შოთა ნიშნიანიძე
შოთა ნიშნიანიძე (ოფიციალურად მამაგეიშვილი;[კომ. 1] დ. 18 მარტი, 1929, თბილისი — გ. 23 ივლისი, 1999,[2] იქვე) — ქართველი პოეტი.
| შოთა ნიშნიანიძე | |
|---|---|
| დაბადების თარიღი | 18 მარტი, 1929 |
| დაბადების ადგილი | თბილისი, საქართველოს სსრ, სსრკ |
| გარდაცვალების თარიღი | 1999[1] |
| გარდაცვალების ადგილი | თბილისი |
| დასაფლავებულია | დიდუბის პანთეონი |
| საქმიანობა | მწერალი და პოეტი |
| ენა | ქართული ენა |
| მოქალაქეობა |
 სსრკ საქართველო |
| ალმა-მატერი | თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი |
| ჟანრი | narrative poetry |
| ჯილდოები | სსრკ-ის სახელმწიფო პრემია, საპატიო ნიშნის ორდენი, რუსთაველის პრემია, გალაკტიონ ტაბიძის სახელობის პრემია და შრომის წითელი დროშის ორდენი |
ბიოგრაფია
რედაქტირებასწავლობდა ვაჟთა 37-ე სკოლაში. ფიზიკურად მეტად ძლიერი იყო და სპორტისკენაც ჰქონდა მიდრეკილება. განათლების სამინისტროს ფეხბურთის გუნდში თამაშობდა ცენტრალურ მცველად. ერთ-ერთი ვარჯიშის დროს მხარი დაიზიანა და საერთოდ ჩამოშორდა სპორტს.
მეთერთმეტე კლასში უკვე საკმაოდ ჰქონდა დაგროვილი პატარ-პატარა ლირიკული ლექსები. იმ დროისათვის შოთას დედობილთან ცხოვრობდა მისი მოსკოველი ბიძაშვილი. მან იოსებ ნონეშვილთან წაიყვანა. იოსებს რამდენიმე ლექსი მოსწონებია და „ახალგაზრდა კომუნისტში“ გამოუქვეყნებია.
1947 წელს დაამთავრა სკოლა და იმავე წელს ჩაირიცხა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფილოლოგიის ფაკულტეტზე. მაგრამ მალევე გაირიცხა პირველი სემესტრის დამთავრებამდე ლექციების გაცდენის გამო. შემდეგ, მეორედ ჩაირიცხა უნივერსიტეტში ფილოლოგიის ფაკულტეტზე. უნივერსიტეტი დაამთავრა 1954 წელს. 1958 წელს მწერალთა კავშირმა გორკის ინსტიტუტთან არსებულ უმაღლეს ლიტერატურის კურსებზე მიავლინა.
1964 წელს დროებით დაიწყო მუშაობა გამომცემლობა „მერანის“ ქართული მხატვრული ლიტერატურის რედაქციის გამგედ. 1974 წელს მუშაობა დაიწყო მწერალთა კავშირის მთავარ ლიტერატურულ კონსულტანტად.
1958-60 წლებში სწავლობდა მოსკოვის მაქსიმ გორკის სახელობის ლიტერატურის ინსტიტუტის უმაღლეს ლიტერატურულ კურსებზე. 1968–1974 წლებში იყო გამომცემლობა „მერანის“ ქართული მხატვრული ლიტერატურის რედაქციის გამგე; 1974–1977 წლებში — მწერალთა კავშირის კონსულტანტი, 1976–1982 წლებში — ალმანახ „საუნჯის“ მთავარი რედაქტორი, 1981–1984 წლებში-საქართველოს მწერალთა კავშირის მდივანი, 1984–1986 წლებში ამ კავშირის თავმჯდომარე. სიცოცხლის ბოლო წლებში რედაქტორობდა ჟურნალ "საუნჯეს".
მას დაწერილი აქვს ბელეტრისტული ოცი პოემა, რომელიც არ გამოქვეყნებულა. შოთა ნიშნიანიძის პირველი პოეტური კრებული „მე და შენ“ გამოვიდა 1956 წელს. ამ დროიდან მოყოლებული პოეტმა არაერთი წიგნი გამოსცა, რომელთაც მკითხველთა ფართო საზოგადოების დიდი სიყვარული და პატივისცემა მოიპოვეს. ნაყოფიერი ლიტერატურული და საზოგადოებრივი მოღვაწეობისთვის იგი დაჯილდოებული იყო სხვადასხვა ორდენებითა და მედლებით. 1975 წელს გახდა შოთა რუსთაველის, ხოლო 1977 წელს გალაკტიონ ტაბიძის პრემიების ლაურეატი.
შოთა ნიშნიანიძე გარდაიცვალა 1999 წელს. დაკრძალულია მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა დიდუბის პანთეონში. თბილისში არსებობს მისი სახელობის ქუჩა.
შენიშვნები
რედაქტირება- ↑ 9 წლის ასაკში დეიდამ იშვილა, რომელიც მამაგეიშვილზე იყო გათხოვილი და ოფიციალურად მამაგეიშვილის გვარს ატარებდა
რესურსები ინტერნეტში
რედაქტირებასქოლიო
რედაქტირება- ↑ MAK
- ↑ გაზ. „საქართველოს რესპუბლიკა“, 1999, №197-198. – გვ. 1.