Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                

Ferrari (automerk)

Italiaans automerk

Ferrari is een Italiaans automerk gevestigd in Maranello, Italië. Het bedrijf is in 1929 opgericht als raceteam (Scuderia Ferrari) door Enzo Ferrari. Pas in 1947 zou het bedrijf overgaan op de productie van legale straatauto's onder de naam Ferrari S.p.A. Sinds het ontstaan wordt het bedrijf in een adem genoemd met de Formule 1, waarin reeds vele successen behaald werden.

Ferrari S.p.A.
Logo
Ferrari
Beurs Euronext: RACE
NYSE: RACE
Groot­aandeelhouders Exor N.V. (24,2%)
Piero Ferrari (10,4%)
(per 13 feb. 2023)
Rechtsvorm S.p.a (Società per Azioni)
Oprichting 13 september 1939
Voorganger(s) Auto Avio Construzion
Oprichter(s) Enzo Ferrari
Sleutelfiguren Benedetto Vigna (CEO)
John Elkann
Piero Ferrari
Land Vlag van Italië Italië
Hoofdkantoor Maranello
Werknemers 4988 (per jaareinde 2023), waarvan 4666 in Italië
Dochter­onderneming Scuderia Ferrari
Moeder­onderneming
Ferrari N.V.
Producten Sportwagens
Industrie Auto-industrie
Omzet/jaar 6,0 miljard (2023)[1]
Winst/jaar € 1,3 miljard (2023)[1]
Markt­kapitalisatie € 73,6 miljard (1 aug. 2024)
Website www.ferrari.com
Portaal  Portaalicoon   Economie
Auto
Wapenschild Baracca Familie
Rechthoekige versie van het logo van Ferrari
Alfa Romeo 8C 2900 Scuderia Ferrari

Geschiedenis

bewerken

Enzo Ferrari begon in 1923 als (test)coureur bij Alfa Romeo, waar hij al snel de verantwoordelijkheid over het hele team kreeg. In 1929 richtte hij hiervoor de Scuderia Ferrari op, die fungeerde als renstal van Alfa Romeo. Tot 1938 behaalde hij zeer veel overwinningen met de Alfa Romeo wagens. In 1939 scheidden de wegen van Alfa Romeo en Ferrari echter. Enzo ging weg bij Alfa Romeo en er werd overeengekomen dat de naam Ferrari vier jaar lang niet meer in verband zou worden gebracht met racen of racewagens. Enzo richtte daarom Auto Avio Costruzioni op, wat resulteerde in de Auto Avio tipo 815. In 1943 verhuisde de fabriek van Modena naar Maranello, waar ze nu nog steeds te vinden is. In 1945 begonnen ze dan eindelijk met het ontwerp van wat de eerste echte Ferrari wagen moest worden, en op 2 maart 1947 was hij klaar: de Ferrari 125 S.

Sinds het eerste jaar van de Formule 1 in 1950 was Ferrari al van de partij. In 1951 won het bedrijf voor het eerst een grote prijs dankzij José Froilán González. Het jaar erna werden ze met Alberto Ascari wereldkampioen. Ferrari is de enige constructeur die in de hele geschiedenis van de Formule 1 aanwezig is.

In oktober 2014 nam Sergio Marchionne, de CEO van Fiat Chrysler, de functie over van topman Luca Cordero di Montezemolo.[2] De laatste gaf sinds 1991 leiding aan Ferrari. De twee bestuurders kregen de maand ervoor een meningsverschil over de te voeren strategie. Montezemolo wilde de exclusiviteit van het merk behouden door niet meer dan 7000 wagens per jaar te verkopen.[2] Marchionne wilde de productie juist verhogen.[2] Amedeo Felisa, topman bij Ferrari stopt na 25 jaar werkzaam te zijn geweest bij Ferrari Automobili en draagt zijn taak over aan Sergio Marchionne. Deze nam eerder ook al de taken van Luca Di Montezemolo over die noodgedwongen zijn taak moest neerleggen wegen onenigheid binnen de organisatie.

