Paul Jones (zanger)
Paul Jones, geboren als Paul Pond (Portsmouth 24 februari 1942), is een Engelse singer-songwriter, acteur, mondharmonicaspeler en radio- en televisiepresentator.
Loopbaan
[bewerken | brontekst bewerken]
Als "P.P. Pond" speelde hij duetten met 'Elmo Lewis' aka Brian Jones (later medeoprichter van de Rolling Stones) in de 'Ealing Club', thuisbasis van Alexis Korner's Blues Incorporated, die zangers in dienst had zoals Long John Baldry en Mick Jagger. Hij werd door Keith Richards en Brian Jones gevraagd om leadzanger te worden van een door hen op te richten popband maar wees het aanbod af; vervolgens vroegen ze Mick Jagger of hij wellicht wel interesse had voor het baantje. Zo was Jones dus bijna leadzanger van de latere Rolling Stones geworden. Hij werd wel leadzanger van de bekende groep Manfred Mann waarmee hij verschillende top 1-hits scoorde voordat Jones solo ging in juli 1966. Hiermee ging het beduidend minder en Jones begon toen een carrière als filmacteur wat een paar films opleverde als de film Privilege (1967) die later een cultfilm werd. Ook verscheen Jones geregeld in tv-shows en tv-series. Hij was jarenlang presentator van een BBC Radio 2-programma over blues.
Jones was eerst getrouwd met schrijfster Sheila MacLeod. Na de scheiding trouwde hij met voormalig actrice en tegenwoordig christelijk spreekster Fiona Hendley-Jones. Jones bekeerde zich tot het christendom in het midden van de jaren 1980 als resultaat van een uitnodiging door Cliff Richard om naar een evangelisatieshow van Luis Palau te komen. Tegenwoordig is Jones presentator (vaak samen met Fiona Hendley-Jones) van evangelisch getinte talkshows die door verscheidene christelijke zenders worden uitgezonden, in Nederland door o.a. Family7.
Solo discografie
[bewerken | brontekst bewerken]Albums
[bewerken | brontekst bewerken]- My Way (1966)
- Sings Privilege & Others (1967)
- Love Me, Love My Friends (1968)
- Come into My Music Box (1969)
- Crucifix in a Horseshoe (1972)
- Starting All Over Again (2009)
Singles
[bewerken | brontekst bewerken]- "High time" (1966) — UK no. 4[1]
- "I've been a bad, bad boy" (1967) — UK no. 5
- "Thinkin' ain't for me" (1967) — UK no. 32
- "Aquarius" (1969) — UK no. 45
Radio 2 Top 2000
[bewerken | brontekst bewerken]| Nummer met notering(en) in de NPO Radio 2 Top 2000[noot 1] | '99 | '00 | '01 | '02 | '03 | '04 | '05 | '06 | '07 | '08 | '09 | '10 | '11 | '12 | '13 | '14 | '15 | '16 | '17 | '18 | '19 | '20 | '21 | '22 | '23 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| I've been a bad, bad boy | - | 1983 | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - |
- ↑ 1, 2, 3, … geeft de plaats aan; vet = hoogste notering. * = nummer was nog niet uitgekomen; - = nummer was niet genoteerd.
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- Official site
- Paul Jones' BBC Radio 2 show
- The Manfreds
- The Blues Band
- Paul Jones discography
- Plays Live at NHL Festival
- ↑ British Hit Singles, Paul Gambaccini, Tim Rice & Jo Rice, Guinness Publishing Ltd., 7th edition, 1989