Anton Jugow: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Wersja z 15:06, 9 lut 2023 edytuj Lelek 2v (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 131 355 edycji drobne merytoryczne ← poprzednia edycja		Aktualna wersja na dzień 07:47, 24 lip 2024 edytuj anuluj edycję EmptyBot (dyskusja \| edycje) Boty 706 925 edycji m int.
(Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 15: \|2 funkcja = Minister Spraw Wewnętrznych \|2 partia = Bułgarska Partia Komunistyczna \|2 od = [[9 września]] [[1944]] \|2 do = [[20 stycznia]] [[1950]] \|2 poprzednik = [[Wergił Dimow]] \|2 następca = [[Rusi Christozow]] Linia 25: \|3 poprzednik = [[Wyłko Goczew]] \|3 następca = [[Tano Cołow]] \|odznaczenia = {{order\|BLRB\|\|2025}}<br />{{order\|BOGD}} {{order\|BOGD}} \|www = \|commons = Linia 35: Po [[I wojna światowa\|I wojnie światowej]] wraz z rodziną przeniósł się do [[Płowdiw]]u, gdzie pracował w zakładach tytoniowych, tam też związał się z ruchem komunistycznym. Od 1928 członek [[Bułgarska Partia Komunistyczna\|Bułgarskiej Partii Komunistycznej]]. W latach 1934–1936 przebywał w [[Moskwa\|Moskwie]], gdzie ukończył [[Międzynarodowa Szkoła Leninowska\|Międzynarodową Szkołę Leninowską]]. W 1937 powrócił do Bułgarii i został sekretarzem Komitetu Centralnego Bułgarskiej Partii Robotniczej (komunistycznej). Używał pseudonimu Paszko. W 1941 aresztowany przez policję i osadzony w obozie pracy Gonda Woda. W 1942 został skazany na [[Kara śmierci\|karę śmierci]], ale wyroku nie wykonano. W 1944 objął stanowisko ministra spraw wewnętrznych w rządzie [[Kimon Georgiew\|Kimona Georgiewa]]. Odpowiadał za podporządkowanie [[KDS\|organów bezpieczeństwa]] Bułgarskiej Partii Robotniczej (komunistycznej) i przeprowadzenie samosądów na przedstawicielach dawnej elity politycznej. W latach ~~1944-1964~~1944–1964 zasiadał w [[Zgromadzenie Narodowe (Bułgaria)\|bułgarskim parlamencie]]<ref>{{Cytuj książkę \| nazwisko = Taszew\| imię = Taszo\| autor link = \| tytuł = Министрите на България 1879-1999\| wydawca = АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО\| miejsce = Sofia\| rok = 1999\| strony = 530-531\| isbn = 978-954-430-603-8}}</ref>. W 1950 objął stanowisko ministra przemysłu ciężkiego, w rządzie kierowanym przez [[Wyłko Czerwenkow]]a. Po jego odsunięciu stanął na czele rządu, kierując nim do 1962. odPod jego rządami doszło do pełnej [[kolektywizacja\|kolektywizacji]] rolnictwa<ref name="oxford">{{cytuj książkę \|tytuł = The Collectivization of Agriculture in Communist Eastern Europe: Comparison and Entanglements \|wydawca = Central European University Press \|miejsce = Budapeszt \|data = 2014 \|strony = 366–368 \|isbn =978-6155225635}}</ref>. W 1972 został oskarżony o prowadzenie działalności antypartyjnej i wykluczony z KC BPK<ref>Martin McCauley & Stephen Carter, ''Leadership and Succession in the Soviet Union, Eastern Europe, and China'', M.E. Sharpe, 1986, s. 143.</ref>. Zrehabilitowano go w styczniu 1990. == Przypisy == Linia 53: [[Kategoria:Deputowani do Bułgarskiego Zgromadzenia Narodowego]] [[Kategoria:Politycy Bułgarskiej Partii Komunistycznej]] [[Kategoria:Odznaczeni Orderem Georgi Dimitrowa]] [[Kategoria:Premierzy Bułgarii]] [[Kategoria:Urodzeni w 1904]]