Na het overlijden van Sergio Marchionne op 25 juli 2018 werd er nieuw bestuur aangesteld. Dat bestuur bestond uit John Elkann, die voorzitter werd van de Raad van Bestuur terwijl Louis Camilleri als CEO werd aangesteld. Op 20 december 2020 kondigde Camilleri aan dat hij onmiddellijk zou aftreden als CEO. Elkann volgde hem op als CEO ad interim.[3]

In april 2021 kondigde Elkann aan dat Ferrari hun eerste volledige elektrische auto wil lanceren in 2025.[4]

Op 9 juni 2021 kondigde het bedrijf aan dat Bendetto Vigna (voorheen bestuurslid in STMicroelectronics) de nieuwe CEO wordt van het bedrijf.[4]

Identiteit

bewerken

Logo: de Cavallino Rampante

bewerken

Het logo van het Ferrari race team is de zogenoemde Cavallino Rampante. Het symboliseert een steigerende hengst op een geel schild, met de letters S & F (van Scuderia Ferrari) en de kleuren van de Italiaanse vlag horizontaal. De productieauto's hebben veelal een rechthoekige versie van het schild op de neus van de wagens, terwijl het logo van het raceteam op de zijkant van de auto staat. Bij nieuwere modellen, wordt vaak ook enkel het paard afgebeeld op de grille en de velgen van de auto's.

bewerken

Op 17 juni 1923[5] behaalde Enzo Ferrari een overwinning op het Saviocircuit met zijn Alfa Romeo RL-Targa Florio. Daar ontmoette hij Gravin Paolina Biancoli, de moeder van Graaf Francesco Baracca (een Italiaanse vliegende aas die actief was tijdens Eerste Wereldoorlog en meer dan 30 succesvolle luchtoverwinningen boekte). Eerder ontmoette hij ook Enrico Baracca, de vader van de Italiaanse aas der azen. Binnen de Italiaanse luchtmacht was het traditie geworden dat elke gevechtspiloot een embleem schilderde op hun vliegtuig als herkenningspunt tijdens hun missies. Baracca koos ervoor om een steigerend paard te schilderen als persoonlijk embleem. Hij koos het als aandenken aan het 2de "Piemonte Cavalleria" Regiment.[6] Ook bleek hij een voorliefde te hebben voor paarden. Later gebruikte zijn familie het embleem ook als wapenschild. Eerst werd aangenomen dat hij zijn paard rood schilderde, maar later werd bewezen dat het paard altijd zwart was geschilderd op een wolk-achtige achtergrond.

Tijdens de ontmoeting tussen Ferrari en Gravin Biancoli stelde de Gravin voor om Baracca's embleem te gebruiken op zijn auto's als geluksbrenger. Ferrari ging akkoord met het voorstel, maar koos ervoor om het paard op een gele achtergrond te schilderen ter verwijzing naar het kleur van zijn geboorteplaats Modena. Ook veranderde hij enkele details. Uiteindelijk duurde het nog tot na de Tweede Wereldoorlog tot Ferrari zijn eigen auto's begon te ontwikkelen onder de naam Scuderia Ferrari. Toen Ferrari het Alfa Romeo team verliet in 1939, werd namelijk afgesproken dat de naam Scuderia Ferrari niet gebruikt mocht worden voor de komende 5 jaar. Tot dan, werkte Ferrari onder de naam Auto Avio Construzion.

Kleuren: Ferrari-rood

bewerken

Begin 20ste eeuw kreeg elk land in de autosport een eigen racekleur toegekend. Tot 1907 was rood nog de kleur van de Verenigde Staten, maar na de Eerste Wereldoorlog werd de kleur toegekend aan Italië door de FIA. Die nationale kleuren raakten in onbruik in de jaren zestig, toen steeds meer bedrijven de sport begonnen te sponsoren. Ferrari bleef echter rood gebruiken als kleur, en begon het de naam Rosso Corsa te geven.[7] Dit leidde er tevens toe dat de meeste Ferrari-liefhebbers een voorkeur hebben voor rode Ferrari's.

In 1995 werd Marlboro de hoofdsponsor van Scuderia Ferrari, waarna het team een eigen interpretatie begon te gebruiken van Marlboro-rood. Het team doopte die tint om tot Rosso Scuderia. Vanaf 2003 konden consumenten die kleur ook kiezen voor hun Ferrari. De nieuwe kleur had een duidelijke zweem van oranje, wat ook beter op tv-beelden overkwam in vergelijking met Rosso Corsa (dat te donker zou overkomen op moderne tv's). Tegenwoordig biedt Ferrari zes tinten rood aan. Naast de iconische rode tinten biedt het merk nog een tiental andere kleuren aan.

