Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                

Lex Luthor

supervillain pojawiające się w publikacjach DC Comics oraz związanych z mediami

Lex Luthor (pełne nazwisko; Alexander Joseph „Lex” Luthor, pierwotnie Alexei Luthor) – fikcyjna postać (złoczyńca) występujący w komiksowych magazynach z udziałem Supermana, wydawanych przez DC Comics. Autorami postaci był duet twórców Supermana: scenarzysta Jerry Siegel i rysownik Joe Shuster, którzy wprowadzili Luthora w komiksie Action Comics vol. 1 #23 (kwiecień 1940)[1][2].

Lex Luthor
Alexei Luthor
ilustracja
Pierwsze wystąpienie

Action Comics vol. 1 #23 (kwiecień 1940)

Twórca

Jerry Siegel
Joe Shuster

Grany przez

m.in. Gene Hackman
Kevin Spacey
Jesse Eisenberg

Dubbing

Krzysztof Szczepaniak

Dane biograficzne
Pochodzenie

amerykańska

Przynależność

LexCorp, Injustice Gang, Injustice League, Złowieszcza Szóstka, Secret Society of Super-Villains i Project 7734.

Inne informacje
Specjalność

przemysłowiec

Umiejętności

geniusz intelektualny
• znakomity inżynier, strateg i sprawny polityk
kombinezon bojowy

Lex Luthor pierwotnie wykazywał wiele cech wspólnych z wyobrażeniami stereotypowych szalonych naukowców z pulp magazine’ów[3]. Luthor jest jedną z kilku postaci w komiksach o Supermanie, której nazwisko jest aliteracją złożoną z liter LL, do których zaliczani są również Lois Lane, Lana Lang i Lori Lemaris. W zestawieniu 100 największych komiksowych złoczyńców portalu internetowego IGN Luthor zajął czwarte miejsce[4].

Charakterystyka

edytuj

Lex Luthor jest najbardziej rozpoznawalnym wrogiem Supermana, jest także przeciwnikiem wielu innych superbohaterów uniwersum DC Comics. Jego rola i historia ulegały na przestrzeni lat licznym zmianom. W komiksach przedstawiany jest jako rudowłosy lub całkowicie łysy złoczyńca, od szalonego geniusza po przepełnionego megalomanią przedsiębiorcy, pałającego niepohamowaną żądzą władzy. Jest jednym z największych geniuszy w komiksowym uniwersum DC, jednak zamiast wykorzystywać swój intelekt i bogactwo dla dobra ludzkości, woli podejmować wszelkie działania w imię egoistycznych pobudek. Obsesyjnie dąży do zgładzenia Supermana. Nie posiada on podwójnej tożsamości, ani żadnych nadprzyrodzonych mocy, dlatego też zmuszony jest walczyć z przybyszem z planety Krypton za pomocą podstępu i wszelkiego rodzaju zdobyczy nowoczesnych technologii, a zwłaszcza specjalnego kombinezonu bojowego (Warsuit)[2]. W jednej z historii z okresu tzw. srebrnej ery komiksu on i nastoletni Superman (używający wówczas pseudonimu Superboy) byli przyjaciółmi, jednak w wyniku wypadku w którym Lex całkowicie stracił włosy, nie pojmując całego zdarzenia (został on ocalony przez Superboya) zaczął obsesyjnie nienawidzić superbohatera[5]. W publikacjach ukazujących się po zakończeniu crossoveru zatytułowanego Crisis on Infinite Earths z 1985 roku, postać Luthora zaczęła być przedstawiana jako makiawelistyczny przemysłowiec i przestępca w „białym kołnierzyku”, który chowa swoje socjopatyczne zapędy pod maską filantropa. Uzyskał on nawet na krótko urząd Prezydenta Stanów Zjednoczonych (publikacje z 2000 roku)[2]. Kierujący własną korporacją LexCorp, Luthor związany był z takimi grupami superzłoczyńców jak Injustice Gang, Injustice League, Secret Six, Secret Society of Super-Villains i Project 7734.

Występowanie

edytuj

Lex Luthor poza komiksem pojawiał się również w licznych serialach i filmach animowanych, fabularnych filmach aktorskich i grach komputerowych bazujących na komiksach DC Comics. Pierwszy raz w wersji aktorskiej pojawił się w filmie Atom Man vs. Superman z 1950 roku, gdzie w jego rolę wcielił się aktor Lyle Talbot. W serii filmów kinowych, zapoczątkowanej obrazem Superman (Superman: The Movie) z 1978 roku, w reżyserii Richarda Donnera, w postać Luthora wcielił się Gene Hackman. W serialu telewizyjnym Superboy z lat 19881992 w role wcielali się kolejno aktorzy Scott James Wells i Sherman Howard. W serialu telewizyjnym Nowe przygody Supermana (Lois & Clark: New Adventures of Superman) z lat 19931997 w rolę złoczyńcy wcielił się John Shea. Michael Rosenbaum zagrał młodego Luthora w serialu telewizyjnym Tajemnice Smallville (Smallville). W pseudo-sequelu do serii filmów z lat 19781987 pod tytułem Superman: Powrót (Superman Returns) z 2006 roku (reżyseria Bryan Singer) następcą Gene’a Hackmana został Kevin Spacey. W filmie Batman v Superman: Świt sprawiedliwości (Batman v Superman: Dawn of Justice) złoczyńcę zagrał Jesse Eisenberg[6]. Rolę tę powtórzył później w Lidze Sprawiedliwości oraz jej wersji reżyserskiej. Aktor Clancy Brown użyczył głosu Luthorowi w serialach animowanych, których akcja rozgrywa się we wspólnym uniwersum (DC animated universe): Superman (Superman: The Animated Series), Liga Sprawiedliwych (Justice League) i Liga Sprawiedliwych Bez Granic (Justice League Unlimited), następnie w serialu animowanym Batman (The Batman) z lat 20042008, filmie animowanym wydanym bezpośrednio na DVD pod tytułem Superman/Batman: Wrogowie publiczni (Superman/Batman: Public Enemies) z 2009 roku, oraz grze komputerowej Lego Batman 2: DC Comics Super Heroes z 2012 roku. Luthor był również grywalną postacią w grach komputerowych Mortal Kombat vs. DC Universe z 2008 roku i Injustice: Gods Among Us z 2013 roku.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Chris Arrant: Lex Luthor: Where Do I Start?. iFanboy, 13 czerwca 2013. [dostęp 2014-06-21]. (ang.).
  2. a b c Robert Greenberger: The DC Comics Encyclopedia The Definitive Guide to the Characters of the DC Universe. Dougall Alastair (red.). Nowy Jork: DK Publishing, 2004, s. 188–189. ISBN 0-7566-4119-5. (ang.).
  3. Harvey Jerkwater: Great Scott! The Fiend!. Filing Cabinet of the Damned, 23 lutego 2006. [dostęp 2014-06-21]. (ang.).
  4. Top 100 Comic Book Villains – 04. Lex Luthor. IGN. [dostęp 2014-06-21]. (ang.).
  5. Jerry Siegel, Al Plastino. How Luthor Met Superboy!. „Adventure Comics”. 1 (271), kwiecień 1960. Mort Weisinger – red. nacz.. DC Comics. (ang.). 
  6. Łukasz Muszyński: Gwiazda „Iluzji” i „Social Network” zagra Leksa Luthora. Filmweb, 1 lutego 2014. [dostęp 2014-06-21]. (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj