Visir

Un visir (en persan: وزير, en arab: wäzîr; literalament "çò que pòrta una carga") es un tèrme persan que designa una nauta carga politica (o a vegada religiosa) qu'agís coma conselhièr o ministre d'un monarca islamic coma los califas, emirs, malics o sultans.

Retrach de Mehmed Pacha Sokolović, grand visir de Soliman lo Magnific, de Selim II e de Murad III

Aquel títol nasquèt jos las omeias, quand aqueles adoptèron las costumas de l'ancian Empèri Pèrsa. La foncion prenguèt de poder totjorn mai important pendent lo califat dels abbassidas, de 750 al 1258, ont los visirs exercissián l'autoritat sul pòble al nom del califa.

Lo títol tornèt dins l'Empèri otoman a comptar de 1380, ont èra donat als mai nautes dignataris de l'Estat que segondavan lo sultan al sèti del conselh del prince (divan). Mehmed II enforcèt la centralizacion de l'administracion e conferiguèt lo títol de grand visir al responsable de tota l'administracion. Lo grand visir èra responsable de la gàrdia del sagèl del sultan, susvelhava lo bon foncionament de la justícia, la mantengava l'òrdre public e comandava tanben las armadas. A comptar del 1835, lo grand visir, president del Conselh dels ministres, obtenguèt lo drech de designar el meteis los ministres. La carga desapareguèt amb l'Empèri otomà, lo 1923.

Itimad al-Dawla

Itimad al-Dawla èra lo títol dels wazirs pèrsas pendent lo periòde safavida. Apareguèt a la fin del regne de Tahmasp I, vèrs lo 1568 o 1569. Lo wazir, abans per jos lo wakil, aumentèt son poder a còsta d'aquel darrièr. Lo títol s'utilizava pas mai jols qajars.