Zoë Quinn
Zoë Tiberius Quinn (1987) is een Amerikaanse computerspelontwerper en schrijver. Quinn, die met genderneutrale voornaamwoorden aangeduid wil worden, ontwikkelde de game Depression Quest, die werd uitgebracht op het gamingplatform Steam. In augustus 2014 vormde een blog van Quinns ex-vriend het begin van de Gamergate-controverse. Gedurende langere tijd was Quinn het doelwit van een online treitercampagne waarin regelmatig gedreigd werd met verkrachting of moord.
| Zoë Quinn | ||
|---|---|---|
_(cropped).jpg)
| ||
Zoë Quinn (2015)
| ||
| Algemene informatie | ||
| Geboren | 1987 | |
| Nationaliteit(en) |  Verenigde Staten
| |
| Beroep(en) | Computerspelontwerper | |
| Bekend van | Depression Quest | |
| Website | http://www.unburntwitch.com/ | |
Biografie
bewerkenQuinns jeugd speelde zich af in een kleine stad bij het Adirondackgebergte in de staat New York.[1] Op 14-jarige leeftijd werd bij Quinn klinische depressie vastgesteld.
Carrière
bewerkenOp 24-jarige leeftijd verhuisde Quinn naar Canada om daar te beginnen met het programmeren van videogames, wat leidde tot een eerste game tijdens een cursus videogames maken.
Depression Quest
bewerkenTijdens het eerste programmeerwerk ontmoette Quinn de schrijver Patrick Lindsey, die ook leed aan depressies. Lindsey was van mening dat de bestaande games over depressies de ziekte niet goed genoeg weergaven. Zo maakten deze games veel gebruik van metaforen en symbolen. Hij stelde voor samen een game te maken die anderen beter zou kunnen laten inzien wat het was om werkelijk aan depressies te lijden. Samen met Isaac Schankler, die verantwoordelijk was voor de muziek, maakten Quinn en Lindsey de 'text-based game' Depression Quest, die in februari 2013 werd uitgebracht.[1]
Quinn probeerde tweemaal Depression Quest te publiceren op Steam. De eerste keer was in december 2013 en de tweede keer in augustus 2014. De laatste keer werd de game geaccepteerd en uitgebracht.[2] De game ontving op Steam een grote hoeveelheid negatieve kritiek. Gamers vonden dat een game over zo'n negatief onderwerp niet geschikt was voor het gamingplatform. Daarnaast waren veelgehoorde klachten dat de game saai was, omdat deze voornamelijk uit tekst bestond.
Andere projecten
bewerkenQuinn ontwikkelde ook de Game Developers Help List, waar ervaren en beginnende game-ontwikkelaars met elkaar in contact kunnen komen.[3]
Quinn was consultant voor de iOS-game Framed van Loveshack Entertainment.[4][5]
Quinn schreef een hoofdstuk in Videogames for Humans, een boek over games die gemaakt zijn met Twine, en een hoofdstuk voor het boek The State of Play: Sixteen Voices on Video Games over de ontwikkeling van Depression Quest en over de treitercampagnes die volgden.[6] In 2015 deed Quinn mee aan de documentaire GTFO.[7]
Gamergate
bewerkenIn augustus 2014 schreef een ex-vriend van Quinn een lang blogbericht over hun relatie. In dat bericht The Zoë Post beschuldigde hij Quinn er ten onrechte van dat die goede recensies, in de vorm van aandacht schenken in artikelen, had gekregen voor Depression Quest van een journalist, Nathan Grayson, met wie Quinn een relatie had. Deze beschuldigingen bleken later ongegrond. Grayson verklaarde Quinn slechts een keer te hebben genoemd in een artikel. Dit was nog voordat zij een relatie kregen.[8] Wel was hij al sinds 2012 bevriend met Quinn[9] en schreef hij meerdere artikelen waarin hij aandacht schonk aan zowel Quinn als de game zonder te vermelden dat ze goede banden met elkaar hadden.[10][11] Tevens is Grayson vermeld in de credits van de game.
De beschuldigingen waren het begin van de Gamergate-controverse. Tijdens Gamergate was Quinn langere tijd het doelwit van treitercampagnes met daarin dreigingen met verkrachting en moord. Ook werden naaktfoto's en persoonlijke gegevens als het huisadres en telefoonnummer online geplaatst. Deze Gamergate-lastercampagnes zorgden dat de misogynie in games erkend werd.[12] De treitercampagnes escaleerden en Quinn besloot te vluchten vanwege vermeend levensgevaar. Quinn werkte samen met de autoriteiten om degenen die verantwoordelijk waren voor de treitercampagnes te identificeren.[1] In januari 2015 startte Quinn samen met Adam Lifschitz, een van de oprichters van Crash Override, een privénetwerk van experts die slachtoffers van online getreiter bijstaan.[13][14]
Boek over Gamergate
bewerkenIn september 2017 bracht Quinn een boek uit over de ervaringen met gamergate, Crash Override - How Gamergate (Nearly) Destroyed My Life, and How We Can Win the Fight Against Online Hate, ISBN 9781610398084.
