Julius Schnorr von Carolsfeld: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

In de regel

Versie van 25 mrt 2023 13:39

Julius Schnorr von Carolsfeld (Leipzig, 26 maart 1794 – Dresden, 24 mei 1872) was een Duits kunstschilder. Hij behoorde tot de stroming van de Nazareners.

Leven en werk

Schnorr werd geboren in een familie van kunstenaars. Zijn vader was ook kunstschilder en leidde hem in eerste instantie op. Twee van zijn broers werden eveneens kunstschilder.

In 1811 begon Schnorr een studie aan de Akademie der bildenden Künste te Wenen, waar een jaar eerder Johann Friedrich Overbeck, Franz Phorr en enkele andere tegen het classicisme rebellerende studenten weg waren gestuurd. Op de academie sloot hij aan bij sympathisanten van deze zich inmiddels Nazareners noemende studenten en nam hun schilderstijl over, waarbij hij teruggreep op de laat-Middeleeuwse schilderkunst van het Quattrocento. In 1818 voegde Schnorr zich bij de Nazareners Overbeck, Peter von Cornelius, Friedrich Wilhelm Schadow en Philipp Veit in Rome en werkte met hen samen aan een aantal grote fresco’s, onder andere in de Villa Massimo.

In 1825 keerde hij terug naar Duitsland en vestigde zich te München, waar hij in dienst trad van Lodewijk I van Beieren. Aan het hof groeide hij uit tot een soort van dichter-schilder en maakte veel verhalende muurschilderingen, onder andere een serie fresco’s van het Nibelungenlied in het paleis. Andere gebouwen decoreerde hij met compositorisch sterke maar ook erg extravagante fresco’s over de geschiedenis van Karel de Grote, Frederick Barbarossa en Rudolf van Habsburg.

Na zijn periode aan het hof maakte Schnorr vooral naam als renaissancistische Bijbel-illustrator en ontwerper van glas-in-loodramen, onder andere voor de Glasgow Cathedral en de St Paul's Cathedral in Londen. Zijn stijl was vroeg-Florentijns en met name in zijn Bijbeltekeningen erg vol en overdadig.

Schnorr overleed in 1872, op 78-jarige leeftijd, te München. Zijn zoon Ludwig was een van de bekendste tenors uit de negentiende eeuw en de eerste die Richard Wagners Tristan vertolkte.

Galerij

Maria Heller als König Salomo, 1816
The Family of St John the Baptist Visiting the Family of Christ, 1817
Annunciation, 1818
Porträt der Frau Klara Bianka von Quandt mit Laute, 1820
Madonna and Child, 1820

Literatuur

Michael Teichmann: Julius Schnorr von Carolsfeld (1794–1872) und seine Ölgemälde. Monographie und Werkverzeichnis. Frankfurt am Main: Lang, 2001. ISBN 3-6313-7800-9

Externe links

(en) Biografie op Zeno.org
(en) Biografie

Zie de categorie Julius Schnorr von Carolsfeld van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

