emin

 Binêre herwiha: emîn û Emîn

Kurmancî

Navdêr

emin mê

1. (asayîş, ewlehî, tenahî, hêminî, hêwirî) Guhartoyeke emn.

Cînav

1. (ji "ez") Binêre min.

Tirkî

Bilêvkirin

• Deng (Tirkiye (Îzmîr))^ⓘ

Rengdêr

emin

1. pêewle, pêbawer, xwedîbext, rasper, emîn, piştrast, eseh, dilsoz.

   o, emin bir adamdır

   Ew, zilamekî pêbawer e

2. ewle, ewlemend, bîste, emîn

   emin bir yerde beni bekle

   li cihekî ewle de li benda min be

3. bawer, emîn

   yakında iyi işler yapacağına eminim

   ez bawer im ku wê di nêzik de karên qenc bike

4. emîn
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)