Śmiechu warte

Śmiechu warte – polski program rozrywkowy emitowany od 3 lipca 1994 do 16 maja 2009 na antenie TVP1, oparty na japońskim formacie Kato-chan Ken-chan gokigen terebi emitowanego na antenie TBS, na amerykańskiej licencji ABC (tu odpowiednik nosił nazwę America's Funniest Home Videos).

Śmiechu warte

Rodzaj programu	rozrywkowy
Kraj produkcji	Polska
Język	polski
Prowadzący	zobacz sekcję Prowadzący
Data premiery	3 lipca 1994
Lata emisji	1994–2009
Pora emisji	zobacz sekcję Spis serii
Liczba odcinków	646 (7 serii)
Czas trwania odcinka	ok. 25 minut
Format nadawania	4:3
Produkcja
Produkcja	TVP3 Szczecin
Reżyseria	Leszek Szopa (1994–2008) Dariusz Goczał (2008–2009)
Stacja telewizyjna	TVP1

{{Program telewizyjny infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | alt grafiki = | nazwa oryginalna = Nieznane pola: "oryginalna nazwa" oraz "powiązane".

W 1998 roku program zdobył drugie miejsce w Telekamerach Tele Tygodnia w kategorii Rozrywka.

Charakterystyka programu

W programie przedstawiano i oceniano zabawne lub niezwykłe fragmenty domowych i amatorskich nagrań wideo, zgłaszanych do programu przez samych autorów. Nagrania pierwszych 4 odcinków miały miejsce na początku maja 1994. Program po raz pierwszy został wyemitowany 3 lipca 1994. Początkowo był nadawany w niedziele (głównie po Teleexpressie), później w piątki o 15:40 (głównie przed Modą na sukces) i soboty o 13:10 na antenie Programu Pierwszego Telewizji Polskiej. Program był wstrzymywany na okres wakacji (nadawano wówczas powtórki programu).

W latach 1994–2002 program miał charakter konkursowy, posiadając jury wybierane przez prowadzącego poprzez rzucanie w kierunku publiczności pięciu kolorowych piłeczek tenisowych. W późniejszych latach publiczność głosowała za pomocą pilotów z przyciskami (jak w wersji amerykańskiej).

Widzowie wybierali spośród 5 filmów te, które mają prawo wziąć udział w losowaniu nagród:

• tygodnia (zwycięzca otrzymywał 1000 zł (w 1994 r. 10 000 000 starych zł) i nagrody rzeczowe, za drugie miejsce były nagrody rzeczowe; triumfatorów wybierała publiczność);
• miesiąca (walczyło o nią 10 filmów – 5, które zdobyły nagrodę tygodnia i 5, które zajęły drugie miejsca; nagrodą był samochód osobowy; zwycięzcę wyłaniało jury złożone ze znanych postaci świata kultury);
• półrocza (kandydowały o nią najlepsze filmy, w tym też takie, które nie zostały nagrodzone przez jury; nagrodą główną był samochód osobowy);
• roku (walczyły o nią filmy miesiąca; w 1995 roku było to mieszkanie lub 50 000 zł (w 1994 r. 500 000 000 starych zł);
• specjalnych (przez pewien czas przyznawano nagrodę za zainscenizowaną komiczną reklamę; początkowo nagroda była przyznawana raz w miesiącu, a później – co tydzień; w konkursie brały udział 3 filmy, a do wygrania był zestaw sprzętu AGD lub audio-video).

Ponadto w programie emitowano filmy zza granicy (głównie z USA – amerykańskiego odpowiednika Śmiechu warte, ale także z innych krajów, np. z Niemiec czy Japonii).

W drugim odcinku, kiedy był pierwszy plebiscyt na film tygodnia (były 3 filmy) prawo głosu miały 3 osoby wybrane z widowni. W kolejnych odcinkach emitowano 3–4 filmy, a widownia w studiu wybierała film poprzez oklaski – im większe i dłuższe były oklaski, to dany film wygrywał. W kolejnych odcinkach prowadzący wybierali kopertę, w której znajdowały się numery rzędów, na których siedzieli widzowie. Po wylosowaniu numeru asystentka wybierała 5 osób z danego rzędu, który wybierali zwycięski film poprzez podniesienie „lizaków” z logo Śmiechu Warte. Pierwszy plebiscyt na wideo miesiąca wyglądał w ten sposób, że dziecko wybrane przez asystentkę z widowni wybierało z leżącej w studiu sterty nadesłanych kaset jedną kasetę, która z stawała się wideo miesiąca. Nagrany na niej film nie musiał brać udziału w konkursie „film tygodnia”, ani nie musiał być wcześniej emitowany.