@@ Regel 3: / Regel 3: @@
 == Leven en werk ==
-[[Bestand:Julius Schnorr von Carolsfeld - Portrait of Victor Emil Jansen - WGA21018.jpg|thumb|left|180px|Schnorr, door Emil Jansen]]
+[[Bestand:Julius Schnorr von Carolsfeld - Portrait of Victor Emil Jansen - WGA21018.jpg|thumb|left|180px|Portret van Emil Janssen, 1831, Hamburger Kunsthalle]]
 Schnorr werd geboren in een familie van kunstenaars. Zijn vader was ook kunstschilder en leidde hem in eerste instantie op. Twee van zijn broers werden eveneens kunstschilder.
-In 1811 begon Schnorr een studie aan de [[Akademie der bildenden Künste Wien|Akademie der bildenden Künste]] te [[Wenen (stad)|Wenen]], waar een jaar eerder [[Johann Friedrich Overbeck]], [[Franz Phorr]] en enkele andere tegen het [[classicisme]] rebellerende studenten weg waren gestuurd. Op de academie sloot hij aan bij sympathisanten van deze zich inmiddels Nazareners noemende studenten en nam hun schilderstijl over, waarbij hij teruggreep op de laat-Middeleeuwse schilderkunst van het [[Quattrocento]]. In 1818 voegde Schnorr zich bij de Nazareners Overbeck, [[Peter von Cornelius]], [[Friedrich Wilhelm Schadow]] en [[Philipp Veit]] in [[Rome (stad)|Rome]], en werkte met hen samen aan een aantal grote [[fresco (schilderterm)|fresco]]’s, onder andere in de [[Villa Massimo]].
+In 1811 begon Schnorr een studie aan de [[Akademie der bildenden Künste Wien|Akademie der bildenden Künste]] te [[Wenen (stad)|Wenen]], waar een jaar eerder [[Johann Friedrich Overbeck]], [[Franz Phorr]] en enkele andere tegen het [[classicisme]] rebellerende studenten weg waren gestuurd. Op de academie sloot hij aan bij sympathisanten van deze zich inmiddels Nazareners noemende studenten en nam hun schilderstijl over, waarbij hij teruggreep op de laat-Middeleeuwse schilderkunst van het [[Quattrocento]]. In 1818 voegde Schnorr zich bij de Nazareners Overbeck, [[Peter von Cornelius]], [[Friedrich Wilhelm Schadow]] en [[Philipp Veit]] in [[Rome (stad)|Rome]] en werkte met hen samen aan een aantal grote [[fresco (schilderterm)|fresco]]’s, onder andere in de [[Villa Massimo]].
-In 1825 keerde hij terug naar Duitsland en vestigde zich te [[München]], waar hij in dienst trad van [[Lodewijk I van Beieren]]. Aan het hof groeide hij uit tot een soort van dichter-schilder en maakte veel ‘verhalende’ muurschilderingen, onder andere een serie fresco’s van het [[Nibelungenlied]] in het paleis. Andere gebouwen decoreerde hij met compositorisch sterke maar ook erg extravagante fresco’s over de geschiedenis van [[Karel de Grote]], [[Frederik I van Hohenstaufen|Frederick Barbarossa]] en [[Rudolf I (Rooms-koning)|Rudolf van Habsburg]].
+In 1825 keerde hij terug naar Duitsland en vestigde zich te [[München]], waar hij in dienst trad van [[Lodewijk I van Beieren]]. Aan het hof groeide hij uit tot een soort van dichter-schilder en maakte veel verhalende muurschilderingen, onder andere een serie fresco’s van het ''[[Nibelungenlied]]'' in het paleis. Andere gebouwen decoreerde hij met compositorisch sterke maar ook erg extravagante fresco’s over de geschiedenis van [[Karel de Grote]], [[Frederik I van Hohenstaufen|Frederick Barbarossa]] en [[Rudolf I (Rooms-koning)|Rudolf van Habsburg]].
-Na zijn ‘koninklijke’ periode maakte Schnorr vooral naam als [[renaissance|renaissancistische]] Bijbel-illustrator en ontwerper van [[Glas in lood|glas-in-lood]]ramen, onder andere voor de Glasgow Cathedral en de [[St Paul's Cathedral (Londen)|St Paul's Cathedral]] in [[Londen]]. Zijn stijl was vroeg/Florentijns en met name in zijn Bijbeltekeningen erg vol en ‘overdadig’.
+Na zijn periode aan het hof maakte Schnorr vooral naam als [[renaissance|renaissancistische]] Bijbel-illustrator en ontwerper van [[Glas in lood|glas-in-lood]]ramen, onder andere voor de Glasgow Cathedral en de [[St Paul's Cathedral (Londen)|St Paul's Cathedral]] in [[Londen]]. Zijn stijl was vroeg-Florentijns en met name in zijn Bijbeltekeningen erg vol en overdadig.
-Schnorr overleed in 1872, op 78-jarige leeftijd, te München. Zijn zoon [[Ludwig Schnorr von Carolsfeld|Ludwig]] was een van de bekendste [[tenor (zangstem)|tenor]]en uit de negentiende eeuw en de eerste die [[Richard Wagner]]s [[Tristan und Isolde (opera)|Tristan]] vertolkte.
+Schnorr overleed in 1872, op 78-jarige leeftijd, te München. Zijn zoon [[Ludwig Schnorr von Carolsfeld|Ludwig]] was een van de bekendste [[tenor (zangstem)|tenor]]s uit de negentiende eeuw en de eerste die [[Richard Wagner]]s [[Tristan und Isolde (opera)|Tristan]] vertolkte.
 == Galerij ==
 <gallery widths="178" heights="178">
+Bestand:Schnorr von Carolsfeld - Maria Heller als König Salomo.jpg|Maria Heller als König Salomo, 1816
 Bestand:Julius Schnorr von Carolsfeld - The Family of St John the Baptist Visiting the Family of Christ - WGA21012.jpg|The Family of St John the Baptist Visiting the Family of Christ, 1817
 Bestand:Julius Schnorr von Carolsfeld - Annunciation - WGA21011.jpg|Annunciation, 1818
 Bestand:Julius Schnorr von Carolsfeld 005.jpg|Porträt der Frau Klara Bianka von Quandt mit Laute, 1820
 Bestand:Julius Schnorr von Carolsfeld - Madonna and Child - WGA21014.jpg|Madonna and Child, 1820
-Bestand:Schnorr von Carolsfeld - Maria Heller als König Salomo.jpg|Maria Heller als König Salomo, 1816
 </gallery>