divina
dīvīna
+/-Appellatio pronuntiatusque
+/-
API: /diːˈwiːna/ (classice) - Syllabificatio phonetica: dī·vī·na — morphologica: divin-a
Notatio
+/-Nomen substantivum
+/-dīvīn|a, -ae fem.
- Mulier quae divinandi et praesentiendi vim habet.
Declinatio
+/-| f. | sing. | plur. | |
|---|---|---|---|
| nom. | dīvīna | dīvīnae | I |
| gen. | dīvīnae | dīvīnārum | II |
| dat. | dīvīnae | dīvīnīs | III |
| acc. | dīvīnam | dīvīnās | IV |
| abl. | dīvīnā | dīvīnīs | VI |
| voc. | dīvīna | dīvīnae | V |
Dictiones collatae
+/-Synonyma
Translationes
+/-Discretiva
|
divina dictio est in variis linguis: |
Formae affines
+/-dīvīna
+/-Proprietates grammaticales
+/-| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| dīvīna | casus nominativus singularis · genus femininum | adiectivi dīvīnus |
| dīvīna | casus vocativus singularis · genus femininum | adiectivi dīvīnus |
| dīvīna | casus nominativus pluralis · genus neutrum | adiectivi dīvīnus |
| dīvīna | casus accusativus pluralis · genus neutrum | adiectivi dīvīnus |
| dīvīna | casus vocativus pluralis · genus neutrum | adiectivi dīvīnus |
| dīvīna | casus nominativus pluralis | substantivi dīvīnum |
| dīvīna | casus accusativus pluralis | substantivi dīvīnum |
| dīvīna | casus vocativus pluralis | substantivi dīvīnum |
Appellatio pronuntiatusque
+/--
API: /diːˈwiːna/ (classice) - Syllabificatio phonetica: dī·vī·na — morphologica: divin-a
dīvīnā
+/-Proprietates grammaticales
+/-| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| dīvīnā | casus ablativus singularis · genus femininum | adiectivi dīvīnus |
Appellatio pronuntiatusque
+/--
API: /diːˈwiːnaː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: dī·vī·nā — morphologica: divin-a