êm

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /eːm/
• Kîtekirin: êm

Navdêr 1

Kesek masiyê bi şokê ve dike da ku bibe êm ku masiyên mezintir pê bigire.

êm nêr

1. Xwarina ku didin heywanan.

Herwiha

• yêm

Hevmane

• alîk
• alif

Bide ber

• em

Têkildar

• afir

Etîmolojî

Ji tirkî yem (“alif”) ji yemek (“xwarin”).

Werger

• Almanî: Viehfutter → de, Futter → de nt, Instrument → de nt
• Bulgarî: фураж → bg (furaž)
• Çekî: krmivo → cs nt
• Çînî: 飼料 → zh, 饲料 → zh
• Danmarkî: foder → da
• Erebî: علف‎ → ar
• Ermenî: կեր → hy (ker)
• Estonî: sööt → et
• Farisî: علف‎ → fa, علوفه‎ → fa, خوراک احشام‎ → fa
• Fînî: rehu → fi
• Fransî: fourrage → fr n
• Holendî: veevoeder → nl nt, veevoer → nl, kanonnenvoer → nl
• Îngilîzî: fodder → en, stover → en
• Îtalî: foraggio → it n
• Japonî: 飼葉 → ja
• Kannadayî: Pranigala Ahara → kn (Pranigala Ahara)
• Koreyî: 꼴 (kkor, -l) (grass), 먹이 (meogI), 사료 (飼料, saryo)
• Latînî: cibus → la
• Rusî: корм (korm)
• Sirboxirwatî: крма → sh, крмиво → sh, сплачина → sh, помиjа → sh
• Spanî: forraje → es n
• Swêdî: foder → sv nt
• Tirkî: yem → tr
• Yûnanî: χορτονομή → el (chortonomí)

Navdêr 2

êm mê

1. demek kurt, bîsk, kêlî, kêlîk, muqdar, solix, bîst, çend saniyeyan, çend deqeyan

   êmekê (bîskekê, demek kurt, gavekê)

Formeke lêkerê

êm

1. (devkî): bêm, werim:
   Ez ê sibê êm. (Ez dê sibê bêm / werim.)