Beursgang

bewerken

Fiat Chrysler Automobiles (FCA) had 90% van de aandelen in Ferrari in handen en Piero Ferrari, de vicevoorzitter en zoon van oprichter Enzo Ferrari, heeft de overige 10%.[2] FCA heeft 10% van de aandelen naar de beurs gebracht in oktober 2015 en de andere aandelen zijn aangeboden aan de bestaande aandeelhouders van FCA.[2] Bij de verdeling van het stemrecht kregen langdurige aandeelhouders prioriteit. Exor, een beleggingsmaatschappij van de familie Agnelli en grootaandeelhouder in FCA, en Piero Ferrari, kregen samen meer dan 45% van het totale stemrecht na de afsplitsing.[8] In februari 2020 had Exor 24,0% van de aandelen in handen, maar 35,8% van het stemrecht. Piero Ferrari had 10,2% van de aandelen en 15,2% van het stemrecht.

In oktober 2015 bracht Ferrari zo’n 17 miljoen aandelen naar de New York Stock Exchange. De aandelen werden tegen een koers van US$ 52 geplaatst hetgeen aan de bovenkant lag van de geïndiceerde koersrange van 48 en 52 dollar per stuk.[9] De beursgang levert daarmee zo’n US$ 874 miljoen op en de totale beurswaarde van Ferrari komt uit op circa US$ 9,8 miljard.[9] De opbrengst wordt gebruikt om schulden van FCA af te lossen en om te investeren in de resterende automerken als Jeep, Alfa Romeo en Maserati.

Sinds 4 januari 2016 staat het aandeel ook genoteerd op de Borsa Italiana en maakt ook onderdeel uit van de FTSE MIB aandelenindex.

Resultaten

bewerken

Ferrari verkoopt op jaarbasis circa 10.000 voertuigen. Ongeveer een kwart van alle voertuigen worden in Noord- en Zuid-Amerika verkocht. In Europa zijn het Verenigd Koninkrijk en Duitsland de belangrijkste verkoopmarkten. De Volksrepubliek China staat op de vijfde plaats met 456 verkochte voertuigen in 2020. De jaaromzet ligt ruim boven de vier miljard euro. De verkopen van voertuigen en onderdelen is veruit de belangrijkste bron van inkomsten, maar ook licenties en het gebruik van de Ferrari merknaam en logo levert een bijdrage van ongeveer een zevende aan de totale omzet.

bedragen in miljoenen euro
Jaar[10] Autoverkopen
(in stuks)
Aantal
werknemers
Omzet Bedrijfsresultaat Nettoresultaat
2010 6573 2779 1831 295 202
2011 7195 2709 2067 298 196
2012 7405 2708 2225 335 233
2013 7000 2774 2335 364 246
2014 7225 2843 2762 389 265
2015 7664 2954 2854 444 290
2016 8014 3115 3105 595 400
2017 8398 3336 3417 775 537
2018 9251 3651 3420 826 787
2019 10131 4164 3766 917 699
2020 9119 4428 3460 716 609
2021 11155 4609 4271 1075 833
2022 13221 4919 5095 1227 939
2023 13663 4988 5970 1617 1257

Modellen

bewerken

Huidige modellen

bewerken

Zes cilinders

bewerken

Acht cilinders

bewerken

Twaalf cilinders

bewerken

Modellen

bewerken
Productiewagens Competitiewagens
1940

1949 166 Inter

1947 125 S
1947 159 S
1948 166 S
1948 166 MM

1950

1950 195 Inter
1951 212 Inter
1951 342 America
1953 375 MM Coupé
1953 250 Europa
1953 375 America
1954 250 Europa GT
1956 410 Superamerica
1956 250 GT
1957 250 GT Berlinetta
1957 250 GT Cabriolet
1957 250 GT California
1958 250 GT Coupé
1959 250 GT Spider
1959 250 SWB

1950 195 S
1951 340 America
1951 212 Export
1952 225 S
1952 250 S
1952 340 Mexico
1952 500 F2
1953 250 MM
1953 625 TF
1953 735 S
1953 500 Mondial
1953 340 MM
1953 375 MM
1954 750 Monza
1954 250 Monza
1954 375 Plus
1955 118 LM
1955 410 S
1955 500 TR
1956 290 MM
1956 625 LM
1956 860 Monza
1956 250 Testarossa
1957 315 S
1957 335 S
1959 Dino 196 S

 
Ferrari 375 Plus uit 1954
 
Ferrari 250 SWB uit 1959
1960

1960 400 Superamerica
1960 250 GT 2+2
1962 250 GTO
1962 250 GTL
1964 250 GTO/64
1964 275 GTB
1964 275 GTS
1964 330 GT 2+2
1964 500 Superfast
1966 330 GTC
1966 330 GTS
1966 365 California
1967 365 GT 2+2
1967 365 GTB/4
1967 Dino 206 GT
1969 365 GTS/4
1969 365 GTC
1969 365 GTS
1967 Dino 246 GT

