Guèrra dei Gòts
|
Guèrra dei Gòts
| |
|---|---|
 | |
| Informacions generalas | |
| Data | 535-553/554 |
| Luòc | Itàlia |
| Cambiaments territorials | Conquista bizantina d'Itàlia Disparicion dau Reiaume Ostrogòt |
| Eissida | Victòria bizantina |
| Belligerants | |
| Empèri Roman d'Orient | Reiaume Ostrogòt |
| Batalhas | |
| Nàpols (536) — Roma (537-538) — Verona — Faventia — Mucellium — Nàpols (542-543) — Roma (546) — Roma (549-550) — Sena Gallica — Taginae — Vesuvi — Volturno | |
La guèrra dei Gòts se debanèt de 535 a 553/554 entre l'Empèri Roman d'Orient e lo Reiaume Ostrogòt d'Itàlia. S'acabèt per una victòria romana, per l'annexion d'Itàlia a l'Empèri Roman d'Orient e per la destruccion dau Reiaume Ostrogòt.
Fòrça afeblit per de conflictes intèrnes de succession, lo Reiaume Ostrogòt d'Itàlia venguèt un objectiu de Justinian (527-565) desirós de restablir l'Empèri Roman. L'assassinat de la rèina Amalasonta, aliada dei romans, per un advèrsari, Teodat, entraïnèt l'intervencion romana. Sota la direccion de Belisari, una armada romana desbarquèt dins la peninsula en 535 e capitèt de conquistar Nàpols (535), Roma (536) e Milan (540). Pasmens, en causa de sei fòrças limitadas, aguèt de dificultats per ocupar la region. De mai, sei relacions venguèron marridas ambé Justinian — crenhós deis ambicions possiblas de Belisari — que demeniguèt lei renfòrç destinadas a Itàlia e lo mandèt sus lo frònt sassanida fins a 545. Ansin, a partir de 541, lei Gòts, d'ara endavant dirigit per lo rèi Totila, reconquistèron una partida importanta de la peninsula fins a una tièra de còntra-ofensivas de Belisari. En 548, l'eunuc Narsès remplacèt Belisari e obtenguèt de mejans importants per acabar la conquista. Totila e la màger part de son aristocracia foguèt tuat en 552 e 553 ai batalhas de Taginae e de Vesuvi[1] entraïnant la fin da conflicte en 553-554. La darriera revòuta deis Ostrogòts foguèt esquichada en 561.
Lo Reiaume Ostrogòt d'Itàlia foguèt annexat a l'Empèri Roman d'Orient. Justinian creèt l'Exarcat de Ravena per lo defendre que foguèt rapidament atacat per lei lombards. Una autra consequéncia dau conflicte foguèt la devastacion de la Peninsula Italica en causa dau nombre important de victimas (belèu la mitat de la populacion italiana moriguèt durant la guèrra), de l'abandon dei vilas per seis abitants dins lo corrent de la guèrra, d'una tièra d'epidemias que durèt au mens fins a 561 e dei destruccions militaras fòrça importantas.
Liames intèrnes
modificarBibliografia
modificarNòtas e referéncias
modificar- ↑ La batalha de Vesuvi es tanben dicha batalha dau Mons Lactarus.