De schuurkerk werd, nadat dit in de Napoleontische tijd werd toegestaan, ook uiterlijk verfraaid en in [[1814]] werd een koepeltje geplaatst, dat in [[1819]] vervangen werd door een toren, waarin drie klokken werden gehangen. Sinds [[1815]] was er ook een uurwerk. De schuurkerk oogde echter niettemin armoedig en men wilde een nieuwe kerk, waartoe de bemiddeling van [[Willem II der Nederlanden|Koning Willem II]] werd ingeroepen. Het verzoek tot subsidie werd in [[1834]] gehonoreerd en het toegekende bedrag was met 25.000 gulden uitzonderlijk hoog.
De huidige kerk werd gebouwd van [[1835]]-[[1839]] en was een [[waterstaatskerk]] in een vroeg-[[neogotiek|neogotische]] stijl die ook wel ''stucadoorsgotiek'' of Willem II-gotiek wordt genoemd, hetgeenen is een van de eerste uitingen van neogotiek in Nederland. Uitzonderlijk voor die tijd uitzonderlijk was.Zobovendien wasdat hetde kerk een [[basiliek]] was en nietgeen, dezoals toen gebruikelijkegebruikelijker, [[zaalkerk]] of [[hallenkerk]]. Er werden kruisribgewelven in de kerk aangebracht,maar deze warendie uit stucwerk vervaardigdwaren hetgeen wel de naam ''stucadoorsgotiek'' opleverdevervaardigd. Architect was H. Essens, geboren in [[1776]] en ''Opziener van Publieke Werken''. In [[1902]]-[[1903]] werd de kerk overigens verbouwd, waarbij de [[lessenaardakschilddak]]en werden aangebracht boven de zijbeuken werden vervangen door [[lessenaardak]]en. EEnEen volgende ingrijpende verbouwing vond plaats in [[1938]], toen het koor werd vervangen door een nieuw koor, een transept, en een grote vieringtoren gebouwdnaar een ontwerp van [[Kees de Bever]]. Dit alles vond plaats in de traditie van de [[Delftse School]]. Men wilde ook het schip vernieuwen, maar dit is ten gevolge van de [[Tweede Wereldoorlog]] nimmer gerealiseerd, waardoor dit schip behouden bleef als één der vroegste voorbeelden van neogotiek in Nederland.