Prowadzący

Główni prowadzący

• Tadeusz Drozda (3 lipca 1994 – 25 grudnia 2004)
• Wojciech Kamiński i Przemysław Żejmo – członkowie zielonogórskiego kabaretu Jurki (7 stycznia 2005 – marzec 2006)
• Krzysztof Piasecki (marzec 2006 – luty 2008)
• Joanna Bartel (marzec 2008 – maj 2009)
• Sławomir Kuźniak (maj 2009 - grudzień 2009)

Prowadzący konkurs

• Klaudia Semeniuk, Anna Lewandowska-Kasprzycka i Marzena Kowalska (lipiec 1994 – wiosna 1996)
• Katarzyna Suchorzewska, wcześniej Szopa (wiosna 1996 – grudzień 2007)
• Magdalena Kotarba (grudzień 2007 – maj 2009)

Prowadzący początek z Drozdą

• Adam Dzieciniak (wiosna 2003 – wrzesień 2004)

Czołówki programu

• 1994–1997 W pierwszych kadrach czołówki prowadzący Tadeusz Drozda na tle fragmentu scenografii bierze rozmach, podnosi ręce i wydaje okrzyk (którego nie słychać), w późniejszych kadrach są przedstawione fragmenty śmiesznych filmów, które były prezentowane w programie, po ostatnim fragmencie rozmazany obraz scala się, jest pokazany fragment, jak Tadeusz Drozda pokazuje język, po czym uśmiecha się, z prawej strony wylatuje czerwony napis ŚMIECHU WARTE, po lewej pojawia się komputerowa animacja publiczności i kamerzysty, z prawej strony za napisem pojawia się szara kamera, obraz wpada w jej okrągły obiektyw, w którym widać postać w kapeluszu, płaszczu i okularach, która ma świński ryj, napis ŚMIECHU WARTE wpada na środek kadru, rozwiera się, przekręca i spada na dół kadru po czym szybko obraz rozmywa się i pojawia się studio programu. W trakcie trwania czołówki słychać wesołą i wpadającą w ucho melodię, na której końcu słychać śmiesznie zaśpiewany fragment „Śmiechu warte”.
• 1997–1999 Na niebieskim tle pojawiają się różnokolorowe kasety VHS, na środku których są pokazywane fragmenty śmiesznych filmów, każda kolejno postępująca po sobie kaseta ma mniej taśmy po jednej, a więcej po drugiej stronie, jakby taśma płynęła coraz dalej. Na każdej ze szpuli jest delikatnie napisany napis ŚMIECHU WARTE, po ostatniej kasecie pojawia się kadr z publicznością, na nią jest nałożony czerwony napis ŚMIECHU WARTE, na którym siedzi animowany Tadeusz Drozda, który zlatuje w napisu i spada w dół. Pojawia się kamera, otwiera się jej ekran podglądowy, napis ŚMIECHU WARTE wpada na ten ekran, słychać dźwięk tłuczonego szkła, kadr z publicznością rozsypuje się, napis rozwiera się, po czym scala, obraz czołówki łamie się w połowie i chowa się po lewej i prawej stronie w dźwięku skrzypiących drzwi. Motyw muzyczny taki sam jak w czołówce z lat 1994–1997.
• 1999–2002 W czołówce pokazywano różne śmieszne filmiki w telewizorkach na kolorowym tle z białym transparentnym logo programu, a na koniec czerwone logo tytułowe programu.
• 2002–2004, 2006–2009 Na samym początku słychać zmodyfikowaną śpiewaną frazę „Śmiechu warte” w wykonaniu Aleksandra Nowackiego, pojawia się złoty napis ŚMIECHU WARTE (od września 2002 roku do kwietnia 2003 roku był on niebieski/przeźroczysty), leci on przez niebieski tunel, omija okienka, w których są prezentowane śmieszne filmy, napis podczas omijania okienek przekręca się w różne strony i przybiera różne kształty. W tle oprócz czołówki słychać różne dźwięki imitujące wpadki prezentowanych w czołówce filmików. Napis wylatuje z tunelu, zostaje ozłocony przez złoty pył, macha, przekręca się na tle studia po czym znika z ekranu. Czołówka przechodziła niewielkie modyfikacje podczas prowadzenia programu przez Krzysztofa Piaseckiego i Joannę Bartel (głównie zmieniły się filmy prezentowane w okienkach, jak i też były wplecione fragmenty wydań przez nich prowadzonych). Jesienią 2008 roku czołówka przeszła modyfikacje w postaci której wpleciono bąbelki.
• 2005–2006 Czołówka z członkami Kabaretu Jurki. Na fioletowym tle, z bąbelkami członkowie kabaretu trzymali telewizorki ze śmiesznymi filmikami, patrząc na nie i robiąc różne miny, na końcu pojawiał się złoty napis ŚMIECHU WARTE. Czołówka była dynamiczna, melodia była zmodyfikowana, zaśpiewana w aranżacji kobiecej.