1960 250 TR60/61
1961 246 SP
1962 196 & 286 SP
1962 248 & 268 SP
1962 250 GTO
1963 330 LMB
1963 250 P
1964 250 LM
1964 275 P
1964 330 P
1965 330 P2
1965 Dino 166 P
1965 Dino 206 SP
1966 330 P3
1967 330 P4
1967 412 P
1968 612 CAN-AM
1969 365 GTB/4 Competizione
1969 312 P

 
Ferrari 330 P3 uit 1966
1970

1971 365 GTC/4
1972 365 GT/4 2+2
1973 365 GT/4 BB
1967 Dino 308 GT/4
1975 308 GTB
1975 308 GTS
1976 400
1976 512 BB
1976 512 BBi
1979 400 I

1970 512 S
1971 512 M
1971 312 PB
1979 512 BB LM

 
Ferrari 308 GTB uit 1975
1980

1980 208 GTB
1980 208 GTS
1980 Mondial 8
1984 288 GTO
1984 Testarossa
1985 328 GTB
1985 328 GTS
1985 Mondial 3.2
1985 412
1986 GTB
1986 GTS
1987 F40
1989 Mondial T
1989 348 TB
1989 348 TS

1989 F40 Competizione

 
Ferrari Testarossa uit 1984
1990

1992 512 TR
1992 456 GT
1992 456 GTA
1993 348 Spider
1994 F512 M
1994 F355
1995 F355 Spider
1995 F50
1996 550 Maranello
1998 456 M
1999 360 Modena

1993 Ferrari 348 GT Competizione
1994 F333 SP
1995 Ferrari F355 Challenge
1996 F50 GT
1999 Ferrari 550 GT - GTS

 
Ferrari F50 uit 1995
2000

2000 360 Spider
2000 550 Barchetta
2002 Enzo
2002 575M Maranello
2003 Challenge Stradale
2004 575 Superamerica
2004 612 Scaglietti
2004 F430
2004 F430 Spider
2006 599 GTB Fiorano
2007 430 Scuderia
2008 California
2009 599XX
2009 458 Italia

2000 360 Challenge
2002 360 N-GT / GT
2003 575 GTC
2005 F430 Challenge
2005 FXX
2006 Ferrari P4/5
2006 F430 GT
2008 Ferrari FXX Evoluzione
2009 Ferrari 599XX

 
Ferrari Enzo uit 2002
2010

2010 458 Challenge
2010 599 GTO
2010 599 SA Aperta
2011 Ferrari FF
2011 Ferrari 458 Spider
2012 F12berlinetta
2013 Ferrari Sergio (door Pininfarina)
2013 Ferrari LaFerrari
2014 Ferrari California T
2014 Ferrari LaFerrari FXX-K
2015 Ferrari 488 GTB
2015 Ferrari 488 GTB Spider
2016 Ferrari GTC4 Lusso

2010 Ferrari 599XX Evoluzione
2015 Ferrari FXX-K

 
Ferrari 599 GTO uit 2010

Prototypes

bewerken

Winkels

bewerken

Op 31 december 2018 waren er 35 Ferrari winkels, waarvan de helft in eigendom: men kan er Ferrari-kleding en fanartikelen kopen. De winkels zijn gevestigd in Maranello, op de luchthaven G. Marconi in Bologna, Venetië, in Rome (aan de Via Tomacelli 147/152 en in Leonardo da Vinci Airport (Fiumicino)) en in Florence in het historisch centrum. Buiten Italië zijn winkels te vinden in Las Vegas, New York, Shanghai, Saint-Tropez en Barcelona.

Pretparken

bewerken

In 2010 opende in Abu Dhabi, in de Verenigde Arabische Emiraten, het pretpark Ferrari World Abu Dhabi. Er is een Formule 1-achtbaan en een pitstraat waar bezoekers zelf een wiel kunnen verwisselen. In totaal zijn er 24 attracties, waaronder ook een 70 meter hoge G-force-toren. Ook is er een volledig circuit waar sinds 2009 de nieuwe grand prix van de Verenigde Arabische Emiraten plaatsvindt.

In 2014 tekende Port Aventura een contract waarmee de realisatie van Ferrari Land in Salou gerealiseerd zou gaan worden. Ferrari Land moest 75.000 vierkante meter groot worden en minimaal 2000 banen genereren. De totale investering kwam neer op één miljard euro.

Zie ook

bewerken
bewerken
  • (en) (it) (de) (fr) Officiële website
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Ferrari op Wikimedia Commons.