Kunowice
Kunowice – (niem. Kunersdorf) wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie słubickim, w gminie Słubice.
{{{rodzaj miejscowości}}} | |
{{{opis zdjęcia}}} | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat |
słubicki |
Gmina |
Słubice (powiat słubicki) |
Sołectwo |
{{{sołectwo}}} |
Liczba ludności (1998) |
{{{liczba ludności}}} |
Strefa numeracyjna |
{{{strefa numeracyjna}}} |
Kod pocztowy |
{{{kod pocztowy}}} |
Tablice rejestracyjne |
{{{tablice rejestracyjne}}} |
SIMC | |
Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark} |
W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie gorzowskim.
Wieś leży na skraju Puszczy Rzepińskiej. 530 mieszkańców (1998). Znajduje się tu graniczna stacja kolejowa na linii Warszawa-Berlin, tu też na dworcu PKP odbywała się odprawa celna i paszportowa za czasów PRL. Obecnie kontrola paszportowa odbywa się jednak w czasie jazdy pociągu pomiędzy Rzepinem a Frankfurtem nad Odrą.
Za ostatnią stację kolejową w Polsce można więc uznać Rzepin, w którym na dworcu widnieje tablica z napisem: "Placówka Straży Granicznej Świecko, z siedzibą w Słubicach. Przejście Kolejowe Kunowice, obiekt w Rzepinie".
Miejsce bitwy stoczonej 12 sierpnia 1759 r., w której Prusacy, pod dowództwem króla Fryderyka II, zostali pobici przez wojska rosyjskie i austriackie, dowodzone przez Sałtykowa i Ernesta Laudona.
Po II wojnie światowej zdobyte 6 lutego 1945 po kilkudniowych ciężkich bojach przez radziecki korpus pancerny.
Galeria
-
Kościół w Kunowicach
-
Szkoła podstawowa
-
Stary dworzec PKP
-
Nowy dworzec PKP
-
Przejazd kolejowy
-
Staw
-
Cmentarz
-
Czołg
-
Czołg