Coma Berenices
"Coma Berenices" fuit narratio poëtica a Callimacho anno fere 243 a.C.n. conscripta de coma reginae Berenices, Ptolemaei III uxoris. Regina enim comam dicavit ad felicem reditum mariti post expeditionem Syriacam; quo redito, comam in templo Veneris depositam et statim deperditam in caelo se repperisse praetendit astronomus Conon Samius. Appellationem asterismi Comae Berenices ille primus dedit.
Textus Graecus
[recensere | fontem recensere]Textus narrationis Graecus originalis, versibus elegiacis a Callimacho scriptus et in serie carminum mythologicorum deperdita Aetia incorporatus, partim e fragmentis reconstituitur.
Versio Latina
[recensere | fontem recensere]Catullus versionem Latinam huius narrationis saeculo I a.C.n. composuit, quae in serie carminum Catullanorum numerum 66 habet. Incipit Omnia qui magni dispexit lumina mundi.
Recensiones posteriores
[recensere | fontem recensere]Alexander Pope saturam huius narrationis Anglice scripsit in carmine suo The Rape of the Lock ("De Comae Raptu").
Bibliographia
[recensere | fontem recensere]- Nino Marinone, Berenice: da Callimaco a Catullo. Bononiae, 1997