eren

Nederlands

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
eren	erend
eer	geëerd
-	eerzaam
-	eerlijk

Uitspraak

• Geluid:  eren    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• eren

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘eerbied bewijzen’ voor het eerst aangetroffen in 1100

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
eren	eerde	geëerd
zwak -d	volledig

Werkwoord

eren

1. overgankelijk iemands prijzenswaardigheid in het daglicht stellen

   • Zij eerden hem met een langdurend applaus. 

Hyponiemen

• onteren, vereren

Spreekwoorden

   

Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd. Wie niet tevreden is met iets kleins, verdient het niet om meer te krijgen/ Ook de kleine dingen in het leven verdienen waardering.

Vertalingen

    1. iemands prijzenswaardigheid in het daglicht stellen   

Engels: honor (en), honour (en) Papiaments: onra

Spaans: honrar (es)

Zelfstandig naamwoord

de eren mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord ere

Gangbaarheid

• Het woord eren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "eren" herkend door:

98 %	van de Nederlanders;
97 %	van de Vlamingen.

Bretons

Werkwoord

eren

1. binden

Spaans

Werkwoord

vervoeging van
erar

eren

1. aanvoegende wijs derde persoon meervoud tegenwoordige tijd (presente) van erar
2. gebiedende wijs (bevestigend en ontkennend) derde persoon meervoud tegenwoordige tijd (presente) van erar