthy sponsor
Tekst łaciński oparliśmy zasadniczo na edycji Atze J. Keulena: L. Annaeus Seneca: ‘Troades’. Intr... more Tekst łaciński oparliśmy zasadniczo na edycji Atze J. Keulena: L. Annaeus Seneca: ‘Troades’. Introduction, Text and Commentary. Leiden–Boston–Köln 2001 (wzorowanej na edycji: O. Zwierlein: L. Annaei Senecae Tragoediae. Oxford 1986, corrected reprint 1993), wykorzystując jego komentarz, poszerzając go i dodając własne uwagi w miejscach, które, według naszego przekonania, tego wymagały. Przyjęliśmy wprowadzony przez Keulena porządek wersów w miejscach, które wzbudzały wątpliwości różnych wydawców i komentatorów. Numerując każdy kolejny piąty wers, oznaczyliśmy ponadto, jak Keulen, wersy, które z uzasadnionych powodów zostały przeszeregowane w stosunku do tradycji rękopiśmiennej, będącej podstawą wydań, a także wersy poprzedzające te miejsca lub następujące po nich, aby zachować przejrzystość numeracji. W nawiasach okrągłych, jak u Keulena, znajdują się zdania o charakterze parentezy. Pozostawiliśmy również nawias kwadratowy w wersach 1143–1144; partia ta, o charakterze sentencjonalneg...
The text is an analysis of the story of Dido as shown in Virgil’s Aeneid. The author presents pre... more The text is an analysis of the story of Dido as shown in Virgil’s Aeneid. The author presents pre-Virgiliansources of the history of the Phoenician queen, recounts the three principal versions of Dido’s biography andsets the Virgil’s narration against the opinions of ancient commentators (Servius, Macrobius) and other Romanwriters reminiscing about Dido’s ill-fated past. All the testimonies bring out the uncontestable claim that it wasVirgil who first wrote about the tragic love entanglement between Aeneas and Dido, a story which rapidly gainedpopularity upon the publication of the Aeneid. The article discusses Virgil’s subversive understanding ofgender and the conventional traits of national character (Roman and barbaric, as typified in Roman literature)
Lucjusz Anneusz Seneka (ok. 4 roku p.n.e. – 65 roku n.e.), nazywany Młodszym dla odróżnienia od o... more Lucjusz Anneusz Seneka (ok. 4 roku p.n.e. – 65 roku n.e.), nazywany Młodszym dla odróżnienia od ojca, autora dzieł retorycznych i historycznych, był cenionym mówcą, zręcznym politykiem i płodnym pisarzem. Jego biografię można uznać za typową dla przedstawicieli rzymskiej elity w okresie wczesnego cesarstwa. Dramatyczne zmiany fortuny, które go dotykały, wiązały się z wrogością lub łaskami panujących[...
The book examines, both from historical as well as literary stance, the oeuvre of the Latin poet ... more The book examines, both from historical as well as literary stance, the oeuvre of the Latin poet — Decimus Junius Juvenalis (60—130 c.e.), who authored a collection of 16 satires commonly divided into 5 books. In the preliminary chapters the study focuses on the issues of the development of the literary genre at hand, gives a comparative picture of Lucilius’, Horace’s and Persius’ writings, brings to mind the tradition of the Satires’ text and deals with reconstruction of author’s biography. Later in the book the literary text’s persona is analysed and a synopsis of motifs and stories provided. In particular, special attention is called to such themes as eating habits, sexual behaviours, scenes of daily life in Rome smacking of xenophobia. Further in the study, the text treats of the issues constituting differentia specifica of Juvenalis’ work. His poetry is found to be highly rhetorical, declamatory — a platform for the angry speaker to voice his emotional monologue by dint of rhet...
Tekst łaciński oparliśmy zasadniczo na edycji Atze J. Keulena: L. Annaeus Seneca: ‘Troades’. Intr... more Tekst łaciński oparliśmy zasadniczo na edycji Atze J. Keulena: L. Annaeus Seneca: ‘Troades’. Introduction, Text and Commentary. Leiden–Boston–Köln 2001 (wzorowanej na edycji: O. Zwierlein: L. Annaei Senecae Tragoediae. Oxford 1986, corrected reprint 1993), wykorzystując jego komentarz, poszerzając go i dodając własne uwagi w miejscach, które, według naszego przekonania, tego wymagały. Przyjęliśmy wprowadzony przez Keulena porządek wersów w miejscach, które wzbudzały wątpliwości różnych wydawców i komentatorów. Numerując każdy kolejny piąty wers, oznaczyliśmy ponadto, jak Keulen, wersy, które z uzasadnionych powodów zostały przeszeregowane w stosunku do tradycji rękopiśmiennej, będącej podstawą wydań, a także wersy poprzedzające te miejsca lub następujące po nich, aby zachować przejrzystość numeracji. W nawiasach okrągłych, jak u Keulena, znajdują się zdania o charakterze parentezy. Pozostawiliśmy również nawias kwadratowy w wersach 1143–1144; partia ta, o charakterze sentencjonalneg...