Odcinki jubileuszowe

• 100. odcinek – 15 czerwca 1996
• 200. odcinek – 21 czerwca 1998
• 300. odcinek – 23 lipca 2000
• 400. odcinek – 28 lipca 2002
• 500. odcinek – 3 września 2004
• 600. odcinek – 10 listopada 2007

Spis serii

Seria		Okres emisji	Pierwszy odcinek	Ostatni odcinek	Pora emisji
	1	1994–1999	3 lipca 1994	sierpień 1999	niedziela 17.20
		1999–2001	wrzesień 1999	sierpień 2001	niedziela 18.30
		2001/2002	wrzesień 2001	sierpień 2002	niedziela 18.00
		jesień 2002–zima 2003	wrzesień 2002	luty 2003	niedziela 13.15
		2003/2004	marzec 2003	czerwiec 2004	niedziela 17.35
	2	2004/2005	wrzesień 2004	czerwiec 2005	piątek 18.10
	3	jesień 2005	wrzesień 2005	listopad 2005	piątek 18.00
		grudzień 2005			sobota 13.15
		zima–wiosna 2006	luty 2006	czerwiec 2006	sobota 16.30
		lato 2006	czerwiec 2006	wrzesień 2006	sobota 10.00
	4	wiosna 2007	kwiecień 2007	czerwiec 2007	sobota 18.00
	5	2007/2008	wrzesień 2007	czerwiec 2008	sobota 15.30
	6	wiosna 2008	wrzesień 2008	grudzień 2008	sobota 15.30
	7	zima–wiosna 2009	styczeń 2009	16 maja 2009	piątek 15.40, sobota 13.10

Odwołane emisje programu

Emisja programu została odwołana 1 kwietnia 2005 roku z powodu pogorszenia się stanu zdrowia papieża Jana Pawła II, jak i tydzień później, 8 kwietnia 2005, podczas żałoby po jego śmierci. Program miał przerwę w emisji od września 2006 do II połowy kwietnia 2007 roku, bowiem dyrekcja Jedynki za czasów zarządu Bronisława Wildsteina chciała zakończyć już emisję tego programu z powodu spadającej oglądalności.

Ekipa programu

Reżyserem i scenarzystą był od samego początku aż po odcinek z lutego 2008 Leszek Szopa, zaś od marca 2008 do maja 2009 Dariusz Goczał. Asystentem reżysera i montażem zajmował się Stefan Falkiewicz, producentem był Krzysztof Bielecki.

Miejsce kręcenia programu i wspomnienie o nim

Śmiechu warte kręcono w Szczecinie przy ulicy Mieczysława Niedziałkowskiego 24. W latach 1994–1996 program był nagrywany w szczecińskim klubie „Imperium”, po czym został przeniesiony do studia TVP Szczecin. Został wspomniany w negatywnym świetle, w utworze hip-hopowej grupy Kaliber 44 „Litery”, wydanym na płycie 3:44 we wrześniu 2000 roku.

W jednym z odcinków sitcomu Świat według Kiepskich program został sparodiowany. Nazywał się tam „Warte śmiechu” i prowadził go Tadeusz Drozda. Z kolei w odcinku Kocham Kino pojawiła się inna aluzja do programu („Śmichy Chichy”), kiedy to Ferdynand w rozmowie z Haliną wspominał swój nominowany w przeszłości film i narzekał, że jury było tam wybierane rzucaniem piłeczek jak w pierwowzorze.

Piosenka tytułowa

Piosenka tytułowa została stworzona, zagrana i zaśpiewana przez Aleksandra Nowackiego.

W latach 2006–2007 piosenka była śpiewana przez Monikę Boras.

Zobacz też

• Beczka śmiechu – program prowadzony przez pana Yapę i emitowany na antenie RTL7 w latach 2000–2001
• Najzabawniejsze zwierzęta świata – program prowadzony przez Piotra Zelta i Elżbietę Zającównę i emitowany na antenie Polsatu