Shufflegate
bewerkenTijdens de E3 2016 verweet Quinn Nintendo dat de "shufflegate: exposed!"-dialoog in de E3-trailer van Paper Mario: color splash, een grap was over de rug van het Gamergate-verleden. Nintendo reageerde op de ophef door te zeggen dat het een Watergate-referentie was[15] en niets te maken had met Gamergate.[16]
Persoonlijk
bewerkenQuinn heeft een NTag216-chip in de rug van de hand geïmplementeerd, evenals een magnetisch implantaat in de linkervinger.[17][18][19]
Externe link
bewerkenDit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Zoë Quinn op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- ↑ a b c Simon Parkin, Zoe Quinn's Depression Quest. The New Yorker (9 sept. 2014). Gearchiveerd op 13 september 2014. Geraadpleegd op 18 maart 2016.
- ↑ Depression Quest Now Available on Steam for Free. AusGamers. Gearchiveerd op 19 augustus 2014. Geraadpleegd op 18 maart 2016.
- ↑ Alex Wawro, Game Developer Help List rallies industry vets to aid rookie devs. Gamasutra (18 dec. 2013). Gearchiveerd op 3 maart 2016. Geraadpleegd op 18 maart 2016.
- ↑ Framed Press Kit. Loveshack Entertainment. Gearchiveerd op 26 maart 2015. Geraadpleegd op 18 maart 2015.
- ↑ Daniel Nye Griffiths, Quest Love – 'Depression Quest' Creator Zoe Quinn Joins Hot Indie 'Framed' (30 april 2014). Gearchiveerd op 26 maart 2016. Geraadpleegd op 18 maart 2016.
- ↑ Kaitlin Tremblay, "Review: What Is The State of Play in Video Games Right Now?", The Mary Sue, 20 aug. 2015. Gearchiveerd op 8 maart 2016. Geraadpleegd op 18 maart 2016.
- ↑ Robert Ito, In the Documentary ‘GTFO,’ Female Video Gamers Fight Back. The New York Times (6 maart 2015). Gearchiveerd op 6 april 2016. Geraadpleegd op 18 maart 2016.
- ↑ Bob Stuart, #GamerGate: the misogynist movement blighting the video games industry. The Daily Telegraph (24 oktober 2014). Gearchiveerd op 25 oktober 2014. Geraadpleegd op 18 maart 2016.
- ↑ from:vahn16 @zoequinnzel - Twitter Search. twitter.com (22 oktober 2014). Gearchiveerd op 22 oktober 2014. Geraadpleegd op 1 juni 2018.
- ↑ Admission Quest: Valve Greenlights 50 More Games | Rock, Paper, Shotg…. rockpapershotgun.com (19 november 2014). Gearchiveerd op 27 februari 2021. Geraadpleegd op 1 juni 2018.
- ↑ The Indie Game Reality TV Show That Went To Hell. kotaku.com (15 oktober 2014). Gearchiveerd op 18 mei 2018. Geraadpleegd op 1 juni 2018.
- ↑ Karyne Levy, Game Developers Are Finally Stepping Up To Change Their Hate-Filled Industry. Business Insider (2 sept. 2014). Gearchiveerd op 5 september 2014. Geraadpleegd op 18 maart 2016.
- ↑ Jessica Mendoza, Online harassment targets strike back against abusers. Will it work?. The Christian Science Monitor (20 jan. 2015). Gearchiveerd op 15 februari 2015. Geraadpleegd op 18 maart 2016.
- ↑ Laura Hudson, Gamergate Target Zoe Quinn Launches Anti-Harassment Support Network. Wired (20 jan. 2015). Gearchiveerd op 19 maart 2016. Geraadpleegd op 18 maart 2016.
- ↑ (en) Hugh O'Connell, What was Watergate? Here are 14 facts that explain everything. TheJournal.ie. Gearchiveerd op 10 juni 2018. Geraadpleegd op 31 mei 2018.
- ↑ (en) Did Nintendo make a Gamergate reference in a new Paper Mario game? | The Daily Dot. The Daily Dot (22 juni 2016). Gearchiveerd op 3 november 2018. Geraadpleegd op 31 mei 2018.
- ↑ Patricia Hernandez, Woman puts Deus Ex on computer chip in her hand. Kotaku (7 mei 2014). Gearchiveerd op 3 maart 2016. Geraadpleegd op 18 maart 2016.
- ↑ Patrick Kleppek, Zoe Quinn has embraced our cybernetic future. Giant Bomb (7 mei 2014). Gearchiveerd op 16 december 2015. Geraadpleegd op 18 maart 2016.
- ↑ Julianne Pepitone, Cyborgs Among Us: Human 'Biohackers' Embed Chips In Their Bodies. NBC News (11 juli 2014). Gearchiveerd op 14 maart 2016. Geraadpleegd op 18 maart 2016.