The text is an analysis of the story of Dido as shown in Virgil’s Aeneid. The author presents pre... more The text is an analysis of the story of Dido as shown in Virgil’s Aeneid. The author presents pre-Virgiliansources of the history of the Phoenician queen, recounts the three principal versions of Dido’s biography andsets the Virgil’s narration against the opinions of ancient commentators (Servius, Macrobius) and other Romanwriters reminiscing about Dido’s ill-fated past. All the testimonies bring out the uncontestable claim that it wasVirgil who first wrote about the tragic love entanglement between Aeneas and Dido, a story which rapidly gainedpopularity upon the publication of the Aeneid. The article discusses Virgil’s subversive understanding ofgender and the conventional traits of national character (Roman and barbaric, as typified in Roman literature)
The present article gives an overview of studies concerning the subject of introductions to Latin... more The present article gives an overview of studies concerning the subject of introductions to Latin scientific texts. It also discusses the specifics of the Ancient concept of “scientific literature” and “specialist texts,” and particularly the fact of adhering by such pieces of writing to the rules of rhetoric. The principles of rhetoric invention corresponding to introductions are juxtaposed with theoretical works by Cicero and Quintilian. The article presents a classification of introductions, indicates examples of the oratorical strategies implemented therein, to conclude with a brief analysis of a proem to Saturnalia by Macrobius, which constitutes a proof of topicality and development of the convention that gave rise to introductions to Ancient scientific works
Autor zajmuje się badaniem przejawów rzymskiego antysemityzmu. Śliedzi uprzedzenia wobec ludności... more Autor zajmuje się badaniem przejawów rzymskiego antysemityzmu. Śliedzi uprzedzenia wobec ludności żydowskiej w dziełach literackich od okresu republiki (Cyceron) przez epokę augustowską (Horacy), aż po dojrzałe cesarstwo (Juwenalis, Tacyt). Analiza tekstów dowodzi, że niechęć do Żydów w różnych epokach historii Rzymu miała cechy wspólne i różniła się od innych przejawów rzymskiej ksenofobii użyciem argumentacji religijnej. Skutkami uprzedzeń były pogromy Żydów, zwłaszcza we wschodniej części imperium
The text presents Horace’s outlook on Roman wine culture. It deals with passages referring to win... more The text presents Horace’s outlook on Roman wine culture. It deals with passages referring to wine and pays specific attention to wine as pharmakon. Horace praises moderation in wine drinking as a sign of refinement obtained in his social milieu. He denounces excess as contrary to the norms of the “civilised world.” Wine brands in the texts are used as props in social interplay: inviting Maecenas to dine with him, Horace offers cheap wine to demonstrate his independence from the wealthy sponsor
Tekst łaciński oparliśmy zasadniczo na edycji Atze J. Keulena: L. Annaeus Seneca: ‘Troades’. Intr... more Tekst łaciński oparliśmy zasadniczo na edycji Atze J. Keulena: L. Annaeus Seneca: ‘Troades’. Introduction, Text and Commentary. Leiden–Boston–Köln 2001 (wzorowanej na edycji: O. Zwierlein: L. Annaei Senecae Tragoediae. Oxford 1986, corrected reprint 1993), wykorzystując jego komentarz, poszerzając go i dodając własne uwagi w miejscach, które, według naszego przekonania, tego wymagały. Przyjęliśmy wprowadzony przez Keulena porządek wersów w miejscach, które wzbudzały wątpliwości różnych wydawców i komentatorów. Numerując każdy kolejny piąty wers, oznaczyliśmy ponadto, jak Keulen, wersy, które z uzasadnionych powodów zostały przeszeregowane w stosunku do tradycji rękopiśmiennej, będącej podstawą wydań, a także wersy poprzedzające te miejsca lub następujące po nich, aby zachować przejrzystość numeracji. W nawiasach okrągłych, jak u Keulena, znajdują się zdania o charakterze parentezy. Pozostawiliśmy również nawias kwadratowy w wersach 1143–1144; partia ta, o charakterze sentencjonalneg...
The text is an analysis of the story of Dido as shown in Virgil’s Aeneid. The author presents pre... more The text is an analysis of the story of Dido as shown in Virgil’s Aeneid. The author presents pre-Virgiliansources of the history of the Phoenician queen, recounts the three principal versions of Dido’s biography andsets the Virgil’s narration against the opinions of ancient commentators (Servius, Macrobius) and other Romanwriters reminiscing about Dido’s ill-fated past. All the testimonies bring out the uncontestable claim that it wasVirgil who first wrote about the tragic love entanglement between Aeneas and Dido, a story which rapidly gainedpopularity upon the publication of the Aeneid. The article discusses Virgil’s subversive understanding ofgender and the conventional traits of national character (Roman and barbaric, as typified in Roman literature)
Uploads
Papers by Tomasz Sapota