-ijîn

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /ɪˈʒiːn/
• Kîtekirin: ·i·jîn

Paşlêker

-ijîn

1. Paşgirekê ye ku ji navdêr û rengdêran lêkerên negerguhêz çêdike, forma negerrguhêz a -aştin, -iştin:
   kel > kelijîn
   nerm > nermijîn
   tam > tamijîn
   teng > tengijîn
   hilm > hilmijîn
   bêhn > bêhnijîn
   fir > firijîn

Bikaranîn

• Ji lêkerên ji vê paşgirê navderên paşvesazî ên jê-lêkerî (deverbal) jî çêdibin, wek kelij, hilmij, gurmij...
• Forma gerguhêz bi pirranî -ijandin e.

Herwiha

• -ij
• -mij
• -mijîn

Bide ber

• -ijandin

Etîmolojî

Paşvesazî ber modela -aştin, -iştin (herdu dema niha -êj-) ku di lêkerên gerrguhêz de hene û -ij jî dibe negerrguhêz. Bide ber -is, -iz (wek bi teyisîn, teqizîn, çilmisîn, melisîn...) ber modela -astin (dema niha -êz-, -ês-) û -îstin (dema niha -îz-, -îs), soranî -ر‎ (-ir) (paşgireke ku ramana negerrguhêziyê dide, wek witira = hat gotin, bêjiya) ber modela -artin (dema niha -êr-), -in (wek bi meyinîn, zeyinîn, di devokinan da peyda dibe) ber modela -andin. Têkildarî paşgira rengderan -în jî. Guhertoya bi /m/ (wek bi kelmijîn, gurmijîn, çilmisîn) ji çi ye ne peyda ye, nê bi gengazî tenê zêdehiyeke konsonantê ye.